14.04.2013 Views

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem<br />

tiel diri, lulanta vibro, kiun mi provis plu daŭrigi kiel plej eble, ĝis forgesigi<br />

al mi miajn afliktigajn kondiĉojn, ĝis min momente komike kredigi, ke funde<br />

valoris la penon elteni tiujn miajn animdisiĝojn se la kompensaĵo vidigas kaj<br />

gustumigas tiajn mirindaĵojn, spite ke, delikate kaj averte, io el interno ronĝetis<br />

tiujn sentojn kiel preskaŭcinikan pufaĵon.<br />

Aliajn fojojn mi iam vizitis Venecion, sed nur nun mi, mirfrapita, plonĝas<br />

en ekstazon gapante ĉie kvazaŭ, ho ve, tio estus la vera vivo en kiu ne penseblas<br />

malperfektaĵo kaj deformaĵo. Ĉu vera kontemplado aŭ ĉu nekonscia sagaca<br />

aranĝo por eliri el mi mem? Tio estos dubo de la postaj memanalizoj,<br />

nun trapasate de nova lulanta vibrado mi forgesis, laŭ longaj momentoj, la<br />

afliktiĝon pretan ekŝoveliĝi el la psikmeandroj.<br />

Kiam mi vekiĝis el tiu allogiĝo kaj plaĉa enpremiĝo inter la bunta laguna<br />

ondomodluranta ŝipanaro, la vaporŝipo jam navigis en la direkto de Burano.<br />

Dum elŝipiĝo, el kelka flanko al miaj oreloj alvenis informo, ke jam el preĝejturo<br />

estas batanta tagmezo, ĉar mi tion ne aŭdis estante gape admiranta. Kion<br />

signifas tiu malatento al la ĉirkaŭaj okazaĵoj? ke la plejmalbelo jam ekrevenas<br />

al la animo aŭ ke, bonŝance, la sensensiĝo plu daŭras? Nepovante forigi la demandon,<br />

ĝi flosetis duonkaŝite en mia animo allasante la timon ke ekrepululas<br />

la konscio pri mia vera stato. Elstariĝas tamen la mirdeziro.<br />

Elire el vaporŝipo en Burano, jen mi piedmovas tra placeto: kvar striktaj vojoj<br />

kun domoj kaŭriĝantaj unu sur la aliajn, monumenta preĝejo, kampanilo maldika<br />

kaj alta kaj iom pendanta (tia al mi ĝi momente aperis), ĉehejmaj vendejoj<br />

de splendaj puntoj kaj broditaj vestoj, turistoj en admiraj ekkrioj. Trans<br />

malfermitaj fenestroj, puntistinoj kun fadenoj, kudriloj kaj ŝpinitiloj. Jen la<br />

fama Burano de “Merletti”, nome Burano de Puntoj! Stablistoj alvokas komunan<br />

atenton montrante siajn manlaboraĵojn aŭ kioskanoj ofertante broŝurojn pri<br />

lokaj historio kaj monumentoj. La mia atento, tamen, senindulge, konsciiĝinte<br />

denove pri reala situacio, nun ekforigas historion kaj poezion, kaj mi petas informojn<br />

preskaŭ sen rigardi la petaton:<br />

“Kie la enŝipiĝejo al la insuleto Sankta Francisko de l’ Dezerto?”.<br />

“Ducent metrojn antaŭen. Vi povas ankaŭ profiti de vaporŝipo kiu tamen<br />

plenumas tiun servon nur du fojojn semajne; sed, post telefona voko, la konventa<br />

deĵoranto remas ŝipeton ĝis tie ĉi por enboatigi la urĝiĝantojn. Unuhora remado<br />

sur senkrispa maro”. Ĝentilaj informantoj eble rimarkas miajn malspontanajn<br />

senvortajn dankagnoskajn gestojn.<br />

Por min liberigi el la traangora stuporo, alproksimiĝinte al gazetbudo, mi<br />

senparole indikas libron pri veneciaj turismaĵoj. Eble la lasta iluziiĝo, ke mi<br />

181

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!