LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem fesantojn kaj pretis veti, je mia inteligento, pri ilia fideleco al la votoj, tio estas al Jesuo Kristo laŭ la franciskana stilo. Per tiu sendubeco, inundanta je sankta fiero mian animon, mi stompis kaj konfuzis mian tiufojan senton de eksterlokeco, el kiu mi ĵus eksupreniris, kun penso: mi havas bonŝance ankoraŭ unu jaron antaŭ mi! Kaj tial povas veni al mi la volo vokiĝi! Tri el tiuj solene pervote promesintoj, kelkajn tagojn poste, ellandiĝis al Palestino, al Jerusalemo, en kies Bìblicum ili specialiĝu, elektante iun el la diversaj fakoj, pri la Biblio krom lerneje frekventi la aliajn kvarjarajn normalajn teologiajn fakojn, kaj sin ekpreparu al la instruadarto kie ajn. Ĉar unu el ili jam famiĝis pro la menciita emo al geedza metaforado, mi lin ĝisis per klarvide freŝa aludo: “Vi nun kunvivos nur kun via amata edzino!”. La sankta Biblio. Ili, trapasinte al Sud-Italio, ŝipe forveturis kaj mi ne plu ilin renkontos. Finiĝis la licea periodo kaj finiĝis ankaŭ la trijara periodo de simplaj votoj (simplaj = leĝerligaj, portempligaj, solenaj = porĉiamligaj). Nun ĉiu decidiĝu aŭ por la solenaj votoj, tio estas por ĉiam, aŭ por la forlaso de la ordeno. Ke mi estas dubema, momente favora momente malfavora, mi kredis scii nur mi kaj, kvankam ne sufiĉe klarigite, mia spiritgvidanto. Prie neŝanceleble mi evitis akurate travidigi al li ion suspektigan. Nu, malgraŭ tio, superuloj kaj iuj profesoroj voĉdonis por ke al mi estu prokrastita la momento de la solena ligiĝo antaŭ Dio kaj antaŭ homoj. Ankoraŭ unu jaron mi restu senvota, atendanta pli senhezitecan komprenon pri mi fare de la edukantoj. Se temus nur pri tio mi devus dankĝoji, en mi mem, pro la tempo koncedita, kvankam mi jam konas tre bone min mem. Sed ĉe la aliaj kandidatigitoj, kio? Kia ilia juĝo pri mi? Ĉu eblos plusinteniĝi kun ili spontane kaj estimate? Ĉu vere mi lasus enpaŝi en min la okuloj de la edukantoj kaj mi povus estonte traaperigi pli vokitecan kadron pri mi? La surprizo ĉe miaj kunuloj egalis mian psikan vundon. Eble ili imagis, ke la juĝistoj misjuĝis aŭ ke mi mem kapablas dresi la vundon, kaj plutenis al mi la antaŭan estimon; sed estis ĉe mi, ke ilia estimo pri mi estis juĝata jam stompita, pliklare jam laŭjuste modifiĝanta. Ek de tiam miaj agoj komencis manki je spontaneco kaj memfido kvazaŭ nun jam neeblus forskui el mi la trasenton de malpufiĝanta estimo pri mi ĉe ilia ekruziĝanta juĝo. La inklino al deprimiĝo trovis komplicon en mia konscienco flustranta, ke finfine ili pravus se vere ili ekdubus pri mia morala kohereco. Ekzakte sur tiun juĝon kroĉiĝis mia grumbla protesto ĉar mi ankoraŭ al la religiula vivo ne eldiris la definitivan neon. Dume kiel lama anaso mi restis ekstere de la konversacioj de miaj kunuloj 166
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem jam elĵetiĝantaj alien. Vere ankaŭ fratulo Saturnino, mia samaĝulo, ricevis la saman malfavoran voĉdonadon pri sia taŭgeco, de mi iam tute liafavore vetita, al la religiula vivo, sed li montris ne suferi pli ol ordinare konsentite pro tia negativa juĝo pri si mem. Post kelkaj tagoj li spritgestis salutojn mansvingante el fenestro al ni trakorte distre rondirantaj kaj forlasis kaj studentejon kaj vokitecon kun vokiĝemo. La majstro diros poste, ke fratulo Saturnino sentragike akceptis la inviton elekti alian starejon en la mondo. Mi perdis amikon je plaĉa babilado pri la tuta mondo kaj pli precipe pri filozofio kaj teologio, kiu en diskutadoj, veraj aŭ akademiaj, fidele lobiadis por mia partio, foje “elprove blankigante” miajn ŝajne tronovigajn opiniojn, kaj neniam regresis el la streĉo plifajnigi mian aŭ sian penson. Prie, tamen, li ne plu memoros aŭ tute tion senvalorigos kiam mi lin revidos ses jarojn poste; tiam li estos jam doktoriĝinta ĉe la padova universitato kaj, malkiel ol li, mi baraktos jam definitive implikiĝinta inter la spiraloj de vivvojo ne tute response elektita. Ne suspektante mian ŝanceliĝadon, li rakontis, ke mem daŭre sin kredis vokita al la sacerdoteca estado ĝis preskaŭ sia eksiĝo, kiam liaj spiritgvidanto kaj la klerikmajstro konvinkis lin rezigni. “La motivoj restas ne jam malkovritaj”, li suplementis kun vola senpripenso kvazaŭ por sufoki mian ekscivolemon. Informiĝinte pri li, cele helppeti dum miaj unuaj sekularigitaj paŝoj en la mondo, mi scios, ke li jam profesoras habilititan doktoron de historio ĉe universitato kie jam magistriĝis pri historiaj sciencoj. Ne povi helpopeti al senskrape taksita amiko, pro ties indiferento, kreskigos mian dubemon rilate nian konstantecon en amikiĝsentoj, kiujn mi iam kredis sinceraj malgraŭ mia konstanta enviemo kaj malĝojo pro lia sukcesoj. Mia kaŝa superegoo reflektiĝis nun ankaŭ el lia sinteno: pro tio mi lasos ke li perdiĝu el mia vido. Dume miaj kunuloj votpromesontoj ensorbiĝis en la preparojn, kaj retiriĝis en spiritajn fonojn, el kiuj min mi sentis ekskludata. Ili enkadriĝis ĉe mi entuziasmaj, senartifikemaj, senkompleksaj, korriĉaj, tute sindonitaj al Dio, kvankam malpli persistemaj en la kribrado de problemoj aŭ enproblemiĝo en eventualaĵoj, kaj malpli inklinaj al filozofiado ol mi. Mi pri mia sorto pritraktis en konfidenca konversacio kun la disciplinomajstro kiu ne timis senrezerve informi: “Iuj responsuloj, se verdire, ankoraŭ ne vidas en vi unusencajn signojn de taŭgeco al la franciskana vivo: vi havas el unu flanko ion tre rigida, el alia ion tre mola; io grincetas en via agoj taŭgiĝantaj al via intenco resti kun ni... Pasos tiu momento, kaj per tiuj provo kaj humiliĝo ni vidos pli klare en vi. Por savi la propran vokiĝon, se veran vokiĝon, neniam prokrasto estas humiliĝo. Prefere provu pliscii kio altiras vin al 167
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 171: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?