LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem vigado, nun mi min sentas trenata al silento kaj malaperiĝo. Trapasante la vilaĝon por rehejmeniri eble mi apenaŭ travidetas kelkajn salutemulojn, eble oni deziras min ne rimarki, eble mi ekfariĝas celtabulo de mirrigardoj, eble oni taksas mian figuron malbonŝanciga. Hejme mi silente ploras dum miaj familianoj akuzas la paroĥestron pro la ambigua solenaĵo: ĉu festado pro la Unua Meso aŭ inaŭguro de la nova orgeno je tri klavaro kaj dekses oktavoj? ĉu monkontribuaĵoj por lia novpastra ekipaĵo aŭ por pagigi la novan orgenon? La Sinjoro punis tiun senskrupulan profitemon! Ekdezirante forgeson kun forgesiĝo kaj hastigante, plikorekte ignorante, la sinsekvojn de la planitaj festaj kontaktoj, mi, kun truda delikateco, ŝarĝis la miajn per la tasko saluti kaj danki al ĉiuj, kaj ŝtelforiras al miaj parencoj je distanco de dudek kilometroj. Sed mia humiliĝo min sekvas, eĉ renoviĝas ĉiufoje kiam mi ne povas eskapi el la invito por rerakonti la ĵusajn okazintaĵon. Observante, malgraŭ la klopodo ĉion malekzistigi, pli atente la fluon de miaj pensoj, mi trovas inter ili, retropuŝitan sed iom influantan, la timon esti imagita mavaŭgura persono signita per dia reĵeto, kaj ke tia penso subsube estrus ĉe aliulaj mensoj: eble tiu timo agitas ankaŭ miajn parencojn, eble tia estas la privataj konfidencaj komentoj de kelkaj. Mi certe ne kredas je tiu superstiĉo, sed ĝi plu vivas travilaĝe kaj viktimigas. Rapide pasante tra vilaĝaj vojoj mi devas peni por ke miaj duboj ne vidigas klaĉantojn ĉe ĉiu stratangulo ĉe kiuj jam ne plu eblas refari deca la misaŭspician bildon pri mi! Impresiĝinta pri mia paŭto miena kaj vorta, mia patra onklo, ĉe kiu ĉiu mia gesto haloas je digneco kaj sakraleco, sugestas: “Mi ne ŝatus, ke vi suferu ian penkaŝintan grandan humiliĝon... Eventuale komparu ĝin tutunue kun tiu de Jesuo en kruco ol kun viaj elreviĝintaj atendoj. Misfortunon al la siaj portis ankaŭ li!”. Mi, tamen, en mia animo ne sukcesas malteni ion paŭtan, kun subtila kaj, eble, malfieca deziro izoliĝi kaj forgesiĝi, eĉ kun la Sinjoro-Dio min eksponanta al tia humiliĝo: al mia menso ekbriletas ideo eskapi alies okulojn, eble duonkompatemajn, duonmokemajn. Ĉu la katastrofo, apud mi, estu signo de dia neakcepto pro mia dubvokiĝa pastriĝo? Ĉu minaco, admono, puno, antaŭpriskribo de mia estonteco? Kaj mi ekas ne insisti min konsideri eterne destinita kiel pastro, kaj do ial revanta regi la okazaĵojn en la mondo. Ja, ankaŭ en la inaŭgura prediko-prelego mi pufvange anoncis la nedifekteblecon kaj kadukiĝon de ĉio kristana, en kio mi, laŭvere enviciĝis nur por pli min senti anigita al io neniam senvaloriĝanta. 230 Reveninte al mia konvento, kvarcent kilometrojn fore, mi el konversacioj
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem deduktis kun plezuro, ke la novaĵo de la fora preĝeja incendio aŭ ne flareblis aŭ ne kunligiĝis kun mia unua meso kaj certe el mi ne eskapis aludo pri la evento; ree frekventis la superan lernejon ĉe PAS. Konkludinte la unuajn gradojn de tiuj studoj kaj gajninte la titolon, per tezo je hasta supraĵa plektaĵo de eroj el diversaj verkoj kaj parencaj tezoj, de spertulo pri eksperimenta psikologio kaj esperante destiniĝi ĉe eduka strukturo por kontribui en pedagogiaj kaj edukaj kaj instruaj roloj; male mi min trovis ĉe paroĥo kiel unu el la vicparoĥestroj. Grava elreviĝo ekespansiis en mian animon jam kutimiĝintan kredi, pro studkariera prepariĝo kaj manifestitaj inklinoj, ke por ĉiu eduka posteno la persono ĝusta estis mi, eĉ mi pli ol aliaj. Pro montro de malkontento kaj disiĝo de la nova ŝarĝo, la taskoj snobe subtaksataj aŭ malakurate plenumitaj formetis min marĝene, se ne kontraŭ, de la fratulara kunvivado. Tamen, dum kelka tempo, la kontakto kun personoj serĉantaj, ĉe sacerdoto ion nekomunan kaj malfermitan al la superaĵoj, ekliveris al mi travidon pri mi kontentan kaj utilan al la homoj kaj al la eklezio, kvankam miaj inklinoj/aspiroj orientiĝis al la esploraj studoj aŭ instruado kaj edukado. Tamen la desaponto degeneris pojome al mishumuro, la mishumuro en disiĝon el la fratula komunumo kaj rapide disipiĝis la restaĵo de entuziasmo de la ĵusa ordinado: tiu spirita kaj psika ekvilibro kiu min konsilis akcepti ordinadon, senaverte, aŭ trairita de ignoritaj avertoj, ekŝanceliĝis. Kaj ree leviĝis la malnova demando: Ĉu vere tiu estas la vojo por mi? Kaj kio min, kaj aliajn, pli surprizis estas, ke la demando transaltis la limojn de mia persono komunikiĝante, senhonte kaj senrezerve, al aliaj kunvivantoj. Tial tutan jaron mi pasigis tra tiuj demandoj. La mezuro de miaj necertecoj montriĝis baldaŭ laŭ la suba neantaŭviditaĵo. En granda urbo malfacilas hazarde interkruciĝi kun la sama persono, des pli kun loĝanta for kvindek stratojn. Tio, male, okazis ĉe mi kun la fraŭlino, jam kuracistino, iam mia okaza kaj serĉata benkkunulino jarojn antaŭe ĉe la pripsikologia fako, kaj kiu jam volis festi sian abiturientiĝon ankaŭ kun mia ĉeesto. Mi renkontiĝis kun ŝi kvar fojojn, fine ŝi akceptis min viziti ĉe mia konvento. Simpatio al ŝi mi havis tiom kiom oni havas por virino nemalbela kaj festema kaj kiu ridas sur via vizaĝo montrante tute malavare la blankajn dentojn malantaŭ karnoriĉaj lipoj. Ŝi venis la karnavalan vesperon, neantaŭanoncite. Mi facile komprenis kion la konversacio laŭtanime konfirmis, ke la ĝentilulino kun siaj tridek du jaroj en tiu momento estis travaganta en vakueco. Ŝia rakontado pri elreviĝoj amaj kaj simpatiaj fariĝis galeoto ĝis ankaŭ ni nin ekbrakumis dum lipoj kunpuŝiĝis kun lipoj en freneza kisado kaj scivolemaj 231
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 235: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?