LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ĝi kun la laborista klaso pli kaj pli disiĝanta el la eklezio. Estis la tempo de la kverelo: ĉu pastro limiĝu disvastigi la kristanan anoncon aŭ vivu inter la laboristoj por spertkoni iliajn kondiĉojn kaj partopreni en iliaj suferoj? Mi, iama kurbiĝinta en gravaj konfuzigaj penoj rilate religion pro manko de kompetentuloj por kune kribradi la validajn disde la nevalidaj fundamentoj, same raciaj kaj historiaj kaj humanismaj, de kristanismo, montris preferi la sacerdoton homo tute dediĉata al kompetenta transdono de religiaĵoj al socio, kiu jam abundas je laboristoj kaj sukcese strebas pliprodukti malgraŭ pliiĝanta maldungiĝo: la povrecon kaj solidarecon oni povas praktiki eĉ anoncante la singularecon 1 de la evangelio. Koncerne komprenadon pri la laboristara mensoteniĝo kaj ekonomiaj mallarĝaĵoj, neniom ni distanciĝas ĉar ni pastroj aŭ religiuloj devenas ĝuste preskaŭ ĉiuj de laboristaj familioj kaj foje eĉ de uzinoj mem. El studsistemo la atento formoviĝis al la eduksistemo kaj instrumetodiko, tiujn jarojn postmilitajn ĉie diskutita kiel urĝa socia postulo: el diversaj sciencbranĉoj la premo por renovigo kreskis kaj ĉe junularo foje baŭmadis ĝis eksplicitaj postuloj. Ĝenerale tiu etoso estis spirata eĉ de la konventularo. Kaj ĉar la regiona elektita superulo kulte kaj fake flegas ekzakte psikologion cele al pedagogio, kial ne profiti por aŭdigi ankaŭ ni la nian en tiu ĉi kampo? Grupo da klerikaj studejanoj permespetis krei monatan dekpaĝan broŝuran revueton de formato A4 kaj notigi per ĝi siajn diskutojn pri komunaj problemoj kiel la funkcio de la libero en la eduka sistemoj de la novaj tempoj. Pasinte, la diskutoj rilate tiujn ĉi temojn, tie kaj tie, estis sufokitaj ĉar alarmantaj la fratulan plejaĝaron kaj “alicelantaj la spiriton”. Jen oportuno por aperte kaj konvinkige paroli, se ni kapablas profiti sendanĝere, des pli ĉar la revuo interŝanĝiĝas kun similaj aliregionaj, kvankam ne jam traktantaj pri tiuj temoj. Post malpli ol tri monatoj la akuratigado de la periodaĵo plene pasos en miajn manojn sukcesantajn akiri skribajn kontribuaĵojn de klerikoj de diversaj regionoj: ĉiuj kontribuaĵoj estis sume kontrolitaj de la respektivaj superuloj, krom tiu de la redaktoro aŭ de la stabo redakcia. Iu redaktora enkonduka noto, finfoje, subtenis idearon tiom aŭdacan, ke la novaĵo, je okuloj junaj kaj maljunaj, aspektis malreteneme revolucia riskiganta malfortigi, aŭ eĉ detrui laŭ iuj, la tradician komunuman kunvivadon, kaj senkriterie argumentanta per la nece- 1 Singulareco: vorto prunteprenita de la prifizika scienco, kie ĝi aludas eventon unikan, tute novan, senantecedentan. Simile okazas pluraspekte en kristanismo, ekzemple en la unikeco de la universala, space kaj tempe, elaĉeto de Kristo, kaj en la mezuro de la senkondiĉa pardono al la ofendinto, eĉ kiam li persistas en la ofendo ktp. 192
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem so je preskaŭ individua sendependo en la eksterkonventa agado kaj je plia partoprenrajto en la elektoj koncernantaj la konventan vivon, duonkaŝe akuzitan tute nescii aŭ ignori la edukan forton de la libera opiniesprimo. “Revuaj trojaj ĉevaletoj” estis la malpli malfavora komento aŭ “inimici hominis domestici ejus”, kiu el la latina evangelio tradukiĝas per “la malamikoj de la homo kunloĝas kun li”, nome ĝuste en konvento, inter la fratuloj. Malamiko inter niaj muroj! Se per tio oni aludis al la jam ĝuata libero de kontaktoj kaj informiĝo, oni respondis, ke kontrolanta okulo el si mem malpliigas la dignecon de la kontrolito! La revuaj enŝtelaĵoj, fakte, je redaktoraj okuloj, proponis nur sobran malfermon kaj kontakton kun la ekstera mondo per aludoj al la rajto edukiĝi kaj instruiĝi laŭ novaj nedifinitaj sociaj postuloj kaj pri markita aserto, ke la personeco konstruiĝas ekzakte per tiaĵoj kaj, ke pri si mem la mastro “estas mi, ne la regulnormoj, nek la superuloj, nek la tradicioj”. “Nun tempas rigardi novajn sociajn postulojn kaj elveni de la arboj por marŝi tra la arbaro. Ne ŝajnu banale, ke klerikoj pretas poldere reokupi sian la tereno de la libero...”. Ne ĉio fruktiĝis el konvinkoj; fakte ekscesoj, foje, estis serĉataj ankaŭ por pli reagige altigi la legantaran atenton. Sed en la artikoloj tio ne distingiĝis. La revuo agitis la klerikojn de diversaj klerikejoj antaŭ ol altiri la atenton de superuloj, kiuj sin sentis devigataj impeti por la eksigo de la redaktoro kaj almenaŭ momenta repreno de la publikigo-permeso kaj sekvestro de la koncerna revua numero: sekvestro singarda, tamen, kaj duonkaŝa por ne plieksciti la scivolemon de alizorganta konventularo; kaj sekvis la publikigsuspendo per la simpla monsubtena ĉesado. Sekve de iu, kaj ankaŭ pro favoraj komentoj de klerikoj, artikolo mi eksensis ion fremdecan ĉirkaŭ mi, malgraŭ mia intenco franciskane fratuliĝi tiam klare jam manifestite, laŭ mi, per gravaj miaj agaderoj kaj per sentadoj tralikiĝantaj el miaj konversacioj kaj publikaj deklaroj kaj konduto. Sed tia spirata harmonio inter mi kaj la idealoj de la klerikado nun riskis frakasiĝi ankoraŭfoje. Jen kial. Kristnaskon 1950. La regiona superulo, ĝuste kiam mi opiniis esti jam ĉesojle de la publika kaj definitiva pervota ligiĝo, min kunvokas por, ja jes, supozis mi, komuniki, ke mi baldaŭ... Male, li komunikas la malon. Kial? Li, antaŭe per vortaj ĉirkaŭvolvaĵoj poste per unusignifaj esprimoj, provis konvinki min serene kaj senproteste akcepti sesmonatan prokraston de mia definitiva pervota ligiĝo. “Nur sesmonata atendo en kompleza pripensado”. 193
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?