LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem psikaj paneoj originas ankaŭ el io moraleca, iuj el inter ili ne disdegnis rakonti pri la komencoj de siaj amrilatoj ĉiu kun aparta ekspastra partnero kaj pri la luktoj por ke li sukcesu preterlasi tordigaĵojn kaj skrupolaĵojn, “rebrilojn” de la pastreca edukiteco sed, laŭ la nova vidpunkto, kontraŭreligiajn; kaj unu el tiuj virinoj allasis, ke ankoraŭ hodiaŭ ŝia edzo ne komplete superas restaĵojn de tia eduko kaj ke nur ŝia arto, ŝi eskapigis eble nur por amuzi la ĉeestantaron, igas lin vira viro. Ŝi, ekscitante ŝrikajn konsentojn de aliaj, kun tranĉa aplombo rafinis: ”Li inhibiciis al si, mi ne diras inspekti mian korpon, sed (oni min pardonu) eĉ ĝin nudan forkure rigardi”. Ŝrikoj de ĉeestantaj virinoj, eble, provis nuanci kaj dampi la krudecon de la bildecaj esprimoj, eldirataj senruĝiĝe dum eble ekruĝiĝis mi. En mi, fakte, penis malestiĝi, pri ŝi, impreso de juna edzino preta detale montri siajn amaferumaĵojn, dum ŝi, pli amuzige ol koketeme, afektadis nur por “senstreĉigi kaj malinhibicii vian ekviriĝon”. Kaj alia similsituacia edzino, eble ne volante pritaksiĝi tro malsupera kaj sensperta, sin enlasis, ene de ridbruegaĵoj, per nur aspekte vantecaj vortoj: ”Ankaŭ mi konkeradis mian viron, liverante al li miajn intimaĵojn popece”. ”Kaj fine kiel finiĝis?“, ŝajnaplombe ensteliĝis klubanino min okulrande fiksante kvazaŭ ŝi volus kredigi, ke ŝi estas divenanta mian sekretan scivolemon. “Nun li raviĝas ĉiuhore!”, estis ŝia ŝajne aplombe unusenca respondo. Kaj ĉiuj ridis min fiksante kvazaŭ ili dirus: “jen via fina feliĉa sorto!”. Inaj ĉarmaĵoj sume estis aperte indikataj nova eduke liberiga celo por ekspastroj! Kiam la svateca “konspiro” de la grupo maturiĝis senrezulta, oni epitetis min “ĉasteca muariĝanto inter virinoj”. Por eviti kromajn ŝercojn kaj mirigojn, mi devis rondigi la tuton intence suspektigante sekretan alforan simpation kun duonpromeso de geedza kunvivado. Estis vere, sed tiom emfazite de mia espero kaj de fragilaj konjunkturoj, ke ĉio povus malaperi senspure. Pri tio, tamen, pliposte, ne sen tuj informi, ke la elementlerneja instruistino al mi svate prezentita pasos al nuptoj kelkjaron poste kun alia ekspastriĝinto: ili nun plutenas kun mi kaj mia tiam naskiĝonta familio profundan amikecon kaj eĉ prizorgas disvastigi inter homoj la evangeliajn vidpunktojn pri la kristana para amo. Ni havos okazon paroli pri tiuj ekspastriĝintoj, plejofte pro ilia geedzaj aferoj, kaj pri ilia ideologie kaj kondute buntaspekta spektro de tipuloj. En tiaj improvizitaj etaj rondtabloj, dum kiuj la parolo estis rezervata pleje por la inaj partneroj, ankaŭ mi devis, kvankam etpaŝe, pro timo juĝiĝi ankoraŭ loĝanta inter la plumpaj subpremitoj, manifesti mian pasintaĵon kaj miajn es- 258
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem perojn. Mi ne povis montri mian estimon al virino lasante al ŝi parolvicon, komenton, finan juĝon, kaj kavalirecan sintenon, ĉar mi ankoraŭ solis. ”Vi ankoraŭ ne malkovris kiom virino meritas egaliĝi al viroj, eĉ en ekleziecaj medioj... ĝis nun la ekleziaj medioj neglektas la virinon... sen ŝi, eĉ en teologiaj aferoj, eklezio estas mankhava”, estis ĝisgurdaj sentencoj de ekspastraj edziĝintoj. Kiom da energio, kiom da fiero en tiuj ĉi virinoj, kaj kiom da fiero en iliaj edzoj pro ilia fiero. Ne estis malica la penso, ke en tiu ekzaltiĝo peris en eskpastroj io celanta pravigi kaj triumfe heroldi la logikan oportunon de ilia nova elekto: se ili elektis edziĝi, tion ili faris ankaŭ pro idealisma motivo, tio estas igi virinon plencivitana en la eklezio! “Sed tiuj juĝoj alvenas nur kiam ĉio estas, eĉ kuniĝe, kundividita kun la virino sense sentita. Je tiu ĉi sperto de pastra edzstato iel povas profiti la eklezio por ke mem sperte eksciu pri virino ion novan kaj ĉesu limigi la pastrecan ordinadon al viroj”. Apenaŭ estis menciita mia konvinko ke eĉ por viroj ne estas rajto sacerdotiĝi. Tia tasko tanĝas Kriston mem, tial nur li alvokas kaj laŭvole. Praktike, en la eklezio nur la episkopo alvokas laŭsiajuĝe: ĝuste tia alvoko rajtigas. Al aliaj sciemaj laikoj, ekstere de la klubo, pri miaj opinioj pri la laika vivmaniero mi manifestis mian ĝenon kaj surprizon, ne antaŭimagitan, nome la foresto, ĉe laikuloj, de iu ajn konversacio aŭ aludo aŭ okupiĝo rilate Dion kaj la vivocelajn aferojn. Preskaŭ subite, kaj abrupte, mi ekkonsciis, ke homoj estas ĉiam enmergitaj en okupoj kaj distraĵoj, el kies horizonto Dio lampas pro sia foresto. Ankaŭ estontece tiu miro sinkigis en senrespondan demandon: kiel povas estiĝi hominda ekzisto preterpasanta kaj mallumiganta la eternajn ekzisto-problemojn? Ankaŭ miaj malnovaj laikaj amikoj, kun kiuj kiel kutime mi konversaciadis pri tiuj temoj, eĉ konservante al mi amikecon kaj familiarecon, pri tiuj problemoj nun ne sin lasas senpuŝiĝe breĉi. Ĉu opiniendaj tro intimaj, eble trakteblaj nur kun instituciaj aŭ tre oficiale fidindaj personoj? aŭ ĉu problemoj nur forigataj pro tio ke al homo sufiĉas la feliĉa stato de tiu ĉi vivo? Ankaŭ inter la ekspastriĝintoj la temo “Dio” riskas fariĝi asepsa aŭ nur objekto de rezonadoj: la korinklino kaj ama parolaro perdadis ĉiam pli la stilajn vortojn kaj konfidencan esprimiĝon. La klubaninoj min instruis kiel iri tramonde sen ke mi plu montru la signojn de la longedaŭra fratula kaj konventeca ŝablono. Certmomente mi min perceptis ilia vartito kaj agordito sendita debuti en la mondon inter homoj nur trasorbitaj de la volupto sin elegantigi. Ili zorgoplene konkuris aspekte reordinarigi tiun netaŭgulon ekstertempan: enpaŝi tramonde, eluzi la arton konvene nodi kra- 259
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 263: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?