LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
te scii ĉu mi havas monon. Certigita, ke mi disponas je io da tia, ŝi iom malcerte
manifestas, ke mem por sin vivteni malenuigas soldatojn per amoraj ludoj: por
ŝi nun sufiĉus la duono de la sumo en mia poŝo. Ŝi silentas kiam aŭdas la mo -
tivojn de mia nekonsento kaj, mirigite, jam estas malproksimiĝanta, kiam mi
realvokas ŝin kaj metas en ŝian manon ereton de miaj malmultaj liroj. Ŝi min
rigardas, hezite kaj dankojn balbutante fermas kaj retiras la manon kaj malproksimiĝas
kun paŝo nemalkaŝanta embarason. Tiam fariĝas rigardeblaj ŝiaj
ŝultroj kaj la rekta dorsa linio ĝis la piedoj: malgraŭ, aŭ ĝuste proe, nome supraĵa
juĝo ke naturo ne tro cerbumis por ŝin garnadi, por momento la fieraĉa kaj repuŝata
ineco en miaj ŝablonaj juĝoj pri tiuspecaj virinoj fariĝas indulgo kaj
frata simpatio.
Vere ekzistis ankaŭ la voto de ĉasteco. Tiufacete, el ĉiuj, legitaj kaj instruitaj,
principoj kelkaj sulkigis mian menson:
Junula koro ne povas resti senama, iu viva idealo devas ĝin tute okupis.
La rezigno al virina komplemento ne valoras el si mem, valoras nur lige al la
celo: ĉu ekzistas tiu alloga celo? tial antaŭ ol diri ne al io, necesas diri jes al
io alia.
Tio estas, antaŭ ol rezigni pri virina amo nepre necesas enpense kaj enkore
jesi al alia persono. Kaj fone aperas Jesuo.
Kaj la temaro, spontane aŭ okazprofite, krozis sur pastra celibato. Spertulo
pri tiuj temoj povis dedukti ke ni, inter la religiaj motivoj, kapablis ĝin aprobi,
krom per religiaj motivoj, ankaŭ pro ĝiaj sociedukaj influoj. En mondo,
kiu subsube opinias seksemon forto preskaŭ neregebla, preskaŭ io fatala, per
la celibato religie motivita la eklezio montras, ke homoj povas sin senkateni el
siaj impulsoj kaj alidirekti seksan forton. Plue ĝenerale la memrego en la seksa
impulso agas, male ol veneno en eroto, kiel subteno kaj plifortigo de la
seksaj rilatoj en geedza paro.
Sendepende de la perspektivo de tia evangelia enamiĝo, ekzistas la virino
kaj inklino al ŝi, inklino laŭdata kaj ekzaltata de la Biblio (kies ĉi-rilatajn paŝaĵojn,
iom sekrete, mi jam parkerigis kaj foje aktorstile recitadis antaŭ kunuloj)
kaj de la kristana tradicio laŭ kiu rezignanto aparteni al iu virino, rezignas
pri io kio igas por multaj la vivon vivebla. Kaj la samo por virino rilate
al viro.
Eĉ se maloftigitaj, renkontiĝoj kun virinoj al la novicoj ne mankis, aparte
kiam oni forfuĝis al kontraŭaviadilaj laŭokazaj rifuĝejoj, urĝe aranĝitaj por
protekti homojn prizorgantojn en nemalforaj municiejo kaj deponejo de porsoldataj
proviantaĵoj, kien venis preskaŭ ekskluzive virinoj pro evidentaj mo-
69