LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Nur unufojon, preterpase notatu, ni blokis niajn movojn kaj kaŝite atendis spirretene, iom engrimpante terenon kovritan per fojnaj forĵetaĵoj, la preterpasadon de ĉirkaŭ dek fusilŝultraj kozakaj kavalerianoj, el kies vicoj aŭdeblis pafbruoj: pasante sur ŝtonpremita strato: ili rajdadis, duvice trotantaj, sekure kaj jubile kvazaŭ irantaj al festo. Kial havi tioman timon ĉe tiuj preterirantaj homoj? Ni tamen nur kiam certis pri la kunteniĝo de ĉiuj miaj membroj, leviĝis por repreni la marŝadon. La vetero profiliĝas ĝenerale seka, kaj milda, supozeble laŭ la komuna deziro: nia atentokapablo tamen jam tute disipis la spiritstaton taŭgan al konsidero aŭ ĝuado pri tiu beleco: nur poste, dum refreŝiĝo de rememoraĵoj, mi revivigis belaĵojn kaj perceptitaĵojn tiam apenaŭ konsciiĝintajn. La familioj, nin vidante, rigardadis la strangulojn antaŭe kun suspekto poste kun respekto, aparte kiam la unuaj okuloj nin gapantaj estis tiuj de infanoj aŭ de junulinoj. Tiuj lastaj devis antaŭe certigi sin, ke ni ne estas kozakoj, tiujn semajnojn, eble pro manko de soldatmanĝaĵoj, pli rabantaj ol ordinare kaj samtempe ĉasantaj eĉ de virinoj trovitaj, hejme kaj forhejme, solaj. Denuncon kaj sinturnon al la germana roto, oni informis, malebligas la distanco kaj eble ĝia senpova kontrolo pro malabundo da personaro. La kvaran vesperon ni etapis ĉe paroĥestro de Magredis. Tre facilis por li certigi nian realan devenon kaj superi siajn ekajn perpleksojn: niaj respondoj kongruis kun liaj pasintaj spertoj pri seminaria vivo. Li protestis, arde protestis kontraŭ la superuloj kiuj allasintus nin al nia malprudenta kaj sensperta sorto, escepte, ke vi misinterpretus kaj profitus por viziti parencojn, li ne amuze plurfoje enŝteliĝis. Scivoleme sed komplezeme okulumante al mia amiko, mi lin komprenigis, ke mi fine akceptas gaje pluiri laŭ liaj eventualaj sekretaj intencoj! Post la kamaradeca vespermanĝo, lin sekvante ni trenis nian lacecon al la iom malapuda preĝejo kaj preĝis la rozarion “ĉar, li admonis, al vi oni sciigis, ke nepras, ke Dio ĉeestu al nia spirito kaj nur la preĝo vigligas la vokiĝon… pli ĝuste la vokadon de Dio”. La postan matenon, ripozitajn kaj sufiĉe alertitajn, nin preskaŭ senpiece enkurigis en la direkton de la riverbordo de Tagliamento, du viroj, eble sesdekjaraĝaj, ekstravagancaj tipuloj de tempo al tempo trinketantaj gutojn de likvoro: ili lasis fali ponombre parfumitajn gutojn sur sia elbuŝigita lingvo, kvazaŭ ili prizorgus sian sanon per tia kuracilo. Demandite kiun malsanon ili trasuferas, la respondo ŝercis, ke temas pri ĉionkuracanta neŝparenda vinbrando “kiu igas nin pli kapablaj snufi la aeron”, aludaĵo al danĝeraj renkontoj; tamen 90
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ili antaŭ la adiaŭo permesis, eĉ ĝentile devigis, al ni po unu glutegon, ne pure simbolan, da preskaŭ pura alkoholo, certe kontrabande distilita kaj tial tro haŭtraspa pro manko de purigado, aromatizita per nekonataj herbaj sukoj: ardis akre la lango, sed la kapo ne kirliĝis kaj la kruroj bonŝance ne ŝanceliĝis. Se licas momenta pensvagado, oni ne ignoru, ke tiuregionaj loĝantoj fieras je sia elteno pri fortaj likvoroj kaj facile engaĝiĝas montri tian sian, ne tute malvirtan, kutimon precipe en tiuj aĉaj vivsituacioj bezonantaj kuraĝiĝon. Ni pasigis ankoraŭ unu nokton ĉe iliaj parencoj, kiuj insiste proponis, ke ni aliru rekte al la nefora konvento de Ĝemona, kion ni repuŝis konvinkite, ke ni estas serĉataj de milita polico kaj “pro tio ke tiel, suplementis, ne sen mia miro, mia amiko, fuŝiĝus tuta nia plano”, nome vizito al liaj parencoj. Tie ĉi ĉiukaze plikreskis niaj timoj. Vilaĝanoj avertis nin kontraŭ kromaj riskoj: se mia amiko naskiĝis civitano de Karnio, do li estas iamaniere germana civitano ĉar tiun Friulan zonon jam la Tria Regno aneksis al la germanaj teritorioj. De nun tiam ni devis ekdeflankiĝi ankaŭ kiam je horizonto prezentiĝas germanaj armeanoj kiuj ĝis nun timigis malpli ol la kozakaro kaj faŝistaro. “Vi entiriĝas en la kaĉon, respekteme komentis kamparanoj iom mirigitaj je nia obstino, irante al Karnio”. Kaĉo por manĝaĵo tuj vorebla kun ĝia tuta enteno, nome la du naivuloj! Sekvamatene ni reprenis niajn tornistrojn kun pakaĵetoj kaj nian paŝadon. La vadado okazos ĉe Rivoli di Osoppo, komunikis la akompanantoj. La du viroj, nin gvidantaj, fine almontris la riveran punkton niariske travadeblan. La pontoj laŭ la loka riverkuro, certe patrolitaj de germanoj aŭ ties kolaborantoj, estis ofte aerbombitaj, kvankam tremalofte trafitaj; aparte tiu de Venzone, ĉiukaze haste funkciigita pere de antaŭpreparitaj lignaj ĉevronoj. Tiujn monatojn partizanaj grupoj aŭdacis ataki ie tie: lezojn al la milita malamiko ili kaŭzis minimumaj, male la reprezalio flanke de la okupantoj lasis malantaŭ si vilaĝojn bruligitajn: protektado por kvietuloj, “cindrigita tero” por partizanhelpantoj!. Iuj informoj elbuŝiĝis de la kamparanoj, kies ŝajnaj krudeco kaj ruzeco, en itallingvaĵo seka sed brilpreciza, estis pli aludataj ol priskribataj, eble pro nia persona neklara tuja karakteriziĝo. Vadinte tra akvo tute, kiel timite, malvarma, kaj rapidiginte la paŝon sur ŝrumpintaj ŝtonetoj kaj sableroj intermiksitaj de molaĉaj herbaĵoj, laŭinstrue de la du akompanantoj, ni atingis la frontan riverbordon, kies rando perdiĝis, dekstre kaj maldekstre, tra herboj kaj arbustoj kaj marĉeroj. Plezurigite de la sukceso, plibone bonŝanco, kaj ripozante ĉe makisaj spuroj ne foraj de stratet- 91
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 95: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?