LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem eksterlernejan, mi komencis akceptiĝi kaj simpatiiĝi ĉe la lernantaro dum kolegoj eksentis sin vere kolegoj. Resumante per simplaj vortoj taktikon kaj allogaĵojn, jen la alispecaj lernejaj kromaktivaĵoj: eliri el la lernejo por studi koncernajn objektojn ĉe monumentoj. Tiu didaktiko ne estis nova, nova estis ĝia ĉi-loke aplikado kun elspezo de persona libera tempo kaj rezigno al komfortoj flanke de aliaj altiritaj instruistoj. La lernobjektoj de mia instruado facile kaj avantaĝe adaptiĝas al tiu metodo. Kaj tiel, preskaŭ pretere, inter la lernejo kaj la ĉirkaŭa kulturaĵriĉa medio mi ekigis novan rilaton, kies devizo estis: deiri el la medio por realigi la didaktikan “unuon”, eĉ ĝin konstrui kun la lernantoj el tio kion ili vidis kaj je tio kio interesis. Tasko de instruanto: eksciti tian interesiĝon. Bonŝancaj cirkonstancoj min enigis en senkondiĉan estimon ĉe la gelernantoj, kaj antaŭe mezlernejanoj, kaj poste liceaj gejunuloj. Same kiel la aliaj instruistoj mi laŭkutime disponis je ĉiusemajna libera tago krom la dimanĉo. Ĝuste tiun tagon mi metis je senpaga dispono de la lernejo. Facilis la akordiĝoj kun la instruistaro, kiuj ekakceptis miajn kunlaboradon kaj iniciativon kaj ankaŭ permesis, ke mi antaŭpreparu, dum iliaj leciontempoj, la lernantojn pri la didaktikaj vizitobjektoj selektitaj miasugeste de la profesoraj klaskonsilioj, vizitotaj objektoj ĉiam kulturfontaj sed neniam preterlasantaj la religiajn aspektojn impregnantajn la trajektorion de la historio kaj ofte la originon mem de la monumentoj. Kvankam senkompense pri la laboro investita en tiu ripoztago, al mi prosperis organizi eĉ tuttagajn aŭ plurtagajn tridek vizitojn jare: du klasoj kun kvindeko da lernantoj, dum tri/kvar instruistoj kunlabore helpadis la disvolviĝon de miaj programeroj jam kolektive aprobitaj. La mezlernantoj estis tute miaj kaj la instruistoj ne plu fluktuis publike redoni, eĉ antaŭ la lernantoj, la estimon necesan por esti efika kaj influa instruisto. Nemalproksime de la lernejo, sur apika klifo rande de la rivero Dora Riparia (Dora Ripàrja) bananta valojn kaj ebenaĵojn descendantajn de piemontaj Alpoj Koziaj (limiĝantaj kun Savojo-Francio) ĝis la rivero Paduso, solece situas trinava preĝejo kiun dikulto jam delasis, taksita kultura regiona havaĵo, sed brila pro forlasiteco. Ĝia fasado el ruĝaj brikoj diversforme modluritaj, kaj ĝiaj flankaj muroj konsistantaj el ŝtonoj senpintigitaj de la riverakvaj fluoj kaj nude disfenditaj en ŝimodora muro, foje infestitaj de multegaj porketoj de Sankta Antono, tiel difinitaj de la popolanoj, nome science Oniscus (rondaj rapidaj insektoj emerĝantaj el grundo mola sub humidaj muskkovertaj ŝtonoj), montras la malhavon kaj pasion de la konstruinta popolo. Kolegoj akceptis, 324
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ke preskaŭ ĉiusemajne, post taŭga preparo, klasoj laŭvice vizitu ĝin kaj aŭskultu miajn eksplikojn: rezultis alloga kavalkado tra la mezepoko. Miaj lernantoj akurate kaj diligente skizis surpapere la surmurajn desegnaĵojn de la senmorteraj eksteraj ŝtonoj, certe iam forŝiritaj de la rivera tavolo kaj formantaj kaj jam iom malkompatigitaj pro terenaj dismovoj, paŭsis ankoraŭ brilajn enajn religiajn pentraĵajn simbolojn, naive esprimitajn de kampara popolo marĝene de dudekmetra kruto, kiuj poste fariĝos studobjektoj de ne nur pri religia disciplino. Okazos jarojn poste ke, ĉe plej dotitaj lernantoj, el tiuj historiaj freskoj kaj stilizitaj sed vivigitaj simboloj kreiĝos priskribo pri la travivo de la mezepoka kampara vilaĝo dum la vivstilo kaj pensmaniero de tiutempuloj fariĝos vojo por abiturientekzameno. Kaj el la lernejo informoj kaj bildigoj de malkovroj ene kaj ekstere de la Pieve (Piève, laŭ popola antikva nomo el la latina “plebs = plebo”: preĝejo de glebservutula kampara populaciero administre sendependa de urbaj aŭ najbaraj civilaj kaj religiaj administracioj, paroĥa ĉefpreĝejo), florigis ankaŭ malkovrojn de ne nur amatora serĉado fare de preskaŭ oficiala skipo de universitataj priarkeologiaj studentoj emigitaj de la municipaj instancoj. Se la Pieve unikas pro la pozicio kaj mezepokeco, ne malpli unikas la fervoro per kiu ankaŭ la familiaj medioj sekvas la lernitaĵojn de siaj filoj. Samfakaj instruistoj de lernejaj najbaraj distriktoj sin montris interesataj pri la nova didaktika sperto. Oni admiris la didaktikajn trajektoriojn el pentraĵaj freskaj kristanaj simboloj al la realo simbolata, ĉiam enkadre de ministeriaj programoj, kiuj dekretas kulturaĵojn el katolikismo, ne katolikismon el kulturaĵoj. Tiu admiro baldaŭ moniĝis en estimon kaj kunlaboradon flanke de la instruistoj, kiuj ne malmulte gajnis el novaj vidpunktoj pri la katolika religio, kies penstradicio jam originigis tiun kaj similajn monumentojn. Ĝuste ankaŭ tio estis mia celo, pli intensa certe ol la konkero de ilia estimo. Estimo vekis scivolemon, scivolemo konversaciojn kaj konscion pri fruktodoneco, kiam ne nepreco, de pli ekzakta envido en la “religian sferon” antaŭ ol pri ĝi juĝi. Ĉiujare ĉio finiĝis per ekspozicioj de la desegnaĵoj reproduktantaj la “pievajn” freskojn fantazie revigigantaj tiuepokajn vivscenojn en la antaŭpreĝeja placo porokaze imagita merkato en kiu iam vendistoj kaj ŝakrantoj vere ofertadis varojn al kamparanoj vestitaj laŭ tiuepokaj moroj... Marĝene diratu ke la alternativa oferto, la tieldifinita “mondkoncepteca instruado” anstataŭanta, por lernantoj ĝin elektintaj, la prireligian informadon, tute perdis aliĝintojn kiuj premis por transpasi al “religihoro”. Iom ŝerce 325
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 329: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?