LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
ekleziaj kondamnoj pri marksismo ne etendiĝas al ĉiuj sociaj kaj politikaj postulatoj
de tiu doktrino kaj ke, ĉiel ajn, ili admone kaj kurace marĝenigas el
eklezio nur kredantojn: nekredantoj jam siainiciate foriĝintaj el ĝi. Ekzakta legado!
klerikoj komentis.
La Katedro emfazis kiel sian okazan moton: Francisko en la Eklezio kun la
Eklezio!
Kial socialismo necesus? Estis la stimula ĵeto de la eminenta, kaj vaste
dorlotita, publicisto al la publiko. La preleganto per nekutima vervo kaj virtuoza
elokventeco dehiskigis jenon:
Socialismo (ĉiuj socialismoj, aparte tiu inspirita de marksismo) estiĝas la
nova respondo al la neplenumitaj promesoj de kristanismo. Kristanismo dekomence
konsciiĝis pri la bezonoj de la popoloj sed fakte rapidiĝis ilin ignori.
Kompreneble, tiu respondo generis en ni alian demandon: kiujn promesojn
faris kristanismo? La religiula pastraro kaj profesoraro rondete diskutis, pli
frue inter si, pli malfrue kun la preleganto, ĉiuj provante trovi kaj difini tiujn
promesojn. Malgraŭ ke la priteologia studentaro estis nur spektanta aŭ eble
klakfunkcianta, mi aŭdacis diri miajn opiniojn koncizigitajn en ĉi-subaj resumitaj
principaj asertoj:
1) Kristanismo postulas konsentan adaptiĝon al Dio tra Jesuo Kristo, kies
predikita Dia Regno resumiĝas en la akcepto de la kredo je Jesuo mem kaj
vivo laŭ li en la amo al la proksimuloj. La unua eksplicita tasko-celo de la
Krista anonco koncernas la savon totalan, tio estas definitive transviva, de
homo;
2) la esperoj, rilate sociorganizon kaj socialan justecon kaj ekonomian
sistemon ktp, estas stimulitaj de la precepto de amo al proksimuloj, antaŭ kiu
tamen homo libere kondutas, tio estas konservante ĉiam la eblon respondece
akcepti aŭ repuŝi tiun amon, subnome eterna vivo;
3) konduti laŭ Jesuo Kristo favoras certe ankaŭ la emon al sociala justeco,
produktado, respekto de homo al homo. Tiuj avantaĝoj iamaniere konturiĝas
certe kristanaj promesoj. Sed ili evoluiĝas subkondiĉitaj de la libera akcepto
fare de homoj kiu ne estas garantiata kaj kiu, laŭ historio, foje ĉesis;
4) krei socian kaj ekonomian justecon estas tasko de la homo, moviĝanta
en la medio de la Jesuaj preceptoj. Spiti tiujn preceptojn egalas riski noci
ĉiujn rilatojn inter la homoj. Sume, ĉio dependas de la liberaj elektoj de
homo, kiuj povas koincidi aŭ malkoincidi kun la evangeliaj principoj.
Se tiel marŝas la aferoj, kiu rajtas diri, ke la promesoj de Kristo ne realiĝis?
Ili realiĝas nur kiam la homaro amase kaj diversnivele akceptas la evangeliajn
199