LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem montris la kontraŭan faceton: al ŝia edzo, homo je samaj pensoj, oni diagnozis pulman kanceron kun fatala prognozo. Ŝiaj pensoj pri religio kaj Dio ne ŝanĝiĝis, sed ŝanĝiĝis ŝiaj rilatoj kun mi, homo religia kaj do kapabla, laŭ ŝi, obteni ĉe Dio la kontraŭturniĝon de la eventoj. Mi certe promesis preĝon por li kaj por ŝi; sed la malsaniĝo malsate avancis malgraŭ ŝiaj riproĉoj kaj defioj kun ofendoj al mi kaj ankaŭ al sanktaĵoj per gestoj, foje vidigitaj al aliaj, malestimigaj. Riproĉoj parte kontraŭ mi kaj parte kontraŭ Dio kiu nun insidas, eĉ ekdetruas la kreitan feliĉon, se ĝin vere kreis kelka. Mi ne cedis al la tento forlasi ŝin al propra destino ĉar ŝiaj ekscesoj, kun perdo de privata kaj publika ekvilibroj, devigis helpi ŝin sendepende de reagoj malŝatigaj pri mi. Eĉ kiam ŝia edzo ŝajnis akcepti sian sorton kaj sin remeti en la diajn manojn, ŝi daŭrigis min insulti antaŭ flegistaro kaj kuracistaro, kiuj fine montris kompaton por ŝi kaj kuraĝigon al mia pacienco. La lastajn semajnojn, antaŭ la forpaso de ŝia edzo, la ekscesoj gestaj kaj vortaj kaj... batemaj akiris plialtiĝon pro tio ke plievidentis, ke miaj preĝoj kaj influo ĉe Dio valorus malpli ol neniomo, eĉ ĉiukaze ĉio tio estus frukto de hipokrito. Se mi provis ekspliki, ke eĉ dum niaj preĝoj Dio konservas sian sendependon aŭ ke, fine li kooperas al nia fina bono, la vortojn ŝi sarkasme fuŝadis kaj ŝtopadis manblokante miajn lipojn. Fermi miajn lipojn kaj bati miajn vangojn kaj ĵeti piedojn kontraŭ la miaj estis unubate samafero. Tamen ŝi bezonis mian paciencon laŭ komuna juĝo dum mi decidis, ke ŝiaj ofendaj vortoj vaporiĝu sen min tuŝi, kaj la man- kaj pied-batojn mi strebis eviti aŭ malefikigi: nur iujn fojojn ili trafis la celon. Ĝuste pri tiuj, kaj vere pri la tuta afero, ŝi hodiaŭ al mi pardonpetadas rekonante siajn ekscesojn, kvankam mi pri ili memorigas, eĉ en mi mem, neniel kaj diras, ke ŝi ne mem tian sintenon decidis. Doloras ŝin, akompanate evidente de la provo malekzistigi ilin, la saga krudeco de vortoj kiuj el la ĉizita memoro nun daŭrigas gravuriĝi antaŭ ŝiaj okuloj kaj oreloj dum parencaj renkontiĝoj. Vortoj rikanaj: “Vi hipokrita… Vi fiaskanta kiel mensoga anoncanto pri fantomaj Dio kaj religio, vi fiaskanta kiel edzo pro evidenta via opresado sur vian edzinon. Vi jam fiaskinta kiel religiulo…”. La viro forpasis kiel prognozite. La pezoj de la funebroj falis sur min ĉar ŝi sin kaŝis fore de ĉio. Reveninte post kelke da tempo, ŝi montradis esti rekuperanta la psikan ekvilibron kaj, eble, pli klaran sintenon pri religio. Ĉu tio povis ne startigi ekzamenon pri la intencoj, sekretaj aŭ nekonsciaj, de la proklamado de mia kredo kaj religia agado? En mondo de nekredantoj 378
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem finfine povas okazi, ke kredanto tentiĝus kontentigi per tia sinprezentado sian subfosan emon al originaleco aŭ al akirado de estimo ĉe si mem kiel surogato de la malvenko. Analizo de psika profundo eĉ tion scipovus senmaskigi! Ĉar okazas konsidero ĉe seniluziiĝoj, jen tiutempe alia. Irinte viziti religiulon kiu restis al mi vere amika kaj kundividanta de miaj kulturaj kaj pasiaj celoj, mi trovis lin, kiel suspektite, blindigita pro akcidento jam de kelkaj monatoj kaj nun baraktanta por reordigi la vivon en tia nova stato. La dialogo provokis al mi fendon kaj okazon eniri pli profunde en mi mem. La tempon iam dediĉitan al la legado kaj konsultado kaj eseado nun li foroferas al fantaziado kaj memorado kaj forlasiĝo al Dio, aparte en noktaj horoj “ĉar nun pensi al Dio, asistate certe de la sciencoj lin koncernantaj, fariĝis neceso, antaŭe ĝi estis ne multe pli ol hobio, eble profesieco. Nun mi min devas plenplenigi je Dio, se mi volas daŭrigi iel en aktiveco pluviviĝinta”. Jen seniluziiĝo: en tiu momento mi perceptis Dion reduktita al eskapilo, antaŭe hobio nun aranĝo por akiri celon kaj min alverŝi per pensoj validaj kaj veraj, sed funkciigitaj al tiu celo. La amon al Dio por Li mem, trans la avantaĝoj defluiĝantaj, kiun mi kelkfoje volis praktiki sed ofte vaporiĝis pro indiferento aŭ pro perdo de konfidenco, mi deziris almenaŭ konstati spertita en aliaj personoj taksataj pli persistantaj en la servado kaj proksimiĝo al Dio. Tiel mi ĝis tiam taksis mian amikon. Pliposte tamen iom malenergiis la disreviĝo per la penso, ke eble mia amiko volis ŝirmi la intimecon de siaj sentoj per humilecaj kaj modestecaj esprimoj! Intertempe la nacia establo de mez- kaj lice- lernejaj profesoroj, de mi volontule deĵorata, min engaĝis, aŭ favoris, ke mi speciale okupiĝu kaj provu plidisvolvi, en koncernaj kunvenoj, la sociologian koncepton de komplementeco aŭ subsidueco (sussidiarietà itale, subsidarieté france, latine subsidiarietas, in subsidium), laŭ kiu la ŝtato rajtas anstataŭiĝi al la malsuperaj naturaj socialaj korpoj libere sin formantaj nur kiam tiuj ĉi ne kapablas krei al si la necesajn servojn; tial tio efike esprimeblas ankaŭ per duararang subsidiareco de la ŝtato: la ŝtato ne estas prius (aprioraĵo), sed posterius (aposterioraĵo) rilate civitanojn: la ŝtato postvenas la hompersonon kaj familion kaj socion en kiu la civitano vivas kaj energias nutriĝante je ties kulturoj. El tio la rifuzo de la ŝtatsocia kompleta posedo de produktiloj kiel okazadis en ekssocialismaj ŝtatoj. Pro tio ŝtato devas agadi funkcie al la personoj kaj interveni nur kiam malsupera grupo ne kapablas el si mem efike provizi kaj realigi komunajn aŭ leĝajn celojn. Ĝi, tial, evitu anstataŭiĝi al ili. Temas pri afero kultura kaj kulturo ne venas de la ŝtato nek apogiĝas sur ŝtato! Tiu ĉi devas ekzisti jes, sed avantaĝe 379
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 383: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?