LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem el la idealoj konstituantaj kristanan personecon. Jen malgrandaj jen grandaj, tiuj sentoŝanĝiĝoj invade dispartiĝis al multaj aktivadaj kaj pensadaj branĉoj. Ankaŭ la rilatoj kun la kunfratuloj, ne povintaj ne bridi tiujn seneksplikajn velkaĵojn, baraktis en la malfacila serĉado de la taŭga maniero min trakti. Eĉ oni persvadiĝis, ke mi uzas mian plejeblon por ne eviti miskomprenojn, nome mia intenco naski kunvivadajn disiĝojn. Etaj opiniecaj diverĝoj konturiĝis kiel konfliktoj gravaj kaj rankornutraj. Miaj sentoj kaj juĝoj estis tiom ŝanĝemaj, ke la konventularo ne plu sciis kiel al mi alproksimiĝi. Se post kontraŭfratulaj eksplodoj mi sen rankoraj spuroj facile emis pardonpeti, fine ne maloftis, ke al la pardonpete etendiĝanta mano la ofendita fratulo refutis per gesto de forpuŝo kaj rifuzo, min kun ŝultrolevo regardante aŭ kun aspekta impono, montrante juĝon de senespera perspektivo. Klara signo de ne plu eltenebla malaprobo pri mia konduto. Ankaŭ el etaj fidkomisiaj taskoj oni min komencis ekskludi aŭ distanciĝi el tiuj de mi entreprenitaj. Mia dialektika vervo fariĝis kermeso de la “ĉio iom vera kaj iom falsa”. Fakte, ĉiu juĝo aŭ opinio aŭ sentenco estis de mi dekonstruata kaj samtempe advokatata. La pacienco de fratuloj ekĉerpiĝis kaj ekpensis, ke por mi estas bone ke, por ke ne kontuziĝu la komuna fratula kunvivado, mi ekvivu eksterkonvente, ke mi provu vivi solece. Tia ilia, hazarde aŭdita, juĝo pri mi: “li certe ne fobias jen perdi ligon kun la franciskana stilvivo jen ĝin respekti, kaj samtempe freneze blufas pri volo foren eskapi dum, reale, li pretendas, ke ni solvu liajn personajn kontraŭdirajn problemojn!”. Nun ekcertis, ke kio ravis iam min al ekstazo kaj al sindoneco jam senreve ekfariĝas indiferento kaj enuo. La devon travivi povrece, por signifi al si kaj al la aliaj, ke la propra bezono poziciiĝas nur ĉe Dio, konkretiĝanta en la rezigno posedi kaj teni ĉe si kaj preterpermese uzadi monon kian ajn bezonatan, diverspretekste mi, malgraŭ konscienca riproĉo, ignoradis; kaj kiam oni, prave, suspektis, ke mi sekrete akumulas monon, la reagoj miaflanke estis aspekte akraj, kvazaŭ la suspekto turpigus mian personon, sed ruze mastrataj por havigi pli da ŝancoj daŭrigi en mia profitcela arto. Iom post iom al mi ŝajnis logike, ke la perspektivo de sekulara vivo sugestu kaj rajtigu la akumulan apartigon de mono: estis momentoj dum kiuj por mi viviĝis nur kio tintis mone: preni kaj ruze pensigi al la bonfarantoj mian disiĝon de la mono! Kien fine finiĝos tiu sekrete akumulita, se ne elvringita, mono? Ofte mi helpis, en iliaj gravaj aferoj, miajn gefratojn: parte provizis je doto 236
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem miajn fratinojn okaze de ilia geedziĝo. Malegoisma nepotismo per mono tute ne propra, oni dirus; sed sekreta penso laboris en mi: la bonfaritoj certe pretos min helpi kiam mi decidos enveni la sekularan vivon. Se anticipi ion pri tio, diratu tuj, ke ili rapidege forgesis helpaĵojn ricevitajn aŭ tiujn ĉi minimumigis ĝis ilin preskaŭ nuligi; kaj preskaŭ neniu redonis, kaj se iu redonis ion tiu ne rezignis akre grumbli kaj malintensigis rilatojn kun mi: enveriĝis la proverbo “amikeco pro profito kiel akvo en kribrilo”. Kiam venos la momento de la konsciiĝo pri la redondevo, tion ĉi nur mi devis prizorgi ĉar eĉ la mono pergajnita pere mia laboro (predikado, verkado, instruado, liberaj donacoj, kaj eĉ monavidaj sintrudoj...), funde jam apartenis al la religiula komunumo. Kiamaniere reakiri kaj redoni? Ĉu redoni informinte aŭ sekrete? Estos morala problemo estonta, kiu certe min ne agitis dum tiaj alicelaj furoraĵoj. Ne malkaŝendu, je mia ne tute perdita honoro, ke plurfoje rimorso kun deziro reprovi la votobservadon kunpelis min honeste liberigi el tiu ŝtelita mono kaj ĝin kaŝe aŭ malkaŝe redoni al la komuna kaso. Ankaŭ mia eksterkonventa vagado, pro neniam klarigitaj motivoj se ignori tiun de la ofendige deklarita psika sufokiĝo, malkvietigis. Iuj miaj kunfratoj, ne volante trapensi pri konsciaj devioj el votaj devoj, limiĝis alskribi tian konduton kiel mian karakteran strangecon; aliaj ne nur ironie konsilis al mi psikiatran viziton nur pro tio ke mi ekmontris taksi iliajn objektivisme motivitajn kritikojn artifikaj psikmaĥinaĵoj, kiuj certe ne ekzistis. Ĉio tio provokis, tamen, post kelka tempo, la intervenon de la centra superulo, kiu dispoziciis, por ke ne estu minata ĉe eksterkonventanoj la estiman trezoron, ke mi transloĝiĝu ĉe alian konventon, poste ĉe alian, poste plue ĉe alian: ene de tri jaroj oni min devontigis adapti vivadon ĉe dek diversaj sinsekvaj kunvivadoj kaj por malebligi, ke instaliĝu per ligaj suspektindaj kontaktoj pluaj malordoj, kaj por kvietigi konventulojn kolerajn pro mia malpaciganta ĉeesto: tial, kie ajn mi gastus, ĉe la novaj kunfratuloj mi flaris, kiel vetite, jam superŝvebiĝanta mian fiecan famon kaj do jam vaporiĝintaj for la fidon kaj konfidon bezonajn por ekkunvivi. Pri tiu ĉi etoso mi havis trejnitan orelon ĉar la longa trakonventa vagado fatale trejnis min por distingi la plej etajn klaĉajn flustrojn. Estis dum tiu vagado, ke mi perdis la zorgon elpurigi je ĉiu ŝoka spico mian lingvaĵon, jam ne nur miaene konformiĝinta al la prudaĉo de la studentoj kaj kontestuloj aŭ al apudvulgarejaj lingvaĵoj; kaj tio kreskigis la komunuman malplaĉon koncerne min, rajtigitan de la nova publika etoso pliŝrumpanta kun provokaĵoj. Kaj pro mia nemalofta plendo pri malfida traktado aŭ gurdado de miajuĝe senmotivaj malvalorigaj malamikaj resentoj, konven- 237
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 241: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?