LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem odfino antaŭ ol ĝin deĉifri. Similas tion ankaŭ ŝiaj gestoj tiom sobraj ĝis spektiĝi senutilaj kaj nure beligaj, malgraŭ ke oni havas la impreson, ke ili konstituas ŝian personon, prezentiĝantan eksteren sen pezi aŭ embarasi. Male al miaj, ŝiaj vortoj ne forsolviĝas senefike, tial oni atentas al ŝiaj sobra parolado kaj deziroj kaj juĝoj. Ĉu mi mitigas mian Albnjon ĝis pensi pri ŝi nur pri io senmalvirta? Mi neniam aŭdis kritikon kaj senrespektecan aludon pri ŝi. Ĉiuj interrilatas kun ŝi plenkontentiĝe. Se ŝi demandas pri io, tio okazas nur pro tio ke ŝi suspektas, ke la respondo povas esti nesimila al la ŝia. Tiu sobreco tamen ne malebligas pliriĉigi novige la konversacion. Ankaŭ ĉi-cirkonstance, Albina efike prizorgis por ke la edzinoj paciĝu en si mem fronte al tiuj miaj tezoj kaj antaŭ ol ili ektimus esti kompatataj se ne malŝatataj. Samtempe la ŝanceliĝon de Albina mi provis kaj sukcesis forsvenigi pro tio ke la klubon mi konstante juĝis altavalora ĉar, se por plimaturiĝi kaj ekvilibriĝi personeco bezonas komunikadon kun aliaj homoj, tie-ĉi ni trovas konstantan okazon de bezonata konfrontiĝo al homoj de la sama origina sentemo antaŭ komunaj problemoj. Ni revenu al la frakcioj de la persistaj klubanoj, kies markiloj spegulas la psika/intelektan situacion de la lavango de ekspastriĝintoj. Tiuj frakcioj diferencis, kompreneble, ankaŭ rilate la manieron kaj stilon prezentiĝi al la civila socio kaj precipe rilate kian imagon de eklezio transigi. La radikala frakcio, por ne resti socilime, kredis sian taskon bildigi eklezion kiel opresadon kaj opresadon sendistinge forigendan: kaj informiloj, dismontrante ilian figuron al la publiko, kontentiĝe kaj kontentige raportadis pri iliaj deklaroj ade kaj ade tamtamataj kaj manifestacioj dum ili profitis je tiu ĉi populareco: iuj trovis aŭdacon pliemfazi sian distanciĝon el la eklezio por ne resti devancataj de novaj pliemfazantoj. La aliaj frakcioj, kiel tiu en kiu militis mi, ne povis similrimede rebati aŭ korekti ĉar tio ne interesis la gazetaron kaj la kurantan regantan amaskomunikan kulturilaron. Niajn skribajn reagojn oni apenaŭ akceptis aŭ publikigis etpublice, malkiel tiujn de tutkontestuloj. Ankaŭ tiu ĉi fakto kreskigis la grupan ekdispartiĝon ĉar, krom ĵaluzo pri ilia triumfo, tio nin aspektigas paseismemaj malkoheruloj. Estis frakcio, eble la malplej evidenta, katolika en la kredo kaj aktivado kaj kunlaboranta kun episkopoj kaj engaĝiĝanta en katolikaj asocioj, eĉ defendanta pri la celibatleĝo, sed suferanta pro fidmanko je siaj ortodokseco kaj lojaleco ĉe la ekleziularo, kiu al ili ne konfidas publikajn kaj responsecajn tas- 276
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem kojn en la fidelulara komunumo. Ili energie profesias pri rajto ŝanĝi vokiĝon kaj eksiĝi el klerika stato, riproĉante la eklezion pro pretekstaj malfruaĵoj aŭ obstakloj en la koncedo de la edziĝpermeso al la pastroj ĝin postulantaj. Tiujn rajtojn proklamis precipe fraŭlinoj, okaze aliĝintaj al la grupo kaj eble malpacience atendantaj la intence malfruigitan dispenson por ilia estontaj edzoj. (Akceptiĝu premiso, eble forgesita sed postulata: kial rezisti inter tiuj diferencaj opinioj komplikiĝantaj ĉiam pli? La respondo naivas: mi kaj mia edzino mallerte certis, ke la diferencoj finiĝos por senspure malaperi!). Se pluteni la saman metron de mia hipotezo, ankaŭ tiu frakcio, preta kunlabori kun ekleziaj strukturoj, ne kuraĝas rekoni sian kulpon, opiniante, ke tio kunportus la kulpokomplekson ene de la para vivo stompigante la ĝojon de la tiom sopirata familivivo. Ekspliki, ke la du, nome la agnosko de kulpo kaj la legitima daŭrigo en familiecaj ĝojoj, estas aferoj absolute distingeblaj kaj nocioj reciproke neekskludaj, generis penon senfinan kaj ĉiam je risko miskomprenigi la edzinan kondiĉon de mia Albina, foje embarasita de la rezistemo, kvankam frate rozkolorita, de geklubanoj. Mia edzino plende replikis al mi: “Viaj doktrinoj bildiĝas deficitaj je kredito ĉe aliaj, kaj aspektigas min edzino duonrepudiita. Mia ĝeniĝo inter ili pene elteneblas. Viaj pensaĵoj aspektas kiel disputaĉoj: ili pruviĝu klaraj kaj logikaformaj krom justaj”. Tia komuna ĝeniĝo instigis imagi, kaj ellabori parabolon por komprenigi mian penson, kiun mi celis identigi kun kristana sinteno rilate la forlason de la pastra stato edziĝcele. Ĝi perfektigita kaj kompilita de mi kaj de mia edzino, fine tiel trajtiĝis: “Apude de mia domo loĝas eksa prostituitino kun filo kiun ŝi, certamomente de sia neimitenda vivtrairo, sentis en siaj visceroj kaj akceptis kaj amis. Certamomente ŝi proponas al ŝi rekoni sian kulpon kaj reveni al Dio ŝanĝante vivcelojn. Je kio devontigas ŝin ŝia konscienco? ke ŝi, ve!, rifuzu kaj forpelu la filon? aŭ ke ŝi malpermesu al si la ĝojon prizorgi lian estontecon kaj esperi kaj tutenergie engaĝiĝi por lia traviva sukceso? Kiaj rilatoj inter biologia okazo kaj libervola ago transiganta al nova vivo? “Je kio estas devigita la konscienco de ekspastro edziĝinta, se li rekonas sian kulpon, sian altrudon ĉe ekleziaj aŭtoritatuloj por havigi al si la dispenson aŭ similajn alĝustigojn? Ĉu, eble, ke li forlasu la edzinon kaj gefilojn? Se edziĝinta ekspastro ne plu aprobas kaj distanciĝas el siaj kondutaj ekscesoj kaj bedaŭras seniluziiĝojn altruditajn al la eklezio, ĉu li devas ĉagreniĝi pro sia jam konstituita familio?”. Tiu parabolo, ne nur parabola, kreita el eroj elpensitaj de diversaj babilantoj, 277
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 281: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?