LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem frazoj. Amuzigaj vortoj, entenantaj tamen seriozajn deflankajn intuiciojn, kiajn: se Dio malebligintus tiujn vole celatajn masakrojn, ili certe ne okazintus sed neniu scius ke ili estis malebligitaj kaj Dio kontinuus resti obskura! Aŭ oni povus pensi, ke Dio devintus interveni almenaŭ je la mezo de la masakro; kaj kiu povus scii, ke ĉe tiupunkto la masakro estis atinganta sian duonparton koncedite, ke ni neniam scios, ke estis okazonta alia dua parto? Kaj kiel scii ĉu Dio reale intervenis por malebligi pluan ekstermon? Aŭ eble endas pensi, ke serioza Dio devintus interveni ekde la komenco, eĉ riskante resti neperceptata kaj nekonsiderata. Tio ŝajnas pli kohera kun la postuloj kaj bezonoj de la homaro kaj kun la indeco de Dio mem. Ankaŭ tiu konkludo, eltirita per nur ŝajna nescio pri la seriozeco de la dramo jen rilate la oferbuĉatojn, ĉiuspecajn, jen rilate la supozitan indecon de Dio, konsideriĝis tuj samopiniata de ĉiuj. Vojaĝantoj premis por aŭskulti: eble pro la etoso verve ŝerca, eble pro tio ke almenaŭ kelkfoje la engaĝita pensado ne disigas de la aliaj kaj ne devas bagateliĝi por repreni kontaktojn inter personaĵoj. Post senparola momenteto la sameco de opinioj komencis disfranĝiĝi ĉar iu volis reveni al la origina demando pri la “kvanto aŭ grandiozeco” de la maljustaĵoj kaj de la masakroj por ke estu pretendata la dia blokanta interveno aŭ por ke Dio aŭtonome sin sentu devigata intermetiĝi. Kaj eksvarmis, el pluraj flankoj, dubigaj kaj problemigaj ekzemploj. Oni konsideru: se la planita elimino de hebreoj celintus nur al cent miloj da ili, kiel, laŭ Primo Levi, Dio devintus sinteni kaj konduti? kaj se nur dek miloj? Ankaŭ la germana (kaj sovetunia) agreso kontraŭ Polio (kiom da mortigitoj?) meritas certe inkluziviĝi inter la “grandaj” ekscitantaj la dian enŝteliĝon, ĉu ne? Eĉ ĉiu milito disvolviĝas tra murdadoj kaj masakroj kaj kunpelas premisojn de estontaj maljustaĵoj kun estontaj militaj aŭ gerilaj reagoj k.s. Kial niaj filozofiaĵoj permesus, ke Dio restu ekstere kaj indiferente en tiuj “minoraj” kazoj, kaj male ne pretendi, ke li montru siajn estecon kaj ĉeeston malebligante eĉ la “minorajn” masakrojn? Ĉiuj konsentis, ke oni ne rajtas distingi kazojn gravajn disde kazoj malpli gravaj, se la mortigitoj estas amasaj. Sed la ”esceptaj” cititaj aŭ aluditaj multobliĝis kaj aspektis ĉiuj egalaj. Laŭ mi, komencas la ekzempla serio, enviciĝas inter la “grandaj” ankaŭ la masakroj plenumitaj de la islamaj integristoj en iuj landoj ĉar oni ne sukcesas kredi, ke tio koncedas al Dio sin malenŝteligi. Laŭ komuna saĝo, oni daŭrigis, estas teruraj, tio estas subigendaj al la malebliganta dia blokado, eĉ la agresoj, malplikvante masakrantaj, okazigitaj de la mafio aŭ tiuj transverse venĝaj inter mafianoj aŭ gerilanoj k.s. Mi, aldonas kelka, ne ekskludus la dian devon inter- 390
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem veni ankaŭ en la krimoj de teroristoj... Ne prezentiĝis obĵetoj antaŭ tiaj konkludoj laŭ kiuj Dio devus montri sian ekziston kaj defendon pri sia honoro ankaŭ en tiaj eventoj: se tio ne okazas, signifas, ke tro malplaĉe io disonancas en la universala kreaĵo aŭ ke Li estas ne sufiĉe potenca! Kaj tiel la penso, ke “post Auschwitz” Dio estas procese persekutebla forvaporiĝis pro tio ke sur la benkaro de akuzitoj, certe kulpaj, oni devus lin kunpeli ofte, ĉiutage, eble ĉiumomente. Kaj kial koncedi, en niaj juĝoj, ke Dio forestiĝu kiam ŝiroŝtelisto mortige frapas, kvankam eble nevole, la kapon de aĝulino kontraŭ la ŝtona trotuaro? Kaj kial Dio ne devus malhelpi, ke ruiniĝu la ponto ĝuste kiam dekoj da aŭtoj estas tra ĝi ruliĝantaj? Temas ĉiam pri homa sufero, ofte kaŭzata de homaj kulpoj, eĉ tiuj ĉi ĉion pliigas! Kial dispensi Dion el laŭdeva interveno en tiaj kazoj? Kaj kiam sur la aŭtoŝosea placeto misfortulo sin vidas inerta kaj senpotenca spektanto de aŭtomobilo plonĝanta kaj mortiganta lian edzinon kaj liajn gefiletojn? Se profunde preni sub konsidero, tiukampe ne troviĝas okazoj “majoraj kaj minoraj” ĉar la homa sufero okupas ĉiam la tutan animon de tiu kiu estas senkulpe frapita kaj de tiuj kiuj restas por plori. Eble endas taksi ne sufiĉe humana aŭ senigita je homaj sentemoj la opinio dispensanta Dion el lia devo interveni eĉ en “minoraj” suferoj, minoraj nur por kontisto. Dio estas, de niaj plejprofundaj pensadoj, devigata interveni ĉiam kaj ĉie. Ĉu tio ne apartenas al la nocio mem de Dio? Antaŭ tia laŭdiskuta aserto, eltirita el faktoj eble vivitaj en unua persono, neniu dubis, ke disopinio estintus kontraŭlogika: fariĝis fakte pli kaj pli evidentaj, el nia kaj dia flankoj, partianeco, diskriminacio, preskaŭ rasismo vestita je justeco, kiam oni emas savi iujn kaj malsavi aliajn kvazaŭ niaj similuloj ne estus ĉiuj egalaj. Kaj la konsideroj denove, ĉe opetoj, pliampleksiĝis tiusence: se licas pretendi, ke Dio intervenu por malebligi kiam estas pereanta homa senkulpa kaj senmalprudenta vivo maljuste frapita, kial ne rajtigi niajn pensojn pretendi, ke Dio malhelpu aliajn maljustaĵojn, foje pli hororajn ol persekutado? Ni ekzemplu per senkulpulo mortokondamnita pro juĝa eraro aŭ, plej malplibone, pro falsa atesto, aŭ frapita en tenera aĝo de mortiga kancero aŭ akcidento mortiga aŭ debiliga... Ne justas kaj ne eblas diskriminacii la suferojn: iuj forigendaj helpe de Dio, aliaj ignoreblaj ĉe Li, laŭ niaj pensoj. Ĉu tiu distingo estas farata por ne enmiksi Dion tro ofte en niajn aferojn, aŭ pro tio ke ni estas interesataj 391
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 395: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?