LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Geniuleco per kiu li eĉ ne ĉiam konsentis kun Hitlero “kiu milite atakis kun unu kontraŭ dek (aludante Sovetunion)”. Por pli ilustri la kadron de sintenoj pri la celoj kaj esperoj je kiuj estis taskigita Germanujo, direndu ke ankaŭ mi iam nutris tian vizion: mi intime trapikiĝis pro ĝia misakordiĝo kun kristanismo kaj pro lastatempaj krimoj kaj masakroj, kiujn mi longatempe provis eklipsigi el mia horizonto, kaj nun en tiu dialogo al mi ŝajnis, ke io ekscesas ankaŭ ĉe mia flanko, nome, ke kun la malvenko de Germanujo nuliĝus okazo pli efike savi la kristanaron el marksismaj kaj marksistaj allogoj. Pri la lasta aludo al la obskuraj kialoj insinuantaj la oportunecon de la rasecaj leĝoj kontraŭ Judoj, li remetis: “Por eviti, ke judoj pligravigu judan koloniadon ĉe eŭropaj kaj sudamerikaj ŝtatoj. Jam ĉio judis!”. Sed, je lia senkulpigo, koniĝis, ke ankaŭ li ankoraŭ ne konis la gravecon kaj vastecon de la kontraŭjuda persekuto, kiu poste meritis la difinon de genocido. Kaj tie ĉi li listis longan serion de instancojn publikajn kaj privatajn publike aŭ sekrete posedatajn aŭ mastratajn de la juda potenco. Certe li ne sciis en tiuj horoj, ke tiu subtila kolonia potenco jam estis en Eŭropo, eventuale, draste malkreskigita se ne eklipsigita. Reveninte al la studentejo oni sciis postkelke da tempo, ke li estis riproĉita pro rompo de sia iama promeso ne paroli pri politiko aŭ milito kun la studentaro. En tiuj tagoj venis atendita novaĵo, ke la aliancanoj transpasis la idealan Gotan Linion, lastan baraĵon al Norda Italujo. 130
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Ĉapitro oka Konventa kaj klerikeca travivado Finfebruare 1945 do ni revenis, kiel dirite, el vagabondado, al la konventa studentejo. Rekomenciĝis la klerikstudenta vivo. Post festaĵoj, brakumoj, klarigoj, mi kaj mia amiko estis loĝigitaj ĉiu en laŭokaza ĉelo ĉe la alnorda parto de longa koridoro de la dua etaĝo. La vetero daŭrigis sereni, la frosto glaciigis ĉion likvan, la malvarmo malmoligis la korpon: la piedoj, nun senŝtrumpaj, pli ol aliaj eksteraj membroj, sentiĝis tiom malmole, ke el mi haste svagiĝis la fiereca rakontemo pri la ĵus pasintaj erarvagaĵoj: post du/tri tagoj la pasinto ne plu ekzistis ĉe ni kaj ĉe nia kunstudentaro. Pri piedoj, ĉesinte la kondiĉo de malfavoro pro ĝena vagado, ili, kiel aludite, ellasis la rajtojn surmeti ŝtrumpojn kaj devis konduti laŭregule: sin enŝovi en pezajn ŝuojn je dika poploligna plandumo kaj ledstrie kovritajn, por iom prokrasti la momenton de la plumba frosta malmoliĝo. Sub la piedoj finvintre, iom nunjare sed pli evidente en la venontaj vintroj, formiĝis haŭtaj malmolaĵoj kaj samtempe de la piedoj la ekfrostiĝo pinĉe transdoniĝis al la nazo kiel konstanta duonmalvarmumo, al la daŭre interfrotiĝantaj manoj kiel frostadabscesoj, al la oreloj kiel ruĝaj ŝvelaĵoj. La eksteraj pintoj de tiuj sentoorganoj ĝismedole degelis, oni observis, nur en la komuna salono aŭ en klasĉambro, la solaj varmigitaj, kiam en ilin estas allasata enrompo de la sangocirkulado puŝita ankaŭ de insista, kaj nesingarda, frotetado. Bonŝance la klasĉambron, je nia dispono ankaŭ en la studadhoroj, oni stove hejtis. Tie mi ĉesadis piedmovi kaj salteti por daŭrigi senti la piedojn koneksaj al la cetera korpo. "Penitenco pro siaj pekoj”, oni vortigis; kaj, ĉe mi, la memoro igis ĉeestaj tiujn fiajn dezirojn, ke milito venu pligrandigi mian patrujon kaj orgojlecajn patrujaĵojn; sed la malkomforta eventaro ĝenerale ne malpliigis mian dediĉon al la studo. Dio, male, en miaj juĝoj, konturiĝis al io nova: je teorinivelo li ekscitas ĉiam ĝojon, amikecon, certecon, sed je sentnivelo li daŭrigis esti, foje, perceptata kiel ebla, se ne kaduka, ĝojo, rezerva amikeco, eventuala apogilo dum momentoj de necerteco. Kiu scias ĉu eĉ en miaj kunuloj sentiĝis tia animŝanĝiĝo? Aŭ ĉu tio ekdiferencigis min de ili? Al mi agrablis ankaŭ, post malfrostiĝo kaj varmiĝo en la komunuma salono, plurtempe resti ĉele, tiel, ke la studadon interrompis, krom alarmosireno, 131
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 135: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?