Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

62
po se conservaban os documentos. A fins do século vinte o control do estado
quedou mitigado por cidadáns que lograron dereitos políticos e legais que incluían
o acceso aos documentos públicos e a protección dunha inadecuada publicación
da súa información persoal. A comercialización do goberno introduciu
un certo número de terceiras partes que alteraron a relación do cidadán co estado
e os seu dereitos aos documentos dos servizos do Goberno. O rol que isto
xogue no contexto dun goberno aberto e da e-gobernanza dependerá da
medida en que o goberno preste atención os servizos externalizados, así como
das expectativas dos cidadáns acerca do uso das tecnoloxías sociais da Internet.
A propiedade no contexto participativo
Unha das cuestións máis complexas en termos de modelo participativo é a
da propiedade. A propiedade, nos sistemas legais occidentais, relaciónase
coa posesión, que é o poder sobre unha cousa. Un sistema de propiedade
privada pode definirse como aquel no que as regras que gobernan o acceso
a e o control sobre as cousas as asigna a individuos ou organizacións particulares.
Un problema fundamental da propiedade é que non todas as culturas
recoñecen un sistema de propiedade privada, nin da mesma maneira. Por
exemplo, as comunidades indíxenas teñen unha noción colectiva da propiedade
do seu coñecemento.
Internet alterou radicalmente as nocións de propiedade e reutilización da información.
A piratería de obras con dereitos de autor converteuse en case imposible
de controlar. A localización, a custodia e a propiedade poden separarse
por acordos legais (contractuais e estatutarios) ou administrativos.
A responsabilidade e a propiedade dun espazo de memoria dependerán dos
dereitos e as obrigas dos implicados na súa creación e a súa relación coas entidades
do goberno. No caso de espazos de memoria que son contestados por
varios grupos, pode que os dereitos compartidos, non só de acceso senón tamén
de conservación, ou a provisión de copias ou dun servidor espello do recurso
de información, superen a barreira da propiedade. Pode que sexa posible
aplicar o principio de patrimonio conxunto que proporciona a posibilidade
de compartir un recurso de información con grupos estatais que teñen iguais
dereitos que o Estado que o custodia (Ketelaar, 2005). No entanto, os grupos
comunitarios preferirán con frecuencia a posesión física a compartir os dereitos
(Piggott, 2005). Estas cuestións xurdiron en relación cos documentos do Tribunal
Criminal Internacional para a Antiga Iugoslavia (Boerhout, 2010).
Os exemplos dos principios de propiedade compartida que se atopan en
instrumentos legais e non legais que se aplican a un modelo participativo inclúen: