LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem aŭ pruvoj sur kiuj sin fondas la racio ĝuste por kredi. Unu afero estas pruvi ke Dio parolis, alia afero estas penetri ĝisfunde la enhavojn de lia mesaĝo! 1. Marĝene de ĉio, kial niaj preĝoj restas neelaŭditaj se Dio servopretas agi miraklece je nia avantaĝo, laŭ ekleziecaj instruoj? 1a. Nur Dio scias la bezonojn de la homo rilate ties finan savon. Cetere laŭ Sankta Paŭlo ni ne eĉ scias pri kio vere bona peti Dion. Ni devas peti precipe tion je kio laŭ Li ni bezonas. 3. Kaj se la miraklo estus frukto de sugestiiĝo aŭ de deziro sperti ion diversan? 2a. Tio kadras la plej antikvan suspekton. Apenaŭ tiu suspekto okulumas, la esplorendan fenomenon oni forbalaas: laŭ jarcentoj la Eklezio akumulis spertojn sufiĉajn por trakribi eĉ tion. Ĉiukaze la baraĵo devas esti superita ĉe scienculoj, se oni volas, ke la prikonsiderita, eble mirakleca, okazintaĵo fariĝu digna je publika rekono en eklezio. El la postpodiaj diskutoj, kiam oni cedis la scenejon ankaŭ al pacience retenema publiko por preskaŭ pluaj prelegaj eksplikaĵoj, rezultis, ke la deirpunktoj de tiuj tezoj taksiĝis nenovaj ĉe iuj, novaĵvehiklantaj ĉe aliaj, danĝeraj aŭ priridindaj ĉe kelkaj; fine, laŭŝajne, la komentoj gradiĝis de la samopiniiĝo ĝis la nesilenta dubstato. Ĉiukaze ili, estontece, ĉionkonsidere prave tendencis pivoti ĉirkaŭ aliaj pensadoj pri miraklo. Se la akademio okazus niajn tagojn certe oni eluzus ankaŭ novajn konceptojn de novaj prifizikaj teorioj, kiel la kaŝita materio kaj kaŝita energio Ie kaj tie oni petis bibliografiajn subtenojn, kiujn ni plenkomplete ne havis ĉar la tezoj estis, laŭ nia sento, frukto de nia, eble precipe mia, rezonado plejparte fundiĝinta sur derivaĵoj de antaŭaj studaj esploroj. Se rikolti laŭrojn estintus nia celo, ĉikaze mi konstatintus kiom da peno estas devigataj elspezi la ambiciuloj kaj eĉ la simplaj dialogantoj kiam temas pri plurtavolaj konceptaj aferoj. La plej dezirata komento, tiu de la kapskuanta studdojeno, sibile retuŝis tiel: “Vi prelegis kun la kandidanimeco de tiu kiu, enamiĝinte al siaj tezoj, ardas pro la deziro ilin anonci plej eble rapide kvazaŭ por patentigi sian inventaĵon”. Ankaŭ jeno gravuriĝis en memoro: ”Vi artifikas problemojn por vin plezurigi per la solvo kaj sciencigas senutile”. Alia komento de mia spiritgvidanto: “Ĉu vi certas, ke via kvazaŭa disertacio ne estis ruze muntita por ke vi eminentiĝu? Ĉu vi emas pli prestiĝi antaŭ 212
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Dio ol antaŭ homoj?”. Sed tio ne estis kritiko, sed asketa invito agi por Dio, ne por propra gloro. Ne mankis kiu reliefigis, ke eventuala dua prezentado de tiu akademiaĵo devos enteni ankaŭ sfereton de nuanco kaj senpersoneciĝa pliekvilibro. Sed la dua stagnis en la deziroj kaj tial mi neglektis okazon pli insisti pri niaj opinioj kaj nuance rezonadi. Post iuj tagoj la atentoj kaj babilaĵoj ekpasiis pri alia novaĵo, pri kiu ĵus konfliktis opinioj en ĵurnaloj. Iujn jarojn antaŭ la nun rakontenda evento, la Sanktaseĝaj aŭtoritatuloj alŝutis dekreton kondamnantan - tio estis jam dirita sed nun pli eksplikendas - kiel eksterekleziajn, do ekskomunikitajn, la katolikojn militantajn en marksistaj partioj. Oni emis puni, certe, nur la sciantajn aliĝantojn al la kontraŭreligiaj marksismaj tezoj. Multaj elinter ni juĝis tiun dekreton senutila, se ne malutila, ĉar la sciantoj certe jam rezignis la kredon dum la nesciantoj akceptis nur la priekonomiajn soci-justecajn promesojn de la kompartioj. Ĉiel ajn, tiu dekreto kontribuis, laŭ iuj, malprave plikredigi, ke la Eklezio kondamnas komunismajn sistemojn pro tio ke mem subtenus kaj apogus kapitalismon. Kreiĝis subsube etoso konfuza oscilanta inter entuziasma aprobo kaj aperta malaprobo ĉe iuj. Sed pri justeco de la kondamno neniu dubis inter ni. En tia opinia kunteksto okazis jeno: Jen klera pastra fratulo, nesenfama ĵurnalisto kaj oratoreca prelegisto, ekpredikis el pupitroj kaj ekverkis en ĵurnaloj, kie li estis pale dorlotita, aŭ perintervjue, ke la eklezianoj devus lobiumi la kompartiajn politikajn programojn. Tuj superuloj senigis lin je rajtigilo prediki aŭ publice publikigi pri tiu temo. Li unuakomence obeis kaj akceptis retiriĝi en ermitan konventon por reprikonsideri sian doktrinan pozicion. Estis ĝuste en tiu lia rekonsidercela periodo, ke la tuta klerikaro fericele gastiĝis ĝuste en tiu ermitejo. Ne povis certe manki okazo paroli kaj aŭskulti, des pli ĉar mi ĉe table manĝis kubute kun li, lian penson malgraŭ ke dekomence nia edukresponsulo timis, ke nia, eĉ okaze renovigita, instruiteco inokuliĝus je lia pensorientiĝo. En pluva tago, malebliganta la kutiman promenadon laŭmontetare, estis al la klerikaro permesite konversacii kun li ĝuste pri tiuj tezoj tiom diverĝantaj disde oniaj konvinkoj de la eklezianoj. Per verva sed trankvila sinprezento, el kio senteblis liaj kutimaj agemo kaj decidemo, kaj samtempe spontane enirigante aŭskultantaron en empation kun li kaj elradiante memcertecon, kun maskla brodkasteca tono envoĉiĝanta en la cititajn personojn laŭ ties pensaj karakterizaĵoj, profunda kaj fidela al vortoj prononcataj, iom vualeciĝinta kaj malglatumiĝanta pro ne malmultaj cigare- 213
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 217: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?