LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
ni partoprenis renkontiĝon, en la malnova Jerusalemo, kun kristanaj araboj
de la okupataj teritorioj, kies porcioj tiam ĝuis statuson de Memstaraj Teritorioj,
kiuj kaptis la okazon nin informi pri sia kondiĉo de blokiĝo inter du fajroj;
tiu de israelanoj celantaj, eĉ per allogaj kompensaĵoj, ilin elpeli el Israelo,
kaj tiu de la islamanoj ilin reputaciantaj kaj taksantaj malpatriotaj perfiduloj
kvazaŭ pretaj rezigne akordiĝi kun la invadistoj kaj okupantoj de la “teritorioj
okupataj” rezignante ĝisekstreme defendi araban teritorion rabitan de hebreaj
koloniistoj.
Ili aperte parolis pri subfosa, malvarme rasisme planita, tramonde nun apenaŭ
perceptata, kvazaŭfizika, krom religia, genocido; kaj pri damaĝo por Israelo
mem forfuĝiganta la plej moderan nejudan popolan parton kiu ne kontestas
la ekziston de la juda ŝtato. Kaj se iu inter ni ekaludis, ke Israelo estas la sola demokrata
ŝtato en la regiono, ili negaje rebatis, ke tia demokratio estas etno-demokratio
ĉar la ŝtato konstitucie estas por la juda etno ne por la loĝanta civitanaro!
Same ni improvizis ankaŭ ĉe islamaj araboj, kiuj rakontis kiom da ili, dum
la unua hebrea konkero, malaperis sub la buldozoj de hebreoj, poste koloniintaj
kaj fine milite okupantaj. Ili elmontris fotografaĵojn, kiujn tamen ni kun aliaj
okcidentanoj ne kapablis interpreti pro manko de pliaj informoj kaj teknikaj
kompetentoj. La salono, kie ili nin ricevis, estis tapetita de desegnaĵoj kaj ciferoj:
la kvazaŭ kria elnombro de mortigitoj dum kaj ekster militoj kaj ribelaĵoj.
Miloj kaj miloj kiuj formas ilian “oferon” nemalsimilan al la “ŝoaho” pri kiu
el la tuta mondo hebreoj ĝuste postulas ĉiamdaŭrajn kondolencojn. “Sed la
hebreoj ne sukcesos elimini ĉiujn palestinanojn: ni multobliĝas pli kaj pli,
dum ili por plu ekzisti estas devigataj alvoki enmigradon de judaj kaj duonjudaj
homoj el la tuta mondo por repopoligi la rabitan teritorion kaj koncedas
hebreecon al ularo nur ŝajnhebrea”. Tio fanatikeca ne malhelpis ke ni alprenu
ion ne forgesendan: ĉe la senfina opozicio al la hebreoj afiŝas ankaŭ disponebleco,
fakte ne konstatita eĉ kontraŭata pro elimino de kristanoj suspektataj
je kunlaboro kun la israela ŝtato, respekti kaj pace kunvivi kun kristanoj de
ĉiu eklezio.“Fine ili pretendas, ke interŝanĝe kontraŭ rezigno de niaj rajtoj
sur Jerusalemo ni akceptu kaj danku pro starigo por ni de ŝtatogrujero en la
Teritorioj”. Tiu “grujero”, kiu provokis ridojn kaj eble konsentajn malaprobojn,
efike ilustris la judajn koloniajn setlaĵoj tra la Teritorioj, kies eventuala
estonta ŝtatiĝo suferus per truoj kaj vakuoj similaj al tiuj de la fromaĝogrujero
dum “ni, ili finis sin adresante al la italoj, rajtas frandi parmezanon,
plumetafore, kompaktan ŝtaton”.
383