LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem zerva hipotezaro, per paralela diagnozo: via edzino evidente koncipadis ja jes, sed tuj poste pro spontana aborto perdadis la mikran frukton. Por eviti tion, en tiu ĉi bona gravedstato, nepre necesas tuj liveri al ŝi la sekvan kuracilon”. Kaj li dikte silabumis la komercan nomon de la freŝe enkomercigita kuracilo. Kaj tuj mi travagas tra urbaj apotekoj, sen trovi tamen tiun urĝan, tre urĝan injektan infansavilon, kiun bedaŭrinde neniu havas, ĉiuj serĉas ĉe grocistoj kiuj tamen ankoraŭ nenion aŭdis pri ĝi. La specialisto, tiam, telefone plu kontaktita, instigas, ke mi plennokte rapidiru ĉe lin, ducent kilometrojn fore, proksime de la lombarda ĉelaga vilaĝo de miaj forpasintaj bogepatroj, por preni lian ĵus ricevitan provspecimenan kuracilon. Kiam mi revenis, mia fleganta fratino jam pretis kun injektilo tramane. Poste oni konfirmis la gravedon kaj la gravedosavilo ekvendiĝis ankaŭ en mia urbo. La tagoj, plenaj je potenciala ĝojo kiu tamen hezitis manifestiĝi pro timo, ke ĉio disipiĝu malgraŭ la novkuracilo, pasis malrapide, tromalrapide dum certe la bebo kreskadis en la patrina sino kaj mi forhejmadis pro agenta laboro nur kun la korpo ĉar menso restis ĉiam flanke de la du kunestiĝantoj. Fine naskiĝis filino kaj la mondo fariĝis senmakula, vivebla, ĝoje komunikiĝanta inter belaĵoj, levante min el la tagtaga ekzisto al la revata horizonto, kie ĉio brilas ĉar timo kaj sufero estas eĉ nuligataj, kaj mi finfine ekkomponis spontanajn ĉiuspecajn bondezirojn larĝkorajn por iu ajn homo, kies enmondiĝo povas nur esti bonfariga kaj kreskigi la ĝojon de interkomunikantoj. Plezuro komunikiĝanta, ja jes. Tio demonstreblas per tiu ĉi sinsekvo de bonŝancaj eventoj. Mi pretigis karteton, 10 oble 8 cm, anoncantan la naskiĝon: Nenion petas ĉion volas Nenion diras ĉion esprimas Nenio por ŝi sufiĉas krom la gepatra amo En la mondo ŝi senpotencas ĉion tamen de ĝi ricevas. Estas Elvira naskiĝinta El la kunnaŭdekjara paro. Mi, ŝprucigante ĝojon, ne antaŭvidis, ke tiu bileto estus min simpatiigonta ĉe miaj klientoj kiuj ne ĉesis komplimenti pro la naŭdeko da jaroj de la du gepatroj kiuj fidoplene generas kaj fantazie komunikas sian eksplodigan ĝojon. Komplimentoj kaj ĝentilaj sintenoj preskaŭ nature ekĝermigas mendojn pri 300
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem mia varo: butikistoj volas konkretigi sian ameman partoprenon en mia ĝojo per mendoj, eĉ ilin duobl- kaj triobl- igante, eĉ foje ili konfidis la varkvanton al mia diskreteco. Kalkulinte laŭprofite, mi lukris en unu monato kiom mi gajnis dum la du antaŭaj jaroj kaj la trendo daŭris ankoraŭ unu jaron ĉirkaŭ. Min vidinte miaj klientoj antaŭ ĉio partoprene petadis: ”Kiel fartas la infaneto de la kunnaŭdekjara paro?”. Samfirmaaj kolegoj provis kredigi al mi, ke tio aranĝas la ĝustan okazon por transpasi el “makleristo al vendisto”, nome al firmaisto. Mi venkis la tenton kaj restis, male, atendanta tion kio ne… okazis. Tio ĉi: Se neniu el la min gratulantoj tuŝis la temon de plua naskiĝo (eble ili timis aspekti maldelikataj aŭ okazigi sur min gravajn, laŭ ili, suferojn), mi kaj Albina, tamen, laŭ kelka tempo nutris tian esperon: ekigite la motoron, ni esperis, ke ĝi funkcios poreterne! Kial tia deziro? Ĉu pro egoismo? Eble nur pro tio ke la ĝojo estas korelverŝa kaj amkrea, eksplodiga! Sed por ni ĝi restis tute koncentrita sur Elvira ĉar la naturo krude sentencis: sufiĉe! Ĉio fluis tiom bele, ke foje mi timis, ke la kristala vazo eksplode dispeciĝu laŭnombre de siaj briloj. Kaj jen la minacanta timo, fakte, pormomente ekfariĝas realo, tiele: la jam trijara infano ne respondas al niaj voĉinvitoj, ne plu reliefiĝas en domaj ĉambroj, ni kuras al la balkonoj (oka etaĝo) kaj terurite rigardas malsupren: personoj paŝas normale! Ni vidas, bonaŭgure, la hejman pordon ale al la ŝtuparplaceto malfermita; kaj ĉar la lifto ne obeas al mia fingrordonoj, mi decidas malsuprenire trakuri la tutan ŝtuparon. En la korto, en la proksimaj stratoj ĉio normala, sed la infano kie kaj kiel malaperis? Ĉu oni ĝin kaperis? La lifto daŭrigas ne obei al konvulsaj puŝoj; sed jen singulto, dampaj ploroj. Post momentoj ni brakumas, fine liberigitan, Elviran kiu apenaŭ sukcesas balbuti pri tio kio misiris. Ni rekonstruis jenon: la friponetino trovas malfermita la hejmpordon, eniras lifton kaj tiu ĉi, per ŝia aŭ alies butonpanela tuŝado, startas: la filino ploras sed neniu aŭdas, tiam ŝi fingrumas la ŝaltilaron: la lifto haltas meze de sia kuro kaj ne plu restartas, preskaŭ nivele de la dua subtera etaĝo. Helpe de la pordisto, la lifto fine obeas kaj reatingas teretaĝon kaj ni povas konsoli la infanon. Eble ne pliiĝas la enuo de la leganto, se mi aldonas ĉi tie alian, ĉi foje simpatian nevolan amuzaĵon okazigitan de mia filineto. Elvira jam kreskis kaj de du jaroj bazlernejas. En amikiĝa renkontiĝo, kun hastece aranĝitaj manĝaĵoj, de la gepatraro kaj geinstruistaro, kelkaj komplimente miris, ke mi ”kontraŭ onia atendo ne trinkas tutan vinbotelegon”. Iutage ŝia instruistino, kiu kiel kolegino de mia edzino min traktas konfidence, min vidante komentas ŝercbruske 301
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 305: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?