Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

214
nados (con frecuencia normalizando datos en formatos normalizados);
¬ xestión da pegada dos cambios (especialmente a obsolescencia) no
hardware, o software, os formatos de ficheiro e as normas que poderían
ter impacto sobre a conservación dixital, e;
¬ mantemento de múltiples copias, xeograficamente distribuídas, da
cadea de bits.
Estas prácticas satisfán os requisitos chave que se fixeron notar anteriormente.
Existe unha forte énfase en cada un destes conxuntos de prácticas na
provisión de metadatos (que inclúen información sobre a representación, un
termo utilizado no Modelo de Referencia OAIS (ISO, 2003)). Os metadatos
son necesarios para proporcionar un medio para localizar obxectos dixitais de
maneira fiable, para documentar os procesos de conservación aplicados, e para
capturar información acerca dos dereitos de propiedade intelectual, entre
outras cousas. Cada unha destas funcións dos metadatos contribúe a que sexamos
capaces de auditar a cadea de custodia e a historia dos procesos aplicados
aos ficheiros no arquivo dixital. Tamén se salienta a verificación permanente
dos ficheiros. A xestión dos procesos de conservación represéntase aplicando
prácticas normalizadas de TIC para a seguridade dos datos, as copias
de seguridade, e a verificación de erros, o mantemento de copias múltiples da
cadea de bits e a limitación da gama de formatos de conservación. O control
do proceso de inxesta queda indicado nas prácticas de refresco de datos e no
uso de formatos abertos, mantidos de forma axeitada e normalizados.
Automatización dos procesos
Os métodos de conservación aplicáronse tipicamente a pequena escala. Xa se
fixo notar que consumen moito traballo. Isto significou que as cantidades de
datos que poden ser conservados víronse severamente limitadas. Necesítanse
modos recoñecidos para conservar cantidades moitos máis grandes de datos
e, en consecuencia, establecéronse proxectos de investigación e desenvolvemento
cuxos resultados incluíron fluxos de tarefas e procedementos de conservación
automatizada. Os procedementos automatizados de conservación
necesitan ferramentas de software e algunhas xa foron desenvolvidas por
proxectos como CASPAR e PLANETS (proxectos de conservación dixital financiados
pola Unión Europea), o DCC no Reino Unido e o NDIPP (o National Digital
Information Infrastructure and Preservation Program) nos Estados Unidos.
O software que tales proxectos desenvolveron (e seguen a desenvolver)
é usualmente de fonte aberta, satisfai unha necesidade inmediata compartida
por moitas organizacións e é doado de utilizar. Calquera que sexa respon-