LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Dum li ekparoladis mi mense ripetadis preskaŭ meĥanike: “kaj kio pri miaj studpasio kaj animluktoj por kandidatiĝi?”. La vortoj “sesmonata” helpis, ke mi ne malesperu. Post momenta silento fine mi balbutas, la kapon tute klinita kaj la okulojn gapantaj al la liaj, la voĉon basa sed kun ironio sendecide bremsata: “Kiamaniere vi scios, ke mi post ses monatoj dignos franciskaniĝi?”. Post alia paŭzamense nepasiva memretiriĝo: “Se vi tion scias jam nun, kial ne min akcepti tuj?”. La respondo: “La kritikoj falintaj sur vin pro iuj spitemaj viaj nazbatoj kaj ankaŭ la nepreco montri al ĉiuj, ke mi ade agis kaj agas prudente en la kribrado de vokiĝoj, pliprudentigis min antaŭ la fratularo kaj fronte al la Generala Superulo. Do, cirkonstancoj konsilas, ke mi petu tiun prokraston fidante kaj antaŭfidante je via serena reago kaj via akceptemo almenaŭ pro respekto al mi kiu siatempe jam valorigis vin fuĝintan el Veneto”. Tiu konkludo, vera premiso ne plu silenta, restigis min kiel balancoskuitan de du kontraŭaj impulsoj: ĉu akcepti por ne aflikti mian bonfaranton kaj samtempe konduti akorde por savi lian famon de prudenta kaj saĝa edukisto, aŭ lasi min enverŝi el sento de indigno pro la evidenta ekspluato pri mia persono por ke estu savata kaj bonfamigata la honoro de superulo kiu, jam taksita sperta en edukarto, nun timas kompromiti sian famon aŭ, eble, sian karieron? Mia komenca decido forĵeti ĉion laŭprefere ol submetiĝi al tiu trudaĵo, fine ekmoliĝis, preskaŭ pardonpetece pro la unua impulsa reaga rezisto. Ĉar ankoraŭ mi hezitis plenkonsenti, li enscenejigis sian arton kiun la studentoj jam vortumis “bruege fridkoleregi”, tio estas kalkule afektante bruegan incitiĝon kaj tujposte resobriĝante por plisolidigi la efikon de la efekto. Daŭris, kelke da momentetoj kaj haste vaporiĝis tia aspekte nebridebla koleriĝo enkasigante al li mian jeson, kiu al li tamen jam fariĝis implicita. Li jam sukcesis min persvadi, ke mi estus rifuzanta, eble pro malutila sendankemo, valoran konsilon tute konforman al “nia komuna avantaĝo”. La sinsekvajn tagojn, la dilemo, apenaŭ vorte superita, sed ene pluanta pro la tro kontrastaj efektoj, ekparalizis miajn spiriton kaj inteligenton kaj vivĝojon: mi akiris duran, kvankam nevolan, mienon, strabece rigardadis la grupon de la votiĝontoj, ĉiuj kelkjare pli junaj ol mi, kvazaŭ devenantajn el alia nescianta mondo, dum eĉ ili eble rigardadis min kiel ekzotikan estulon, embarasitaj pro mia aĉhumuro. Miaj pensoj spiralis en la vakuo ekscitiĝantaj nur pro iuj, maloftaj sed rimarkitaj, kontraŭdiraj miaj komentoj ŝprucigantaj ambiguecon: protesto kun pelmelo, akceptemo kun ribelemo, apartiĝo kun entreprenemo, senagemo kun mensa kirliĝado… 194
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Tiuj superulaj vortoj sulkis en mi enpremaĵon tiom profundan, ke sufiĉis ilin rememori por maloftigi kaj estingi spitemon kaj grumblemon. Fakte post kelke da tempo mi rezignis treni miajn kunulojn al kritiko aŭ malaprobo en apogo al miaj supozigitaj surtretitaj rajtoj, arto al mi ne fremda; eĉ rezignis ŝajne malinstigi, ĉe ili, spontanajn ekmirojn kiuj, tial, rapide estingiĝis kun mia ŝajna grandanimeco. Restis al mi nenio ol akcepti la kromajn vortojn, diratajn konsoligcele, de la superulo mem: “Kontraŭ malkuraĝiĝo, sciu ke cetere, la tajdoj de l’ rapida tempo forviŝas ĉion!”. Enposteniĝis por la klerikaro nova majstro (nome pastro kiu kunvivas ĉiutage kune kun la aspiranta grupo por orienti kaj precipe por akiri pravigintan juĝon pri ĉiu kandidato), kiun mi tuj taksis misaŭgura por mi. Post nelonge fakte estis forĝita de klerikoj, ne sen mia komplico, tute taŭga kaj piktrafa difino pri li. Li pruviĝis samtempe kiel majstro de la klerikoj kaj kapelano de la enkarcerigitoj ĉe la urba karcero: nia ŝajne malmalica vortoludo ekflamis iel inversigante la funkciojn: edukanto de la enkarcerigitoj kaj reeduka enkarceriganto de la klerikoj. Fakte, kiel ĉe enkarcerigitoj, li cerbere malpermesis al ĉiuj kontaktiĝi kun eksterklerikejanoj kaj eliri por komisioj tra la urbo sen lia eksplicita permeso kaj nur pro grava motivo kaj rigore akompanate, elzonigis la ofendilon de la poŝtkontrolo, ĉiam police sentinelante en moŝteca aŭtoritateco. Koncerne miajn aferojn, li tenis konduton aspekte indiferentan, reale aktivante, per subtilaj entrudiĝoj, kvazaŭ substrekante ĝenon pro trolonge senrajte gastiĝanta gasto, por konvinkiĝi kaj konvinkigi, ke mi rezignu aliri ordinon, kaj sin rajtigante humiligi kaj eĉ elvoki miajn kaŝitajn domaĝojn. Unu lia frazo, ĉerpita el lia lingvaĵo de skiisto kia li emis taksiĝi, eble ne hazarde postkriita miadorse dum grupa promeno, bildigas lian sintenon rilate mian aferon: “zigzaganto eksterkureje skiu aliloke!”. Mi lin reciprokis, konsentite inter la kunuloj, agordante liajn tagordaĵojn al majstreskaĵoj kaj saĝulfrapaĵoj. Tiusomere ni pasigis tuttagon inter la memoraĵoj de la verkisto-dramisto Vittorio Alfieri (eld: Vittòrio Alfièri) en Torino kaj en urbo Asti, ties patruja loko. Memprepariĝintaj, fine ni estis akompanataj de laika klera profesoro kiu nukleigis siajn ilustraĵojn komentante kaj deklamante selektitajn pecojn de Alfieraj grektemaj tragedioj tiklante por ke la klerikoj perceptu en ili spurojn de refleksoj de kristanismo. Heroldis mi, ne nure mi tamen, rimarkanta, ke Alfieraj personoj ne plu estas viktimoj de tiranaj dioj aŭ determinitaj propekaj kaproj, marionetoj movataj de obskuraj aŭ kruelaj superfortaj potencoj naturaj aŭ supernaturaj: la Alfieraj fakte agas libere serĉante en siaj animaj implikaĵoj 195
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 199: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?