LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem kunuloj spirite prepariĝis al la diversaj ordinadoj kiujn mi sekvis kun alternado de sentoj, unuj kontraŭ la aliaj; sed neniam min decidigis la ĝusta solvo: spontane sekulariĝi! Por ke la tempo estu trezorata, aŭ eble por ke mi plifirmiĝu je serena mieno, oni permesis, ke mi enskribiĝu kaj vizitu, ĉe PAS (Pontifika Ateneo Salesa) de Torino, la fakon pri pedagogio kaj eksperimenta psikologio, laŭ mia peto de monatoj antaŭe. Ankaŭ tia permeso estis taksata de la fratula komunumo kiel signo de konsiderindaj valoro kaj estimiteco; sed mi, malicete, dankis tiun flatecan juĝon al la konveneco enplekti en la paketon de la malglataĵoj ankaŭ ion agrablan. Ĉe tiu fako novaj kunstudentoj, de diversaj religiulaj ordenoj kaj laikoj, inter kiuj magistriĝintoj pri fiziko kaj filozofio kaj ankaŭ juna virino, svelta kaj elegantmova en la korpo tiel kiel gratulita pro ŝia unikeco inter viroj kaj desplie en medio ĝistiam rigide destinita por solaj virreligiuloj, okazigis novajn interrilatojn. Nur unu fojon al mi bonsortis sidi ĉe la juna studentino kaj interŝanĝi sensignifajn vortojn. Sensignifaj, certe por ŝi, ne por mi kiu postkelke da tempo maĉadis la rekonstruon de la mallonga konversacio: ĉio en ŝi aspektis alloga sambone kiel cetere en aliaj junulinoj. El angulo de la aventureca instinkto, inkognita voĉo duonflustranta, ne nur mokete: “Kaj jen! Kion eble vi nekonscie deziris, tio estas alportita ĝis viaj tuŝantaj okuloj”, forsvagiĝis pro nova momenta reakiro de deviga memkontrolo. Nur momenta tamen. La insista imagemo pri ŝia ĉeesto reeĥis, preskaŭ kiel gaja eltrovo, per noviga ne tute senmalica kompreno, en miaj pensoj kaj fantazio, iun frazon de la Alta Kanto (2, 6), en oportuna liturgia tempo preĝigita en breviera legado kaj meditado. La hemistika frazo recitigas al la amatino, en la dampita realismo de la latina: Leva ejus sub capite meo et dextra illius amplexabitur me (= Lia maldekstra mano sub mia kapo dum lia dekstra min brakumos). La hemistikon mi plurfoje recitadis al miaj oreloj kaj ju pli mi ĝin recitadis des pli ĝi koviĝis fantazia Galeoto 1 , por parolturnigi Dante/n (Infero, 5). Plimalfrue la studentinoj fariĝis du, poste tri; tiam la aventuro de ilia kubuta proksimeco, de mi serĉata, ripetiĝis ne mallasante en mi la impreson ke ili ne estas senkorpaj, sed fine, post kelkaj monatoj, eĉ tio ŝabloniĝis, miabon- 1 Galeoto, Galehault, persono de la bretona kavalirpoema ciklo de la Ronda Tablo, aranĝanta la amrendevuojn de sia amiko kaj kunulo Lancelot. Laŭ Dante (Inf. V, 137) galeoto estas la libro kiun Paŭlo kaj Franciska estis legantaj ĵus antaŭ estis, amorantaj, surprizitaj de la edzo de la virino ilin mortigonta. Jen la versoj de Dante laŭ la esperantigo de Peterlongo: Paŭlo “... Buŝon kisis al mi tute tremanta./ Galeot’ estis la libro kaj verkinto”. 224
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ŝance. La kora krizeto ŝajnis rezigni sian tenon kaj tamen indulgis spacon por alia krizo: pliakutiĝis, kurtvoje, ankoraŭ unufojon la ĉiam pululanta problemo. Pri kio temas? Jene. Kiu gustumis la belecon de la proksimeco kun Kristo Jesuo en la anoncado de lia Evangelio, tiu ne povas forgesi la allogon kaj animplenecon kaj, malgraŭ ke la amo al Kristo ne koincidas kun sindediĉo al li en la sacerdota senedzina vivo, malproksimiĝi el tiu idealo sen esti trapasata de sento de malfido aŭ regresiĝo el io vitala. El tio la ŝanceliĝo antaŭ la ne malpliforta emo unuigi sian vivon al tiu de iu virino. Al kiu flanko gravitos la decido? Des pli ĉar ne pretervidebla averto alvenis al mi, per la konfesprenanto: “Se ne vokita, faru, ke vi vokiĝu!”. Esti kutime turnite al la kontemplado de vero kaj de bono trenas al la senkondiĉa elposedo pri ili ĝis kulpiĝo kiam necesas pliprecizigi kaj reinterpreti kaj akordigi tiujn veron kaj bonon kun aliaj veroj kaj bonoj de la travivita vivo. Tiuj aposterioraj rezonadoj pledas por komprenigi kial etpaŝe kaj preskaŭ sensurprize mi decidos ensalti definitive en la ordenon por ordiniĝi porĉiam sacerdoto. Nur vage, kaj maltuj, mi min ĝene perceptis menestrelo kiu sukcesas gitare kanti kaj ŝajnigi gajulo por distri la aliulojn kaj forĝi siajn penojn, kvazaŭ devigata forĵongli la realon; menestrelo kiu devas inventi kaj rebriligi amon al io konsista jes, sed devigata kapti la animon kune kun aliaj sampotencaj sed nesamdirektaj aspiroj. Menestrelo, mastrata de du kontraŭaj fortoj akorde/mise kunefikantaj: la belo de la sacerdoteco kaj la alloga vivo en la mondo Marĝennote ne malmenciendas ke ekzakte en tiu tempo oni permesis ankaŭ, ke mi enskribiĝu ĉe Supera Instituto por Studoj pri la Psikologio de la Grafologio, unuatempe nur koresponde fine ankaŭ ĉeeste: du tagojn semajne, al Milano. La psikopedagogio ĉe Pas kongruis, ne sen faka riĉigo, kun la provo ekkoni la karakteron kaj individuan psikan identecon de unuopa homo per esploro de liaj ne afektaj aŭ intence modifitaj, do spontanaj, personaj skribsigneroj kaj skriboprocezoj. Se dekomence la nova studobjekto altiris nur mian scivolemon kiel io onidire kurioza, poste laŭ la sinsekvaj jaroj ĝi fariĝis ankaŭ pasio pro la konstato de ĝiaj ne malsciencaj konkludoj. Rilate tion mi anticipas epizodon kiu kontribuis por malkaŝi, por mi, eĉ plie, la kompleksecon de la homa animo. El la bezono flegi miajn kaŝitajn konfliktojn per io ajn nova, iam portis ion belan, nome amikeco vera, naskita hazarde dum trajna veturado. Temas pri sinjoro, tiam mezaĝa, vidva kun filino bazlernejana, loĝanta najbare de la urbo 225
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 229: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?