LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem vaj taĉmentoj de venkintoj. Kelkan tagon antaŭe, trapasante la urbon, mi revidis la faŝistajn garnizonantojn, eble jam forlasitajn al la antaŭvidita destino. En tiuj senbarbaj junuletoj, kiujn mi jam vidis kvin monatojn antaŭe, restis la tuta kruda naiveco: ili ŝajnis ankoraŭ nekonsciaj pri la drama okazantaĵo kiu estus signonta ilian vivon, se por ili sukcesiĝos pluvivo. Ili staris, aspekte senpripensaj, rande de la stratoj kvazaŭ gaje ripozantaj kunordigantoj de neekzistanta trafiko. Kial partizanoj ne alfrontis ilin? Ĉu kalkulita prudento kun sendanĝera kompato, kiel mi suspektis, lasis ilin krisoliĝi en la konscio pri sia krimula kondiĉo kaj spontane foriri el la kazerno? Mi suspektis, ke tiuj gejunuletoj estas filoj de patroj militfalĉitaj aŭ forfuĝintaj por eviti la unuan popolan senprocesan reagon. Dum la liberigantoj prokrastas la alvenon, kaj dum laŭ la ŝtata strato maloftiĝas la longa nigrabruna strio de germanaj soldatoj, transvivintaj el cento malvenkoj kaj forlasintaj la pezajn armilojn, kaj piedsuprenirantaj al aŭstriaj alpaj pasejoj, sur la sama strato, el landlima montpasejo de Tarvisio, alia homfluo de uloj magregaj, vestitaj el ĉifonaĵoj ope aŭ plurope treniĝas al Italio. Fuĝinte el jam ne plu garditaj germanaj koncentrejoj, aspekte kaj energie elĉerpitaj, italaj eksprizonuloj koncentriĝas ĉe la stacidomo de Ĝemona esperante, ke trajno forveturos al la ĉefprovinca urbo Udine; el tiuj kelkan oni sukcesis rekunmeti, el diversaj difektitaj vagonoj, kaj reale funkciigi. Sed la restantaj aŭ malfruantaj revenantoj komencis frapi ĉe la konventa pordistejo almozante pri io por manĝi kaj sin vesti. La superulo malplenigis la provizejojn por satigeti la plej bonŝanculojn, pretajn je ĉiu servo kondiĉe de panpeco. Apudaj loĝantoj kunlaboris per ĉiuspecaj helpaĵoj. Altrudiĝis, ke ni devis dilui lakton per akvo por havigi al ĉiuj po unu glaseton kun unu hektograma panpeco. La konventa superulo estis, se tiel diri, la ununura aŭtoritato en la urbo, el kiu jam eklipsiĝis politikistoj kaj publikaj agantoj: li igis la kvestistojn karuseli ĉe nutraĵvendejoj, ĉe la nigra merkato, ĉe bonfarantoj. Eksprizonuloj bivake atendis kaj dume, sterniĝinte sur la ŝtonaj klostraj benkoj kaj sur la herbo de la interklostra ĝardeno, sin lasis fordoni al delaciga dormo. Ĉe la fino de la alfluo, jen prezentiĝis sicilia ĵus liberiĝinta prizonulo akompanata de pola junulino, kun kiu li sukcesis kaŝite kunvivi iujn semajnojn najbare de koncentrejo, Li intencis ŝin konduki kun si, cele geedziĝi feste, ĝis Sicilio, sed nun li kaj ŝi, eble graveda laŭsiadire, mankas je ĉio, eĉ urĝadis nin oficiale geedze unuigi ilin. Sen iu ajn definitiva solvo, ili malaperis post 136
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem kelkaj tagoj, eble piede renkonten al trupoj aliancaj el kiuj eblis, laŭ onidiro spertita plifrue vera, rimedi almenaŭ ion manĝotan. Mi travivis tiujn neforviŝeblajn tagojn tra ekzaltiĝoj kaj deprimiĝoj: kiam oni kredis, ke la nutraĵoj sufiĉos, jen aliaj kompatekscitaj petantoj; eĉ perdiĝintaj germanaj soldatoj, eble militkrimuloj, helppetis. Postevente, pritaksafaze, oni suspektis, ke iu el tiuj lastaj estis oficira estranto ĉe la rizlaborejo de San Saba (Sankta Saba) apud Triesto, kie la nazioj estis pretigintaj kaj eble funkciigintaj la solan eksterman lageron en Italujo. Bonŝance la nemalproksima milita provianto-magazeno kun kantino, ankoraŭ provizita je nutraĵoj kaj aliaj necesaĵoj, forlasita de la faŝista gardistaro kaj zorgantaro, antaŭ ol esti komplete senbalastigita de malsataj popolanoj, ricevis ankaŭ la viziton de niaj kvestantoj. Hejmenanhelantoj dankemaj, satiĝintaj kaj refaritaj je okazaj vestaĵoj, reprenadis sian preskaŭ nudpiede stratpistadon tra ruinoj kaj lokanoj tentataj tute okupiĝi pri siaj malcertaj aferoj. Ili ne sciis, same kiel ni, ke la venonta Italio forgesos laŭlongatempe tiujn ulojn difinitajn en Germanio «militaj internigitoj » do senprotektaj de internaciaj konvencioj, kalkulitajn je 700.000 homoj, ĉar la tuta atento kaj admiro devos orientiĝi al la landaj rezistintoj, el kiuj venos la iluzio, ke Italujo la militon ne perdis sed venkis pere de la rezistula gerilo, kiun nun ero da historiistoj taksas intercivitana milito. Nur post dekoj da jaroj tiuj internigitoj, pri kiuj la publika memoro jam estis preskaŭ malaktualiĝinta, estis egaltaksitaj kiel la rezistintoj por la libero: efektive ili suferis pro sia rifuzo aniĝi al la faŝista armeo kaj pro tio, nur pro tio, ili estis deportitaj, enlagerigitaj, amasigitaj kiel bestoj kaj, kontraŭ la statuto de milita pri prizonula konvencio, laborigitaj por la germana armeo. Krome kaj pro tio, el ili almenaŭ 50.000 perdis la vivon. La tragedio daŭris kvin/ses tagojn ĝis la okupantoj decidis interveni per nutraĵoj kaj transportiloj. Kiel timite, kiam la milito malhisis sian flagon tuj komenciĝis la purigcelaj kriminalaj procesoj. Pro vaporiĝo de laŭleĝaj aŭtoritatuloj foje la purigcelaj forigenduloj trovis kriantan popolon kiel juĝiston: en Ĝemona ne okazis kontraŭleĝaj krimpunoj pro tio, ke ankaŭ tiakaze entrudiĝemaj kaj estimataj konventanoj tre engaĝiĝis, per ia humaneca entrudiĝo en politikajn aferojn, por konvinki aresti, nur aresti, kolaborantojn transdonotajn al oficialaj tribunaloj. Kvar monatojn (tiom daŭris la transiro al la normala civilvivo) oni pasigis timante akuzon kaj trenadon al placo. Kiel malfiksiĝi el la memoro pri la sorto de tiuj junulinoj kiuj, kiel ajn faŝistigitaj veste kaj geste, iam movis miajn kompate- 137
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 141: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?