LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem roj. Jarojn poste, ne tro senkiala rimorso superrandiĝos ĝis min akuzi, ke ŝi unua kaptiĝis el mia viktimiga faretro. Dume mi bezonis superi alian klifon, eble la plej riskoplenan en la tuta afero: prezentiĝi kaj kredindiĝi ĉe la paroĥestro, ke mi sinceras se mi petas de li paperan helpilon por ke estu konfirmitaj miaj volo kaj inklino al la religiula vokiĝo. Mia antaŭvido pri tio muaris de sendubeco pri sukceso al malespero. Mia patrino, konscienciĝinte kaj konfuzite diradis, ke ŝi ne plu eltenas duonfiecan senhonton mensogi post la ne tute purkora sceno antaŭ la paroĥestro pro mia ĵusa envokiĝinta frato, kaj firme dekretis, ke trabatiĝu mi mem antaŭ la paroĥestro, ke min oni resendos al la sendanto, nome al la hejmo, post nur kelkaj semajnoj ĉar la diablo lasos sinki la voston desube de la pantalono. “la pantalono de via ruza ŝajnigo!”. Estis merkredo de la sama semajno kiam mi envenis la paroĥestran domon: la pli ol sepdekjaraĝa pastro min ricevis, min fulme strabe rigardis de subo al supro, piedstarante aŭskultis buŝaperte mian postulon kaj mallevis la okulojn al mia ĝisgenua pantalono trenante ankaŭ la miajn: mi perceptis en tiu momento, ke mia kurta pantalono sin montras ankoraŭ mezfemure kuspe suprenfaldita ĝisingvene laŭ mia kutimo por pli senbremse pedali. “Estus plibone, ke vi iru fiŝkapti”, li degne elĵetis dum mi honte ruĝiĝis eble ĝis la faldaĵo de la pantalono, kies randoj kuspe volvitaj, laŭkutime de fiŝkaptantoj en la multkanale drenata venetia ebeno, ŝajnis min meti nuda antaŭ liaj okuloj. Tuj post, tamen, ne malplaĉis la paroĥestra ŝercaĵo ĉar per ĝi jam ekrompiĝas la dura glacia surfaco de homo je kurta kaj mordanta, laŭ komuna difino, parolado, kaj jam fariĝas liberige senutila mia timtremanta plurfoje mense rearanĝita prezenta parolado. Gapante al miaj okuloj laŭ longaj sekundoj, li mildatone kaj patrece: “Mi vin ne konas. Ĉu vi estas la filo de la laboristo jam de longe dungiĝinta en Germanujo, iam helpata de la Duĉo per “kolombino”? Ĉu li jam revenis por eviti la militecajn riskojn en Germanujo? Ja, bonŝance Italujo, malkiel aliaj ŝtatoj, ankoraŭ ne mobilizas post dek tagoj de milito en Pollando kaj kontraŭ Francio kaj Anglio. Vi nun havas kion manĝi, ne necesas iri sin satigi ĉe la fratularo... Montru! Vi havas la manojn malpurigitaj kiel la piedoj, ĉu vi metilaboras?... Vi iomete gajnas, do. Vi ne bezonas, do, sekurigi vian panon ĉe la fratularo… ”. Ankoraŭ demandoj kaj demandoj, kaj kiam kredeblis senfrukte kaj senespere elspezitaj miaj forludotaj kartoj, el nova voĉtono kaj ekaliro al katedro kaj enmanigo de plumo, mi distilis, ke li klasis miajn respondojn inter la validaj kaj pruvantaj sincerecon kaj motivan honestecon de mia peto. Mia konscienco 14
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem silentis, superfortita de la memkotentiĝo pri la sukceso. Li flegme forŝovis dosieraĵojn kaj eltekigis papereton, skribis mane kaj ĝin enkovertigis kaj enmanigis al mi, dirante aspekte senzorge, ke se la frataro min remetos sur la hejmenvojon mi povos reiri al la fiŝkaptado, kaj spitgeste indikis mian fine malfalditan pantalonon ĉe ambaŭ kruroj. Kion li skribis en tiu papero? Mi scios kelkjarojn poste, kiam estos permesite viziti koncernajn dosierujojn. Jen la preciza tono: “Mi scias preskaŭ nenion pri tiu junuleto, krom ke liaj maloftaj vizitoj tra paroĥejaj lokoj okazadis pro la kvinkilometra foreco, tamen li ŝajnas al mi sincera kaj bonintenca. La eduko kaj klarvido de spiritoj sidas inter viaj taskoj ĉar mia juĝo ne superas la surfacon ”. Min salutante ĉeporde, li dum momentoj ne vortumis ion ajn sed transsojle, faligante sian voĉon sur miajn embarasitajn salutojn, silabe ellipigis kun subliphara rideto: “preĝu por mi ĉar eĉ la preĝoj de friponetoj validas!”. Haste, kaj iom embarasita pro tia trezoro en mia posedo, mi enpoŝigis ĉe la brusta bluzo la bonan atestilon pri konduto. La ĵaŭdon kaj la vendredon kaj la sabaton mi pasigis bedaŭrante, ke mi senprudente eldiris al la kolegia rektoro, ke mi prezentiĝos lia gasto la sekvan dimanĉon: sen tiu malprudente hastema kaj limiga anonco, mi povus veturi al kolegio tuj senprokraste. Tial mi daŭrigis diligente lernoservi en la metiejo, kie mi prizorgis fidele laborendaĵojn, tenante nur por mi mian sekreton evitante senfinajn mokaĵojn kaj timatajn ĉiodisfaligantajn kontraŭinformojn ĉe la paroĥestro, kiu senbreĉe juĝus sin trompita de mi kaj tiel elrompiĝus la sorĉo. Fakte, post mia foriro kelkaj distambure igis la paroĥestron suspektema pri mi sen tamen ajnon trafiltrigi ĝis la kolegio. Eĉ, por malpotencigi aŭ malfruigi malfavorajn informojn kaj reagojn, mi malzorgita lasis en laborejo la laboran supertuton, mian fetiĉigitan supertuton kies malnetiĝo statsimbolis kapablon trakti kaj refari kaj sensacie sintonii kun muĝantaj motoroj: miaj familianoj, por eviti demandojn, ĝin forlasis; nur postlongatempe ili prezentiĝis por rekuperi “ion eble ankoraŭ utilan”, kaj rekuperis ankaŭ la semajnan salajreton kiun mia prudento rezignis enkasigi. Kaj la dimanĉon, freŝmatene, akompanate de la sama fratino, ĉar mia patrino plu skeptikis pri la honesteco de mia improvizita vokado de Dio plurfoje proklamante “ne scipovas riski mian reputacion du fojojn sinsekve”, mi forhejmeniĝis. Ĉe la hejma pordo renkontis la patrinan avinon, la ununuran informitan pri la novaĵo, sukcesintan ĝis tiam teni sekreta noticon kiu, male, laŭ ŝi, indus disvastiĝi tramonde. Ŝi piedstaris singulte plorante: konvinkiĝinte, ke mi elektis la plejbonan partion inter la elektindaĵoj de l’ vivo, kaj plej- 15
Page 1 and 2: Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 19: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 71 and 72:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?