Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

tico xenérico. OAIS foi desenvolvido por protagonistas chave da comunidade
espacial baixo a tutela do Consultative Committee for Space Data Systems
e agora é unha norma ISO. Ao crear OAIS os investigadores do espazo notaron
que as observacións realizadas nas ciencias do espazo eran tanto insubstituíbles
coma non reproducibles (Esanu; Davidson; Ross; Anderson, 2004,
230). Se os metadatos tiñan que ser reproducibles no futuro, estes e os seus
metadatos asociados terían que ser traspasados entre diferentes tecnoloxías.
O modelo reflicte o recoñecemento de que a información terá que ser representada
en diferentes formatos e que estas representacións cambiarán ao
longo do tempo. OAIS detalla todas as funcións dun entorno de conservación.
Aínda que adopta unha visión fortemente centrada en OAIS e nas bibliotecas,
o informe de OCLC e RLG sobre os Atributos de Depósitos Fiables
(RLG/OCLC, 2002) proporciona un modelo de alto nivel para o deseño, a
provisión e o mantemento dun depósito dixital. Deliña os procesos que teñen
de ser certificados e auditables se se quere dicir dunha institución que
está a funcionar cun depósito dixital fiable. Por exemplo, insisten en asercións
claras por parte dos propietarios do depósito en asuntos como políticas
e asuncións (p.ex., prácticas, entorno e seguridade), definición dos procesos
en uso para xestionar a fidelidade das verificacións para a inxesta, e os
procesos de creación e xestión de metadatos. Central ao modelo RLG/OCLC
é o recoñecemento de que todos os procesos relacionados co funcionamento
do depósito teñen que estar ben documentados, ser auditables, e estar
validados.
Ao nivel máis simple, un depósito debe ser capaz de aceptar obxectos dixitais
con independencia do tipo, o formato ou o soporte. Unha vez que os
ítems foron inxeridos polo depósito deben xestionarse de modo seguro, e a
autenticidade e a integridade das entidades dixitais non deben quedar comprometidas.
Os materiais inxeridos polo depósito deben ser susceptibles de
devolver resultados en formatos que puidesen ser inxeridos por unha «próxima
xeración de depósitos». Quizá poderíamos comezar con cales poderían
ser as propiedades dun depósito dixital e discutir despois como poderiamos
medir o seu funcionamento. Nunha reunión no Centre for Research Libraries
de Chicago (Xaneiro 15-16, 2007) acadouse o acordo das dez características
básicas dos depósitos de conservación dixital (http://www.crl.edu/
content.asp?l1=13&l2=58&l3=162&l4=92). Estas características resúmense
na figura 6.
Avanzar dende estes criterios á provisión do depósito mesmo é complexo.
Un marco como OAIS proporciona un contexto para o desenvolvemento
dun depósito, pero non proporciona un libro de receitas para o desenvolvemento
dun depósito. A maioría das organizacións necesitan algo máis que
185