LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem rale junularo aspiras plien, heroldiĝi limrompante, defii la realon, iri trans kaj malgraŭ la normoj... Estas bezonataj aliaj idealoj. Se ni el tiuj ne proponas kaj pruve montras pravigitan per la vero, la partio estas perdita! Por akcepti la limojn de vivo necesas idealo pli alta ol la vivo mem: ĉu tio ekzistas? Similaj demandoj, kun didaktikaj ilustraĵoj, lasis pensemaj gejunulojn, parte ne kontentaj iujn edukantojn ĉar, laŭ ili, pli modestaj kaj malfanfaronemaj idealoj pli bone efikus. Tiu sugesto kostis, kiel jam vidite, ekkonfliktojn kun la lernejaj respondeculoj. Jen alia grava, certe ne la plej grava el tiuj elreviĝoj: mi ekkonstatis kun surprizo, ke mia filino komencis facile preterlasi seninvite doni la bonnoktan kison limiĝante al saluto, kora jes sed senigita je koraj elmontroj. Albina interpretis, ke tiu sinteno estas signo de maturiĝo kaj sendependeco: “ŝi jam universitatas kaj jam fianĉinas kaj ŝiaj amesprimoj estas alidirekte: ni ne kontraŭstaru ŝian sentuman aŭtonomiiĝon eĉ je nivelo de esprimoj... Eĉ vi povas tiel ĉesi el viaj maloportunaj refritaĵoj de rekomendoj“. La finajn vortojn ŝi akompanis per tia rideto ke mi rezignis respondi, ke eĉ tio estas re - fritaĵo. Mi devas konfesi, ke mi penis superi frustraciantan senton de perdo kvankam sukcesante akcepti la situacion ĉar la familiecaj amligoj feliĉe plu viglis, evidente. Intertempe, kaj pli serioze, min ekperturbis, ke la filino foje ekeksterigis signojn de abrupta paleco kun ŝajne senkaŭza preskaŭ kompleta fortodifektiĝo ĉe brakaj kaj kruraj muskoloj pri kio kuracistoj unuanime certigis, ke senplue tio enkadriĝas en afero de adoleskula kondiĉo kvankam iom ekscesa. La zorgoj pliintensiĝis: foje laŭ longaj semajnoj, pro brakdoloroj, kun io neoportuna nivele de manfingroj, ŝin devigantaj ĉiam pli maloftigi la ĉiutagan ekzercadon pri piano ĝuste kiam ŝi, superinte la ekzercajn pure lernigajn studojn, jam ekludadis, unuope kaj ope kun sammuziklernantoj, agrablece famajn aŭtorajn muzikaĵojn. 366
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Ĉapitro dekoka La pasinto el si mem aktualiĝas Nun jen la oportuno realigi deziron tro prokrastitan, parte pro ĝeno devenanta el mia depastriĝo parte pro tio ke la tempo jam forbalais la originan patravan familion de la granda vilaĝo de la pada delto, kie vivis kaj mortis miaj patraj kunsanguloj kaj mi pasigis erojn de infanaj jaroj kaj kien revenis, fakte aŭ kore, travivi kaj kunvivi gravajn personajn eventojn. Ni tri, do, kune iris elfosi niajn radikojn, kvankam ne sen signoj de malfacila adaptiĝo kun vejnoj de malpacienco de Elvira, kies kapo ne senpene sin lasas aventurigi en patrajn memoraĵojn, kaj kun nevolaj senentuziasmigaj komentoj de Albina ĉar ŝi min ekvidas jam tro absorbata el retrospektivo. Mi sciis, ke jam neniun el la aktualaj vilaĝanoj mi persone konas kaj, ke jam stratoj kaj plantoj estis enprenitaj en novaj urbplanoj malkaresantaj memoraĵojn. Mi tion sciis certe. Sed nun, vagante laŭ vilaĝaj stratetoj, al mi plaĉas enspiri tiun ĉi aeron, aŭskulti voĉojn de babilantoj, la vortojn tutplenajn je animlevanta venetia gracio: tamen tiuj ĉi apenaŭ kaj malmulte similas mian antikvan lingvon: ĉiuj parolas dialekton miksiĝantan kun vortoj kaj esprimoj de la oficiala itala, kaj se oni deziras aŭskulti la lokan venetian dialekton oni devas serĉi kaj okazigi konversacion kun oldaj homoj. Kaj tamen ĝojigas la spiriton promeni inkognite tramerkate por sin lasi transporti de la gracia moleco de tonoj de virinaj voĉoj. Enirinte la preĝejon, mi imagas vidi alvenantaj renkonten la tiamajn grandajn kripajn statuojn kiam mi ne sciis, ĉu preĝi al la etaj ŝafoj aŭ al la kolosa kamelo ĵus alveninta certe de Afriko ĉar hieraŭ mi ĝin ne rimarkis. Jen nemalsama virinvoĉa kanto kun tiu anĝela elvokado kaj plezuriĝa malfruiĝo sur la finaj notoj. Iam, kiam oni kantis, mi, antaŭ la kripo, kunfandigis tiujn ĉi voĉojn kaj tiujn de la anĝeloj jen nevideble flugantaj ĉirkaŭe jen statuaj: estis ĝuste tiuj lastaj la kantistoj, malgraŭ, ke iliaj lipoj restadis fermitaj. Eble, mi tiam obstine supozis, ili movas la lipojn kiam mi taŭzas kapon kaj brakojn kaj piedojn por defendi la lokon insidatan de aliaj infanoj premantaj je miaj ŝultroj kaj flankoj. Ĉe la tombejo, apud kiu eĉ la soleca paŝado laŭkelkatempe tiel min invadis kaj plenplenigis je respektosento aŭ horora timo kiam mi provis eviti la venĝan animon de la porketo mortigita kaj salamigita, nun eĉ tiuj ĉi apenaŭ 367
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 371: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?