LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem zentado, ni konsideru kristanojn homoj: homoj kiuj, same kiel aliaj homoj (ni, ekzemple), ĝuas je la samaj niaj rajtoj, eĉ je la rajto preni, el kristanismo, kion mem volas, eĉ ĝin kontraŭi aŭ ĝin interpreti laŭvole aŭ ĝin ekspluati en aspekto de justo, inkluzive certe la rajton ĝin akcepti kaj vivi kristanstile. Ĉu ni ne havas tiun rajton, kun la respektiva interna libero? El la plurtipaj homoj, la plurtipaj kristanoj. Vere, Jesuo garantiis, ke lia eklezio daŭre fruktodonos sanktecon kaj amon en senkondiĉa sindediĉo al Dio kaj al la homoj: pri tio oni konsideru la kristanan geniecon en la asistado al la proksimuloj… La bono superas, certe, la malbonon. Inter kristanoj, iuj provis fleksi kristanismon al siaj avantaĝoj aŭ sekreta egoismo, sed ni ne povas ilin riproĉi ĉar ili estis kaj estas liberaj kapti kaj vivi kristanismon laŭ propra bontrovo, kiel konceditas ankaŭ al ni (kaj al vi). Venos la mastro de la rikolto kaj disigos la grenojn el la fruktoj de trudherboj, diras la evangelio: laŭ tiu parabolo estas antaŭvidite la malsaman konduton de homoj en la eklezio. Ĉe tia libero nun svarmas ankaŭ libero inventi aŭ akcentegi “ekleziajn” krimojn por pli pruve batali eklezion. Kiel ne kaptiĝi en tiu facila arto? u) Inter kleruloj, kaj ne nur inter ili, oni ridindigas, aŭ rifuzas kiel plagon por la edukatoj, la principon laŭ kiu bonaganto tiel devas umi por konkeri la paradizon aŭ por havigi sekuran kompenson: ŝajnas, ke laŭ la kristana kredo homo bezonus profite prizorgi ĉiam kaj ĉie rericevojn kaj ke nur tio movus la homan reciprokan helpemon. Tio kontribuas malfortigi la naturan simpation kaj fortigi la naturan egoismon kaj la emon al la ekspluateco kaj al la sovaĝa kapitalismo, ĉu ne? Se vi aludas al kristanoj, tiuj ĉi alstrebas imiti Jesuon Kriston: Ĉu tiu ĉi bonagis por gajni ion? Ke li, ne amis ĝismorte senkompense ne estas instruata de ili mem? Bonagi laŭ Kristo signifas pensi kaj konduti en harmonio kaj en amikeco kun Dio kiu igis amindaj la homojn ilin kreinte laŭ sia bildo: ĉio tio esprimiĝas evangelie kun “esti kun Kristo”. Kompreneble, ĉio tio havas sekvojn en la estonta transtera vivo, en kiu la amikeco kun Dio sin liberigos el niaj aktualaj bariloj, kaj fariĝos paradizo. Pri la paradizo obliĝas fantaziaĵoj same kiel heroldas akuzo, ke kristano bonkondutas pro la espero de la paradizo, dum li reale estas instigata harmoniiĝi kun la pensoj kaj ekzemploj de Kristo, je kio konsistiĝas ankaŭ la paradizo kiel floro el ĝermo. Ankaŭ rilate la paradizon necesas plipenetri en la lingvaĵon, elmetitan el popolareskaj fantaziaĵoj, se ne foje fantaziaĉoj, pro konkretecbezono. Tiu lingvaĵo povas sin elmeti al risko de 338
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem miskompreno kaj ridindigo. Sed temas nur pri lingvaĵo. Krome, la interna memkontentiĝo ĉiam ne seninflua en la homa agado, kvankam humila kaj ne serĉata, nature kunestas en bonagado: ĉu tio inicas al la paradizo? ŭ) Galilejo! Ĉu ne hontas la eklezio kiu perforte, kaj pune, provis kredigi, ke la suno moviĝas ĉirkaŭ la senmova tero? Ke la eklezio hontas kaj juĝas tion krimo kaj ofendo al Galilejo evidentas; sed malpli evidentas, ke la kondamno eliris el la fakto ke Galilejo asertis, ke la tero, ne la suno, ĉirkaŭmoviĝas. Fakte historiistoj, tio estas fakuloj kiuj enprofundiĝas en esplorojn pri la historio de tiuj jarcentoj, ankoraŭ sin demandas pro kio la eklezia tribunalo kondamnis Galilejon: almenaŭ kvar diversaj opinioj tenas kampon, ĉiuj legitimaj ĉar la verdikta skribaĵo, prirabita, kun la grandparta fasciklo, de Napoleono, perdiĝis dum tiaj malordaĵoj. Por subteni sian ekzaktan teorion, Galilejo presentiĝis kun tri argumentitaj pruvoj, pri kies valoro iuj ekleziuloj tiam dubis, dum Galilejo pretendis kredigi pri ilia absoluta valoro. Hodiaŭ neniu akceptas validaj tiujn pruvojn! Se la eklezio pretendis dekrete eniri en sciencaĵojn, Galilejo pretendis enmiksiĝi en religiajn kredojn. Sed tamen nepras vere honti! 3 v)… Diskutoj aŭ interparoloj pri tiaj temoj okupis horojn kaj specialajn vesperajn renkontiĝojn, kiuj foje finiĝis en picejo, por pludaŭri ankaŭ ĉi tie. Kreiĝis, fakte, por mi dispono de lerneja senŝarĝa diskutejo laŭ iuj sezonoj. El miaj interparolantoj, ne seninterese, iuj trovis ne senvera la devizan principon de Leonardo Sciascia, Sicilia verkisto, forpasinta tiujn jarojn kaj tiam multe priparolata, kiu trafis: “Mi ne kredas, mi serĉas; sed mi ne serĉus se mi scius, ke ĝi ne ekzistas”. Li aludis Dion. Li emis konfesi, eble, kredon, certe ne kredeman naivecon. Laŭ pluraj jaroj la instrua laborado efektiviĝis sametose kun avantaĝoj, efikaj al ĝenerala kulturo kaj al la reciprokeco, laŭ komuna opinio. Ne ĉiam, tamen, ĉio iris glate. Laŭ jaroj kreiĝis fakte ankaŭ konfliktigaj nekomprenoj, bonŝance nur momentaj, kun la lerneja medio, kun ĝia plejparta personaro. Iam, preskaŭ abrupte kaj senmotive kvankam ne sen aspekta fundamento, oni ekkredis, ke mi endanĝerigas la lernantaron kaj la estimindan here- 3 Hodiaŭ la rakontanto ne forgesus aldoni ke la papo Johano Paŭlo la dua publike pardonpetis ankaŭ pro tiu “peko”. Vidu Vikipedion en la artikolo: La papaj pardonpetoj. 339
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 343: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?