LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem tristaj novtagiĝoj, kiuj iam aŭroris belaj kaj brilaj. Nun bonŝance kaj prave tajdas denove altiraj invitoj al la harmoniiĝo kun ĉirkaŭumo”. En tiu blokanta stato enŝoviĝis, foje kontentiĝe elvokita, la memoro pri antikvaj kulpoj, pri lia deziro, ke la milito eksplodu, kaj pri liaj senkonsidera enpastriĝo kaj egoisma ekspastriĝo. Ĉu penseblas iu ligo inter lia aktuala senperspektiva soleco kaj lia pasinta furoro sin liberigi de klerika vivo? La racio inklinas al ekskludo, sed el liaj latentoj venis dubeca respondo. Tiam la konfuzego el senta fariĝis ankaŭ pensa. El lia taglibro, el kies filozofi-karakteriza prozo iom maŝmaŝe elĉerpatas grandparto de ĉi ĉapitro verkita sugeste de lia edzino Albina, surmetiĝas du personecoj ĉiam pretaj je disdividiĝo, eble ne kapablaj trovi finan harmonian kuniĝon. “Se la vivo senpie elpelis min, mi ne anstataŭas ĝin per eksterfluaj kirliĝoj”, pretis reage antaŭ la invito repreni iniciatojn gurdita de amikoj, kiuj tamen certis, ke li “deklikiĝos nature kaj pergrace el tiu senemo” kaj kliniĝos al antikva interesiĝemo kaj humaneca kontaktemo por reeksciti novan helpemon al kristanoj renkontiĝontaj kun li. Unu afero neniam tute vaniĝis kaj emis konservi erojn de la antikva allogo: resti kurbiĝinta, neatenditajn tagojn, sur libroj kaj glosi tekstojn por, eble, eblaj publikaĵoj kaj prelegoj Oni ne povas ne rimarki, tamen, lian severan kritikon pri si, de jaroj antaŭe, sendube de la unuaj pensiulaj tempoj. “Kiel kribras pri mi Albina, mi funde emas kulti min mem eĉ kiam mi parolas pri Dio. “Sen tiaj viaj debatoj kaj fortaj asertaĵoj, delikate sed sagace enŝteliĝas mia Albnjo, ĉu via persono havus, ĉe vi mem, la saman elstariĝon? La Sinjoro Dio, je kiu vi sincere kredas, ĉu plu restas via amata senkondiĉa celo aŭ vi reduktas Lin al funkciado de ĉevaleto por via gloriĝo? Ĉu Dio via kontentiga bataloĉaro aŭ Dio via tute senprofita amo? En konversacioj kaj prelegoj pri Li, ĉu pli gravas via sukceso ol tiu de Dio? Kiom pezas via stelulemo?”. Albina tion diradis delikate, certe, sed foje eĉ skrape per aludoj aŭ per decidaj paroladoj. Samloke, fakte, legeblas: “Eĉ mian impreson de ĝenerala vivfiaskado Albina sukcesas kredigi al mi okazo de servo al homaj bezonoj: ŝi sisteme kontribuas purigi miajn intencojn inkliniĝantajn pli al memkontentiĝo ol al servo al fratoj fidemaj je mia servopreteco”. Lia suspektemo emis travidi en iamaj sacerdotaj kunuloj, dum okazaj renkontoj, partoprenon al lia doloro iom ekscesan kvazaŭ ili jene opinius: “Vi bezonas iom pli da kompato ĉar vi ne povas pretendi tiun de Dio el kies oficiala servo vi foriĝis”. Aŭ eble tiuj bolis nur en liaj duboj, kies spurajn framojn Albina, kiu inspiras la enhavon de ĉi fina ĉapitro, jam senmalhele senvualiga- 418
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem dis. Kaj sufiĉis tia penso por lin enfermi tra tristo kaj envojigi en repuŝajn humuraĵojn. Bonŝance tia humurstato, plirimarkebla en persono siamalgraŭe profunde kredanta, ne daŭris pli ol unu aŭ du tagojn kun kurtatempaj halooj. La sama dialektika suspektemo, rilate alian objekton, lin metis en urĝon skribi: “Kia eraro se kelkaj taksus mian enfermiĝon en min mem ago de snobulo kaj preciozulo!“. Eble tio entaglibriĝis kiam li eksentis la senmotivecon de siaj rezistoj al amikaj premoj. En taglibra krajona noto legeblas pri lia konscio pri sia ĝenerala rilato al la aliaj: “Mi suferas je nesuperebla insista sufero: mi vivas kiel forbarata de ĉiuj ĉar mi evitas kunuliĝi kun kontentigitoj de la vivo dum la malkontentigitoj ne eltenas min; same mi kontaktas maljunulojn dum junuloj evitas kunuliĝi kun mi! Ankoraŭ mi ne akceptas min!”. Kiam la ondo de silento ekaludis al sia ekfiniĝo per rekomenciĝo de kunestado kun aliaj homoj, Albina ne mankis ameble-serioze admoni: “Ĉu vi ne timas aŭkcii vian animon per tia pesimisma humuraĉo kaj per viaj surrealismaj diraĵoj kontraŭ via sorto? Nek spito nek vivlaciĝo vin subvivigas sed nur frustraciiĝo. Eble ni volus ke Dio obeu al ni!”. Tiu prizorga ĉeestado de Albina, evidentigas, ke la eventuala ĝojstato de Ĝino malfacile eruptas el denaska inklino. Fakte por ĝin atingi li devis peni per longaj rezonadoj, kies malrapidecoj hezitigis la konatojn kaj kunlaborantojn. Analizante kun Albina siajn humurŝanĝojn, li sin priskribis tiel: “Mi rekuperas la rezignacion kaj la ĝojstaton nur per longaj kaj intensaj rezonadoj apogitaj sur la kredo: sed tuj, kiam tiuj ĉi ekmalintensiĝas, miaj vizioj pri miaj perdoj, ne senkulpaj, traplektas impete mian tutan animon. Mi eĉ konstatas, ke tiaj humurvariaĵoj ellasas ion nedisigeble memkontentiĝan: kuŝas io egoisma ankaŭ en bedaŭrosento”. Post kelke da tempo, unu jaro almenaŭ, de la forpaso de la filino, iom post iom, la paŭtemo lasis lokon al sereneco, kaj la antikva ĝojstato ekvenis esperigante ke mem definitive venkos. Tiam Albina povis senvunde ŝerci ĉerpante el liaj pasintaj esprimoj aŭ laŭsence similaj: ”Hodiaŭ vi ridetas kaj pridemandas pri diversaĵoj kaj oni povas komuniki kun vi, ne kun via nigraĉa silento!”. “La silenton provokas obstrukcaĵo de pensoj kaj sentoj malordigitaj, nun tiuj ĉi ordiĝis kaj mi trovas puŝon kaj plezuron paroli kun vi! Mia obstina silento ne timigis vin, mi kredas, ĉar ĝi dependas nur de la momenta stato de la bilancfara spirito”. “Ĉu viaj pensaĉoj ne riskis damaĝi, ĉe vi kaj ĉe aliaj, kion vi senlaciĝe po- 419
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 447: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?