LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem nis ekleziemuloj. Kaj se ankoraŭ oni bezonus elspertan juĝiston, mi el la lukto-kampo povas atesti, ke preskaŭ nur tiu lasta celo movis krede kaj politike katolikojn. Kun klerikoj kaj junaj laikuloj mi pasigadis noktojn muralgluante afiŝojn. La rezultojn oni vidis, semajnojn pliposte (la 18an de aprilo 1948), en la urnaj respondoj: tute favoraj al la partio de katolikoj; sed ankaŭ en mi atentaj okuloj povintus enrigardi flankajn efikojn: iun specon de malfortiĝo de miaj internaj tensioj, de miaj ekzistencialaj problemoj. Paralele, fakte, burĝonis, ke la lukto ĉirkaŭe de mi kovris aŭ modifis la luktojn ene de mi mem. Tiel ke okazoj de intensiĝoj en politikaj kaj humanitaraj kontaktoj subtile fariĝis spontanaj, sed konscie nekontraŭataj, devojiĝoj de miaj internaj konfliktoj. Intertempe religiuloj ekspertaj pri juna animo min senvuale admonis, ke mi ne lasu kredi, eĉ senintence, ke la eklezio pretiĝas engaĝiĝi en praktikaj ekonomiaj planoj aŭ en la rekta estreco de politiko, kaj samtempe ke mi plivivigu, ene de mi, la religiajn antaŭenpelilojn por ne finiĝi en ĉarlatanan reklamon. Neniu, eble, suspektis, ke tia mia febra kirliĝo estis ankaŭ ŝirmo kontraŭ miaj dukapaj reciproke ekskludaj vokiĝoj. Tiuj ĉi tamen latentadis en mi plektitaj kun la suspekto, ke la edukantaj juĝoj pri mia taŭgeco al la religiula vivo ankoraŭ restas en la duboj. Mi, certe, jam fariĝis problemo ĉe kelka el la plej proksimaj observantoj. Miaj pensoj, post la ebriiĝo pro la balota venko, ekvagadis sencelaj kaj dum la enĥorejaj brevieraj preĝoj kelkafoje mi preĝvoĉadis eksterunisone, voĉante en paŭzoj kaj paŭzante dum deklamado aŭ neatendite trotrenante voĉon dumkante: tio, krom revoki min al la estanteco, montradis al ĉiuj, ke mi estas mense aliloke “ensorbata kaj aliportata de figuroj skulptitaj en la ĥorejaj frontaj lignoj emanantaj la historion de la jarcentoj”, ŝerce rekantis kunuloj, sen tamen aliĝi, rilate tiujn eksterĥoraĵojn kaj unisono-rompaĵojn, al la superulaj juĝoj, malpli foraj el la situacio. Preskaŭ senpripense, preskaŭ liberiĝe mi nuligis jen la riskojn de voĉrompiĝoj jen la timon de sekvaj superulaj malfavoraj juĝoj, movante senvoĉajn lipojn, do reakirante mian malnovan arton de la kolegiaj tempoj. Kaj mi trovis ankaŭ momentojn de nemalironia miro pri simpatia manko, en miaj kunuloj, de miro antaŭ tiuj miaj voĉaj misakordoj. Konkretiĝis ankaŭ aliaĵoj, kiujn mi volus mencii. Mia amiko, kun kiu mi malprudente treniĝintis al fuĝo tra Karnio, glite kaj glate koheriĝis kun sia idealo por sin ligi definitive per solenaj votoj al la ordeno kaj procedis regulare laŭ la studotereno. La profunda amikeco, kvankam longe senvorta, suferigis lin okaze de mia ŝajnmaljuste altrudita prokrasto de votpromeso. Kelkajn mo- 174
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem natojn post, iun tagon mi vidis lin senmova sur portebla liteto kaj impresanta per ŝaŭmaĵoj el la buŝo kaj la okuloj fiksitaj je io ne videble fora: evidentis, ke la suspektata epilepsio kun signoj pri mensa perturbo tiun fojon manifestiĝis imprese, pro kio la superuloj taksis plejprudente lin enhospitaligi en aparta malsanulejo. El kiu li revenis post kelkaj semajnoj; sed de tiam li ne plu kondukis firme: lia psika ekvilibro ŝanceliĝis malgraŭ kuraciloj kaj multespecaj prizorgoj. Lia pormomenta kaj ne komplete de li konsciiĝinta, por tion diri, konduto ekmanifestis trajtojn de obstina sinceleco. Kaj li restis ĉiam tia, duone memsufiĉa kaj duone asistbezona. Kaj mi, malplaĉe kvankam kun la klariĝanta sento de tiu kiu fine trovis eksplikon, devis taksi homo deliranta, do senkulpa, kiun mi iam taksis homo obstina kaj kulpa. Ankaŭ tiujare, lernojaro finiĝis per akademio (eseetoj intermetitaj per beletraj recitaĵoj), kvankam prokrastita ĝis septembro, kies temo ĉifoje devis esti rigore priteologia. Gravuloj de la klerikaro enplektis mian nomon kiel preleganton aŭ referanton de la deviga temo. Eble ili tiel lanĉis por provi min fordeteni de la nigraj pensoj enŝtelitaj de la plua prokrasto de allasa votligo, aŭ eble pro mia jam montrata inklino al psikologiaj memesploroj, ĉar la temo estas ĝuste el tiuj kiuj kunpelas trasulki la meandrojn de la homa psiko: la religiaj kaj psikaj facetoj de la kristana pento. Je konfirmo de ilia intenco, kaj kontraŭstare al miaj pendoladoj inter jes kaj ne, el iu ŝerce eskapis: “Tio helpas vin elmemiĝi...”. Vere tio malhelpis, ke mi plireglitu al pesimismaj bildigoj pri mi. Ĉu pro manko de pripenso ĉu pro manko de informoj pri la temo, mi akceptis je la kondiĉo tamen, ke mi povu kombini, kiel reĝisoro de sepmembra skipo, la obĵetojn kaj la obĵetantojn kiuj laŭkutime ensceniĝos por eksciti la intereson de la publiko. Oni konsentis kaj koncedis al mi du monatojn por priserĉi, esplori, legi, interkonsultiĝi kun profesoroj. Iomete mensleĝere, mi, kiu foris centmilo da miloj el la versaĵoj, kiuj, pli ŝerce ol flatece kombinitaj de kunuloj zorgantaj pri akademiaj pretigoj, refrenas “la aŭroraj radioj lin trovas inter la folioj kvatataj de okuloj sopirantaj al la sunlumo de ĉioscio” (aludante al miaj fieriĝantaj frumatenaj ellitiĝoj por nazumi inter libroj en la biblioteko), lasis, ke tiuj ĉi vortoj vere fine leviĝu super miajn hezitojn, trans la timataj superulaj juĝoj, kaj vere bildigu mian konduton. Tro malfrue mi komprenis, ke la akceptado de tiu ĉi tasko ekmetis min en penaĉan ĉefrolon kaj devigis ke mi laboru aferkerne. Kaj, malgraŭ tio, pro ne komprenebla bezono komplezi, finfine mi surprenis ankaŭ la taskon de alia kunlabora kunulo, rezigninta montriĝi sursceneje. 175
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 179: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?