LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem la brevieraj laŭdaj himnoj ofte inspiriĝas el naturaj belaĵoj por levigi meditanton al ĉielaĵoj. La loka instruitulo, t. e. la paroĥestro, provizis nin, el sia libraro, je trivita kaj flaviĝinta Calepino (Kalepino) tiel densa kaj fama kiel multekosta latina-itala, kun eroj de latina-germana (kaj de aliaj lingvoj), vortaro. Raraĵo en tiuj lokoj! Eĉ tio, tamen, redukte kontribuis forteni oscedan enuon pro manko de interparolantoj kaj pro manko de libroj, krom tiuj malnovepokaj pruntedonitaj de la paroĥestro. Finfine la breviero, jam legita kaj foliumita ĝis ĝia malbindiĝo, estis nur la breviero. En nia latinigado ni procedis, se tio ne malmodestas, palpe pardonpetante unu al la alia pro la ekscesoj de italismoj aliigantaj certe ankaŭ la pensojn. Tia ni pritaksis tiun okazan pratikadon en tiu kiu estos nia unua helplingvo, pliposte revizitante nian malnetajn kajerojn, eĉ tiujn ĉi donacitajn de la paroĥestro, kaj ĝin komparante kun la latino de la normalaj lecionoj. Tamen ankaŭ tia strebado, eble kulture nevana, helpis nin superi la solecon. Mi memoras kiam mia amiko min surprizis per la malsamon induktanta frazo ĵus legita en Kalepino “Diu porcus est”. Sensciulo horore perceptus: “Dio estas porko!” misirigita pro la sono “Diu” kiu multe similas al “Dio” dum singnifas “Longe manĝas porko”. Ni ridis kaj goliardece ripetis, sed tuj singarde eksilentis ĉar aperis niaŝultre...Matilda. Preskaŭ izoligitaj en tre malalta kabano, inter jungilaroj kaj kamparbestaj ekipaĵoj, pro timo de tuja rastado, ni klopodis certe travivi senpostlasi spurojn suspektigantajn pri nia ĉeesto; sed tio kostis al ni solecajn apartaĵojn, apenaŭ mildigitajn de la ĉiutagaj vizitoj de... Matilda, la plej juna apenaŭ dekkvarjaraĝanta fratino de mia amiko, proviantistino por senanonaj konsumantoj, per kies servo ni povis ne malsati kvankam neniam plene sataj. Nur kelkfoje ni povis manĝi ĝis satiĝo. Tiu ĉi maŝinece babiladis infanvoĉe kaj samtempe ŝajnis ne konsciiĝi, ke ŝi jam montras senintence multajn el signoj de maturiĝanta sprona ineco; ne sen indulgo al simpatio pri io ŝia da naiveca ineco, ene de mi mem, post kelktage, el mi varte floriĝis difino pri ŝi konfideme kaj tinte ridetanta kaj kun knabeca senzorgo moviĝanta kaj certe nescia pri sia allogo sur mi: Jen vata tufo impregnita je ĝojo!… Jen la senkulpo eksplodanta en senpensan naturan ĝojon! Sed kunfande kun tia surpriziĝa rigardado kaj enfraza kondensado, kvazaŭ provo ŝin pordaŭre reteni, miksiĝis io tra rimorsa kaj fatale altira kvazaŭ estus maldelikata profanado kaj samtempe neevitenda malpurigado de io pura! 104
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Eble en tiuj sentoj kaj efemeraj imagoj agitiĝis poeta rebrilo, sed ne senkonscie, tamen: fakte, miaj sentoj kaj la natura medio ekrandigis al ni versaĵojn de konataj poemoj de Virgilio kaj Dante aŭ Petrarca aŭ Tasso. Mi ne komunikis al mia amiko mian novan impulson... al poetado, sekrete luliĝantan ene de mi, por rezervi tute por mi tian kontempladon. Escepte de tiu distro, al ni mankis informiga radio ĉar al tiuj landuloj mankis eĉ elektra energio kaj eble ankaŭ la konscio pri tia manko. Nur kiam la paroĥestro treniĝis ĝis ni, eblis ricevi kelkajn informojn, kvankam nefreŝajn: ni eltrovis ekzemple, ke la pontoj de la fervoja kaj strata linioj inter Ospedaletto kaj Venzone, strategiaj pasejoj nur malmultajn dekojn da kilometroj foraj, suferas plurfoje dumsemajne bombadon, sed tre malofte trafiĝas, eble pro la troa alteco trudata al la aviadiloj de la ambaŭflankaj montopintoj. Tio tamen ne estis novaĵo ĉar la furoraj bruoj de ne vidataj aviadiloj plonĝantaj kaj spacgrimpantaj jam vekis nian atenton kaj kreskigis nian angoron. Ĉiumomente la kondiĉaro, fakte, loĝa kaj psika, peladis nian kunnaskan bonhumuron tra meandroj nedifineblaj sed senperspektivaj, el kiuj aliras nur enuo. Se la silenton difektis la superflugo preskaŭ ĉiutaga de militaj aviadiloj, la enuo pludaŭris, foje, subtila kaj ne nur ŝajne jam forĝita. Kelkfoje la sunsubiro longe tenis en agoniado la tagon: la agonia estas nia sendormo. Ni evitis ankaŭ kanti, vespere, pro timo esti malkovritaj, en la resonanta silento, de kozaka okaza rundo pri kiu oni prizorgis por ke ni estu rapide informitaj per avertigaj varispecaj signaloj; tamen tio neniam reale ĝenis. Ni provis dissaltigi la izolecon ankaŭ per kartludo, sed la peno trakompreni la kartasignerojn, trivitajn ĝis la kolorperdo, baldaŭ forvaporigis eĉ la emon al distriĝo. Iujn vesperojn, laŭ kelkhore, ni revenis al la gasta hejmo kien vilaĝanoj kunvokiĝis por trapreĝi la rozarion kiun oficiale prezidis mia amiko kun travidebla kontentiĝo de siaj familianoj; la sekvaj babilaĵoj kaj intersalutaĵoj estis longaj en la mallumo apenaŭ traheligita de la duonluno kaj de steloj. Tiuj momentoj fariĝis prefere la neatendite bezonata manifestejo de sentoj kaj korinklinoj de tiuj simplaj homoj, kvankam neniam elstariĝis opinioj pri la jama stato de nia ŝtato duigita: ĉio turniris ĉirkaŭ la sorto konata aŭ nekonata de iliaj soldatigitaj kaj, verŝajne, forfuĝintaj familianoj. Apenaŭ susurata voĉo, el ĉirkaŭaĵoj, pri reveninto, alkurigis personojn por ekricevi esperigajn informojn. Dum preĝado kaj babilado atentaj oreloj prizorgis rapide taksi la sencon de ĉiu knaro aŭ bruo aŭ skrapo el la ĉirkaŭa kamparo: ĉio povas esti signo de 105
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 109: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?