LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
facetaĵojn de vero rilate religion, pri kiuj mi nutris kvazaŭan voluptemon, ol
problemojn de konduta kohero kun la kredo kaj de praktikaj komplikaĵoj.
Estis li kiu insiste petegis, ke mi aŭskultu lian dramon: li neniam havis kaj
havas seksajn rilatojn kun sia edzino ĉar por ŝi li ne sentas iun ajn seksallogon,
sammaniere cetere rilate ĉiujn virinojn kiujn li rigardas kvazaŭ sensensigite
kaj sensentigite, malgraŭ vola klopodo cedi al iliaj graciecoj. Altirforto
al li nure el viraj korpaj, kvankam al tio li ne indulgas, eĉ ĝin volas kontrasti.
Senvole, mi min gardis el naivaĵoj aŭ malprudentaĵoj: iam alia samseksulo
unue parolis al mi pri sia ŝajne malakcepta kondiĉo kaj ne multeposte ekpretendis,
ke mi fariĝu lia partnero, eventuale eĉ kun rekompenso. Ne estis tia ĉikazo
ĉar la viro manifestis rimarkindan, neniel afektan, religian sintenon kun
kohera morala konduto. La problemo lin kirlanta estis lia edzino kiun li, iam,
estis esperinta, kun nesufiĉe fundamenta bazo, edze feliĉigi, dum nun male
konstateblas ŝia malfeliĉo sub ridmieno kaj tramondaj vojaĝoj. Iujn semajnojn
poste, ankaŭ ŝi venis konfirmi kion konfiditan de la edzo kaj plori. Ili jam estis
traktitaj kuracile kaj psikologie de fakuloj; sed kun neniu rezulto, ankaŭ de
sacerdotoj ili ricevis nur kuraĝigojn kaj invitojn al pacienco kun klarigoj, ke
samseksema impulso el si mem ne estas peko, male estus sensenca decido indulgi
al ĝia inklinforto, kaj ke estiĝis grava peko esti krediginta al la edzinigota
partnero normalan atenton pri ŝiaj seksaj ĉarmaĵoj. “Sed, li plipreciziĝis,
tiam mi kredis, ke kunhejmiĝo kun virino kapablas modifi miajn inklinojn”.
Ŝi ankaŭ jam aŭdis, ĉe pastro pri kanonika juro instruisto, ke se vere kaj
demonstreble la edzo ne antaŭinformis pri sia samseksemo la edzinigotan
partnerinon, la geedziĝo konkretiĝis nur ceremonie do nevalide. Sed kiel pruvi
tion? Niaj konversacioj daŭris tra monatoj. Kun neniu rezulto, se ne ekskludante
tiun de la ripetado de la propono kaj enkadrigo de la kristana moralo:
samseksemo ne estas malbono, malbono estas nur sekvi ĝian impulson. Aplikeblas
ĉiam la sama principo: seksa plenumado eksteredziĝa kontraŭas la dian
volon: samseksemo estas eksteredziĝa vira/virina kuniĝo, tial... Cetere samseksemo
ne malebligas la voton de virgeco kaj ankaŭ, en ĉeesto de apartaj psikvolaj
cirkonstancoj, la senedzinan sacerdotan vokiĝon samkiel historio demonstras:
dependas ĉiam de la orientiĝo kiun iu volas doni al sia vivo. En sekvanto
de la sacerdota vokiteco, la seksa inklino se ne direktiĝas al unu sekso
emas al la alia. Ambaŭkaze la sama rezigno ne tro malsimilas unu al la alia, aŭ,
plibone, ambaŭkaze persiste agadas la sama kroma sindoniĝo al Dio kaj al homoj
anstataŭ al partnero ankaŭ rilate la sentajn kaj familiajn plezurojn kaj zorgojn.
Tiam mi ne konis centrojn de reorientado de la samseksemo, kiuj per
245