LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem al okupiĝo ĉe industrio, dek franciskanaj pastroj engaĝiĝis misie prediki al la popolo en preĝejoj, kie oni estis invitita viziti por aŭskulti iliajn meditaĵojn. Tasko de la klerikoj, nepovantaj laŭ la kanona leĝo prediki aŭ konfespreni aŭ mescelebri, konsistis el la vizito al familioj aŭ grupoj da familioj por dialogi kun ili por ke ni konu iliajn malfacilaĵojn rilate la kredon kaj provu pliriĉiĝi, per la praktiko, je konvinkigaj respondoj. La strukturo de la dialogoj, laŭ la planintencoj, devis eksciti la intervenon de la fideluloj por ke ili rakontu pri sia kredago kaj kion ili atendas kaj ricevas de kristanismo, aŭ kiel ili interpretas la ekleziajn pastoralajn agojn. La kontakto kun homoj, post duonĝenaj komenciĝoj, tiom min kontentigis, ke refreŝiĝis kaj pufiĝis, en mia volo, la flanko inkliniĝanta al la religiula vokiĝo kaj akceptado de la evangeliaj konsiloj. Ion da kunpuŝiĝo kun la realo mi trovis kiam mi komparis la demandojn de la vizititoj kaj la temojn kaj pritraktmanieron de la enpreĝejaj predikantoj: mi kredis malkovri en tiuj ĉi ion refluan, ion eksterproblemajn. En postaj grupaj rondtable koordinaj raportoj kun la samaj predikantoj mi provis ekspliki tion resumante jene: jam ankaŭ popolanoj havas ekan novan kritikan emon rilate la instruojn ricevitajn de la predikoj: fidelulflanko nur aspekte amas emfazaĵojn aŭ baŭmaĵojn je kiuj ofte nutriĝas la ordinaraj predikoj, dum iuj hagiografiaĵoj indulgas al anedoktaroj ne pruvitaj aŭ malpli probablaj laŭ la onia sento: tiuj ĉi similas la mezepokajn exemplaria (ekzemplària = kolektaĵoj de ekzemplaj edifaĵoj, tro sendenpende de ilia historia okazinteco). Prediko pli ol movi la animojn devus plialtniveligi, en tiu epoko de distraĵoj kaj misinformoj, lajn pri la konsisto de la fundamentoj de kristanismo. “Kelkfoje, mi kuraĝis balbute difini, predikanto aspektas kiel figuro de sur afiŝo aŭ kiel heroo de antikvaj tempoj”. Kaj alia kleriko aldonis: “Foje ŝajnas, ke, povra kaj en argumentoj kaj en argumentado, la prediko ĵongletas per krietoj kaj teatraj gestoj. Ili impresas apenaŭ rudimente, preskaŭ kriple. Mi antaŭvidas, ke inter la kaŭzoj de malĉeestemo al predikoj, ĉi tio pli kaj pli influos”. Sentencoj sennuancaj kaj iom arogantecaj kiuj tamen ne ŝokis la predikantojn jam, eble, pli mirigitaj ol ŝokitaj pro nearda popola partopreno. Repreninte mian, sendube aplombecan, analizon, mi finis per jena konkludo: “Foje la predikantoj preparas, senvole certe, la vojojn al la duboj pri la kredo, ĉar personoj etendas, per instinkta logiko, la nekredeblecon de viaj rakontaĵoj al la kredo mem. La dubo restas kaŝita por misevolui kaj strasige reaperi en oportuna tempo”. Miaj observoj obtenis konsenton, almenaŭ ŝajnan, sed mi ne vidis, en tiuj 204
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem predikantoj, en la venontaj jaroj, aliiĝojn notindajn. Anstataŭe, de kelkaflanke mi estis klasita inter la “malkuraĝige senpardonaj logikuloj”. Plie, plejgrave, mi rimarkis, ke la argumentadoj de la prelegantoj, depruntitaj de la inerta tradicio, mankis je percepto pri la veraj kredaj malfacilaĵoj de fideluloj. Mi ankoraŭ havas nekaŝeblajn memoraĵojn pri la miaj de la kolegiaj jaroj, kiam la duboj defiladis sur unu strato kaj la respondoj sur alia, validaj, eble, por aliaj tempoj. Tiamaj predikoj pasadis de miraklo al miraklo en epoko kiu postulas pli da demonstro. Demonstro pri ebleco kaj historieco de la miraklo mem. Min savis el la suspekto de aroganteco instrui naĝon al maristoj la, antaŭe duonaj, poste plenaj, konsentoj de miaj kunvizitantoj, kvankam pli prudentaj samjuĝemuloj. Pri la afero rilate la miraklojn oni montris miron kaj intereson. Kaj pri tiuj oportunas nun paroli, sed post priskribo de mia embaraso antaŭ esprimoj kaj sintenoj de niaj vizitatoj. En hejmo, ĉe kiu kunvenis ankaŭ diversaj najbaroj, rimarkindas spleneca etoso: tuj ni kaptintis de la plej grava el familianoj, ke ili ĉiuj estas revenantaj el “elĵeti homon. Ni ĵetis lin al malkomponiĝo, al la malhelo”. Kial tia “elĵeti”? “Per terpugno kun senutila pieco, ni tute perdigis porĉiam homon, fraton!”. Ĉu dubo pri la transtera pluvivo aŭ simplisma rifuzo transestiĝi en alian ekzistejon? Ĉu malplaĉo pri la perdo de frato aŭ malplaĉo pri la transtomba destino? Ĉu definitiva nuligo aŭ protesto pro transvivo atingata nur per la disiganta morto aŭ pro ne konvinkiga respondo de la eklezio? Necesus pli atenta esploro pri tia situacio de la homa animo. Se almenaŭ en la antikva Biblio estus sentita tiu problemo. Sed pri ĝi tute malestas spuroj: la biblia homo aspekte rezonadis kvazaŭ la transtempa vivo ne estas espero aŭ deziro aŭ traserĉado, eĉ la klasika obĵetanto al Dio, la edifa bibliromana Ijob, ŝajnas ne protesti kontraŭ la morto aŭ peti pravigojn pri ĝia furoro. Al li ŝajnas relative kontentige ke tiu ĉi vivo prosperu kaj ke la adversuloj estu punataj. Kompreninte la krudan metaforon (elĵeti homon), la ĉeestantoj lasis, ke la konversacio ektemis pri la morto, pri la kristana mortokonceptado. Dum ĝi, kaj pli dum posta analizo, mi konstatis la nekapablon, malgraŭ klopodoj, trovi la oportunajn vortojn, la taŭgan tonon, la ĝustajn emocistatojn por komuniki al la grupo la primortan kristanan vidpunkton: io tro afekcia malhelpis, ke la vortoj alvenu al la fidelula menso sen perturbi kaj bremsi la spontanan naturecon de la komuniko. La escepteco de la komunikaĵo (la resurekto) igas iom 205
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 209: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?