LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem tanoj ellasis, ke la “renverŝulo” afektas grandecmanion kaj viktimecan persekutiĝemon pro tio ke li ne kuraĝas eniri la vivon kiun mem montras tiom admiri. Tiu tensio ŝvebigis min inter kaŝita timo kaj malprudentaj reagoj. Kelkaj konsilis, ke mi, sendifina nebonfartulo aŭ, plivere, psika deviemulo, psikoterapiiĝu “eventuale ĉe samfakaj viaj amikoj”. Sume mi akiris novan eksterigitan memkonscion, kies efikoj tamen min malmulte helpis en la plenumenda entrepreno kiun mi ne kuraĝis plenumi: ju pli kreskas tiu kondamna juĝo pri mi inter la fratularo des pli haste mi ricevos la puŝon por eksfratuliĝi, oni antaŭvidus! Male, tio provokis en mi reagan reziston ŝtopantan ekajn provojn al ekskonventiĝo. Ankoraŭ mi ne suspektis, ke ne eta fratularparto, tedita pro mia ne plu eltenebla kunvivado, mem estas ekpensanta sin definitive liberigi je mi. Eble mi jam aludis pri mia inklino al detrua envio, tio estas al la sufero pro alies altkvalitoj kaj ecoj moralaj, kaj al la deziro, ke ili estu perdataj, inklino kiun mi preskaŭ ĉiam klopodas kontroli kaj konvertigi en ĝian kontraŭon (instinkta enviado transformita al vola kontentiĝo pri alies ecoj kaj virtoj taksitaj konkurantaj kaj konkurencaj kun mia prestiĝo). Rilate tiun temon oni scias, ke, ĉe la katolika instruitaĵaro atingas moralan egalkulpecon la konsci-vola detrua deziro kaj la respektiva plenumiĝo: malbeni, antaŭ Dio, koincidas kun efektiva damaĝo al la malbenito, kaj inverse: la fakta plenumo malmulte pli gravas ol la simpla volo plenumi. Kiom, do, da mortigantoj en la mondo? Ne nur la plenumantoj de mortigo! Bonŝance validas ankaŭ, tia distingo, rilate la bonon: la sincera emo beni kaj bonfari samvaloras bonfaraĵojn! Se profiti de tia mia nuna inklino malkovri mian envio-inklinon, kompletigu ties gamon jeno: foje ekburĝonis al mia menso admiron por la nekredantoj je Dio. Abrupte ili revestiĝis je inteligento pli granda ol la mia kun bezonoj pli profundaj ol la miaj; ilia duboj - kun okazaj deklaroj pri sia nekredo - kroniĝis je nobleco ĉe si kaj estimo ĉe aliaj. Estimo je kiu mi ne povis disponi. Ŝajnis, ke mia dikredemo perdigus al mi ion legitime envieblan. Por forpasi trans tiun senton, mi devis, foje ne nur superrigarde, rekonsidere reiri al la fundamentoj de mia dikredemo. Mia enviemo nun ne plu direktiĝas al moralaj virtoj aŭ religiulaj reputaciaj sukcesoj; nun mi envias mondumajn sukcesojn kaj materiajn komfortojn. Ofte la envisento direktiĝas al konatoj edziĝintaj, sed tiu envio ne intencis rabi ilian feliĉon kiun mi imagis kaj bondeziris granda: nur ĝi trapenetrigis en min haloon en kiu la seksemo pli kaj pli apudigis mian fantazian scivolemon al ilia kruda kuniĝa forto. 238
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem La centra kaj loka superuloj akordiĝis demeti la sintenon de truda devigo por lasi min agi libere, provante, eble, eltrovi la fontojn de miaj malkontentiĝoj; sed miaj kontentiĝoj jam estis foraj, aleksteraj, en revata familivivo, en imagitaj tenerecoj, kaj tradraŝitaj de la sociaj renversaj skuadoj. Dume kreiĝis, krome, ne sen ŝajnaj fundamentoj, interkonventana konvinko, ke mi havas ne senamajn amikecojn aŭ eĉ kaŝan kunulinon. Estis suspekto ankoraŭ ekscesa, sed mia konduto pravigis tiujn konkludojn, kiuj fakte similis al miaj revataj perspektivoj. Superuloj tial inventis, strebante por akordiĝema miksaĵo inter miaj flagre revolucionta idearo kaj la severaj juĝoj pri mi de la kunfratoj, por mi novan taskon, pli laŭan al mia temperamento, oni persvadige provis novan strategion, kun la intenco, min denove enplekti en la religiulan kunvivadon: oni min igis akompananto de pilgrimuloj al la sanktejo de Lourdes. La novaĵo, pormo - mente, min logis ĉar perspektive multobliĝus la kontaktoj kaj la opiniŝanĝoj utilaj ankaŭ rilate la oficialan evangelizadon kiun mi ankoraŭ ne intencis tute preterflui. Tiel taskite, paŝpostpaŝe mi larĝigis la sferon de miaj movoj kreante por mi, krom malproksimiĝo el la “pensokosmo de seniniciataj kaj sataj konventanoj”, sennombrajn okazojn kapreoli tra tuta Eŭropo tanĝante aliajn kontinentojn kaj kontaktante plej diversspecajn homojn. Kaj naskiĝis intensaj rilatoj kiuj liveris ŝajnan vivplenecon. “Kaj ankaŭ via instrua emo, amsprite diros plimalfrue simpatia persono, povis sin ellasi...”. Vere, eĉ tia emo, kontentigita, ŝajnis malekzistigi aŭ ignorigi miajn nesolvitajn problemojn. Aspekte sed ne reale. Mi pri Lourdes kaj tieaj Aperoj kaj miraklecaj eventoj, jam nesupraĵe kaj detale mi informiĝis pro la neceso distingi kion historie kaj teologie certigitan de la eklezio disde kio emfazita de pieco kaj de onia deziro renkontiĝi kun supernaturaĵoj; pro tio mi min provizis per bona literaturo kaj jam dum antaŭa persona pilgrimo haltadis en la loko plurajn tagojn. Pli ol pilgrimo oni dirus feriado, kvazaŭ anstataŭo de montara aŭ marborda pasado de libertempo. Mia certeco pri la objektiveco de la mariala evento, nome Mariaj Aperoj, fundiĝis precipe sur la kohereco inter la deklaroj de la absolute nekulturita viziulino Bernardette (la elvida informantino pri la Aperoj de Maria kaj ties mesaĝoj), kaj la evangelio: laŭ mi, oni povas diri, ke ŝi plastikigis, unue priskribante la cirkonstancaron de la mesaĝanta Apero kaj poste pervive, alian evangelion kvankam sciante preskaŭ nenion pri la singularecoj de la skriba evangelio. Se mi entuziasme akceptis la novan proponon kaj ekakompanis grupojn 239
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 243: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?