LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
kaj fulme kaj lumige sparkinta, kvankam taksita ĉe iuj cerbumaĵo, randiranta la
la eskpastran situacion, kontribuis al la eksplicite preciza komuniko pri mia penso
kaj al eksereniĝo de mensoj de ne malmultaj virinoj, kiuj, ĉekomence, vidis en
mia doktrino minacon al la pluteno de sia geedza ligo.
Al tiu nova maniero sin rilati kun siaj pasintaĵoj kaj nunaĵoj aliĝis, iom post
iom, grupo, duonmoke kaj duonsenvalorige nomota frakcio de la distingantoj,
plitrafe de la kunlaborantoj submetiĝantaj al la marĝeniĝo en la oficialaj ekleziaj
aktivaĵoj antaŭ la fidelularo. Estis ankaŭ kiuj difinis tiun frakcion specialistoj
en harfendo aŭ mistifikistoj. Frazoj kaj difinoj tiaj ŝajndelikate diskoniĝis, sed
malofte estis perceptitaj kiel ofendoj krom distingiloj. Tamen iom oni kompatis
min, okaze de mia hazarda kontentiĝo esprimita kiam oni informiĝis el
ĵurnaloj, ke dek junuloj estas ricevontaj la pastran ordinon, ĉar, mi aŭdacis sugesti:
“Ne kontraŭas nian novan staton se ni deziras, ke homoj amu Dion kaj lin
servu, eklezie deĵorante en ĉasteco, se ili plenlibere tion volas”.
Iuj vidis en tiu sinteno desubisman bedaŭron kaj rimorson pro la nova ekspastriĝa
elekto, kaj aplikis al mi, ŝerce jes sed iom priridindige, miajn psikajn
analizojn kiel psikokonstruaĵojn aperigantajn mian nekonscion. Tiel: “Sub tiu
konsenta kontentiĝo kaŝiĝas bezono de stabileco aŭ plia avanciĝo de ideoj
kiuj celas muldi originalecon de via blazono ĉe ni: sen tiuj tute aplaŭdoserĉaj
aproboj pri novaj enpastriĝoj, al vi mankus konfirmo, ke vi estas marŝanta tra
originaleco kaj distingiĝo. Kaj ruze ili maskas vian kaŝitan deziron reveni, se
eblus, al pastraj oficoj! Kaj tiuj deziroj generas turmentatan pentemulon
penantan kunigi ekspastriĝon kun inklino al la eklezio. Rifuzante plenkonsciiĝi
pri tiaj psikaj meĥanismoj, vi fatale altiriĝas al gratuliĝo pri novenpastriĝantaj”.
Do, ili reage, sed sen amuziga mia aplaŭdo, repagis min per mia sama
specifa psikanalizeca monero.
Kial mi havis tiom da senhezito en la diagnozo pri ilia senkonscie vartita
kulpokonscio aliiĝanta en persekuton al la eklezio? Ilia obĵeto kutimis: vi promenas
rande de fantaziaĉoj farante el ili spekulacion, eĉ preskaŭ senfaktan
bazon. Sed mia konvinko naskiĝis el diversokazaj konfidencoj de pastroj
eksaj kaj eksiĝontaj. Mia paseo de longatempa ŝanceliĝanto, en la ekleziecaj
strukturoj, preskaŭ konsekvencigis, ke mi ricevu konfidencojn kaj penetru en
la spiritojn. Nemalofte tiuj miaj psikaj kaj konsciencaj analizoj trovis konsentan
akcepton ĉe similsortaj konfidenculoj.
Ne forgesendas alia frakcio de ekspastriĝintoj: frakcio, eble la plej multnombra:
tiu de la totala kaŝiteco! Multaj, forlasinte la pastran staton, foriras kaj
278