LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem kunfrato: por li estis programite, ke li ŝajnigu superrevoluciulon, aspektiĝu superfidinda je okuloj de ruĝaj samnaciaj teroristoj, por ke tiujn ĉi enŝoviĝe kontaktu kaj spionu kaj pri ili informu policon: kion li sukcesis pro la gerilera famo. Operaco de sekretaj servoj kun sukcesaj rezultoj. La homo eklipsiĝis el cirkulado, certe ŝanĝinte fizionomion kaj regionon kaj aliajn siaĵojn, kaj la heroo lasis graviĝantajn elreviĝojn ĉe iuj el ni fariĝante fifamulo kaj simbolo de burĝece kaj ekleziece kontraŭlaborista ensteliĝinto, kies misfaroj nekompareblas kun la terorismaj perturboj, kiuj male estus plenumitaj por grandiozaj idealoj realigeblaj nur pere de perforto. Sed ni revenu al la rilatoj kun la eklezia ĉefrolularo. La ideoj kaj intencoj de la kardinalo tiom sugestiis la partoprenantojn, malgraŭ la vortaj akraĵoj direktitaj kontraŭ lia subtila persvadiga ruzo, ke por kelka tempo estis flankenlasitaj la diskurantaj opinioj originantaj la malsamajn kaj kontraŭajn kondutojn antaŭ li. Sed sekrete, en animoj, la disiĝo ekprepariĝis. Fakte, monaton poste, kiel dirite, konsumiĝis la definitiva disiĝo de la grupo, helpe ankaŭ de la neantaŭvidita komplico de la samtempa politika maldekstrulara partia disdividiĝo. Intertempe efektiviĝis praktike la promeso de la kardinalo: ke eblas pli intensa kaj strikta kunlaborado kun la karitataj aŭ kulturaj aŭ pastoralaj strukturoj de la loka eklezio. Sekve de la komenciĝo de ĉi kunlaborado kun ekleziaj strukturoj, aparte en la instruado pri katolika religio en publikaj lernejoj, ekestis ankaŭ iuj kiuj senpene ekimagis proksima la permeson ofici pastre ankaŭ por la pastroj edziĝintaj. Tia iluzio trasemis elreviĝintojn kiuj eble eĉ hodiaŭ ne plu atendas. Rilate al mia situacio, ne tuj la sugesto de la kardinalo al siaj pastroj iĝis konfido aŭ tasko aŭ publika akcepto ĉe la paroĥestroj. Se konsideri pri mi, malantaŭ la ĝeneralaj konsentaj frazoj, el iuj el la kunlaboranta subularo breĉis deziro, ke mi ja jes kunlaboru, eĉ intense kunlaboru, restante tamen en marĝena aktorado aŭ longdistanca de la risko esti malkovrita de fideluloj eloficigita pastro, kvankam neniu, krom la paroĥestro, montris unuatempe sciemon pri origino de mia “kompetenteco”. Pri tiu afero, fakte, mi neniam parolis kaj nenion lasis travideti, eble pro tio ke neniam mi sentis tiun urĝon ĉar, laŭ mi, homo devas valori, ne pro la manifestiĝo pri sia deveno el seminariaj kaj porpastrigaj studoj kaj rondoj kiuj pliestimigas, ĉe fideluloj, la kompetentecon sed samtempe mem ne rajtas krizigi ties konsciencon. Rilate tiun riskon, frata amo konsilas rezigni eĉ sian rajton por favori maturiĝon de la fidelularo. Pri tio rakontindas okazintaĵo, impresanta iom ŝablone nur unuavide: mia ko- 288
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem lego en la komercagenta laborado, iam fariĝis mia kunulo dum kelkaj tagoj laŭ norditalaj provincoj. Dum ĉefmanĝo en restoracio, li, pro neniam klarigita motivo krom tiu de regurdanto de pensoj serĉantaj liberan eliron, min laŭtvoĉe antaŭ dekoj da kunmanĝantoj eskvize alparolis tiele: “Vi, kiu estas supersperta ekspastriĝinto, kion opinias pri... pastroj kiuj perdinte kapton kaj flirtademon kun alies edzinoj, nun limiĝas furori nur kun la propra?... Ĉu ekspastriĝintoj nun vere bridas sian en alies lito ĉasadon?”. La homo ne finis la frazon, ke mi elaste kaj impete batis plenmane, el la fronta sidloko, lian maldekstran vangon tiom precize kaj forte, ke la frapito flankenfalis. Tuj leviĝinte, li min ekpostkuris tra la restoraciaj salonoj inter la klientaj tabloj, kaj sekve en la antaŭa placeto. Kvankam malpli aĝanta je dek kvin jaroj ol mi, li ne sukcesis min kapti. Kiam la galo ĉesis transversiĝi ĉe li, ni disigis la okazajn komunaĵojn kaj ĉiu plu laboris laŭ sia avantaĝo. Malbridis en mi tiun reagon tiom la vorto “supersperta” kiom la alia “ekspastriĝinto”: la unua evidentas, la dua, krom la normala negativa implicita senco, voĉnuance ŝprucigis ion malŝatecan ĉe la ĉeestantoj per io privata. Pri tiu okazintaĵo, li neniam parolis en firmao, sed ĝi konjektigis, ke mi jam laŭiĝis objekto de almenaŭ ne nur malmalica mokpetolado; kaj tia malkovro ĝermigis, kvankam tre malrapide kaj malgraŭ mia supozo, ke tiaj aludoj jam perdis sian kapablon min vundi, sekvojn en mia sinteno al la firmaaj kunlaboristoj, spite ke, laŭ Albina, frazoj aspekte mokecaj similas pli goliardecajn amuziĝojn ol volon moki kaj agnoskigi dupon. Kaj tio blokis laŭ kelke da tempo mian gajan babilemon inter ili. Ne malestis certe la okazo de publikaj paroladoj dum paroĥaj renkontiĝoj. Sed la paroĥanoj juĝis miajn intervenojn sintrotaksaj aŭ pretendecaj. Plurfoje mi konstatis, ke inter laikoj, eĉ en privataj kontaktoj, en kazoj similaj al la mia, ne taksiĝas sintrotakso la kompetento kaj iniciatoj nur kiam al ili iamaniere sciiĝas, ke la interparolanto estas revenanto el seminario kie eble restintis ĝis la antaŭtago de la ordiniĝo. La kredito je fidindeco kreskas proporcie al la informo, ke la parolanto aŭ iniciatanto iam atingis la sojlon de la pastreco kie li povis atingi altan kulturon. Mi vidis per miaj okuloj konkretiĝi la jam priparolata fenomeno: en religiaj kaj kulture apudaj aferoj nur la pastra figuro ricevas ŝatindecon, kvankam kaj samtempe la pastra karakterizo ricevas, ĉe nemalmultaj, kun varispeca apreco, ankaŭ kaj samtempe ion malŝatindecan. El tio facile oni glitis en la konkludon, ke ankaŭ tiu socia fenomeno devenus el ekscesoj de klerikaleco per kiu la traepokaj ekleziaj responsuloj misĉizis la tutan fidelularon senescepte de indiferentuloj. 289
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 293: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?