LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem drivas al avancanta morto. 5. Vi petegas sanon dum mia nepovo liveras nur vortojn, Vi filece akceptas mian nepovon vin forlasantan al senpardona destino. 6. Vi kaŝas vian ĝemadon por kaŝi mian senpovon, vi montras esperon por ke ne eksplodiĝu mia senespero. 7. La kruela destino, min ribeliganta, fariĝas por vi ĉionsavanta renkonto, mia deziregata ĉiopovo montras ĉe vi sian neutilecon. 8. Nun mi havas nur bukedon da doloroj kaj da ampensoj,, baldaŭ vi havos la konsiston kiu, savante vin, savos min! 9. Mi interkrucigos viajn manojn sur via brusto por destino transtera, kie vi tute viva atendos min… Kaj post la versfara kontempla fremdiĝo jen la revekiĝo al la krudeco de l’ realo. Kondukite hejmen, nun ŝi ne plu metas manon sur siajn ornamindajn geedziĝajn littukojn por ilin finbrodi, evitas sin spekti fronte al spegulo, limiĝas sin supraĵe ornami, per malhastaj kombilaj tiroj, brosas la dentojn nur por la momenta fianĉa vizito dum kiu al la promesito kortenere susuras, klopodante aspekti serena, ŝercvortojn: “Vi min memoru kiel mi estis. Konservu fotografaĵojn!”. Bonŝance li reagas per vortdeviaĵoj vole distrigaj: “Jes, mi metos vin kiel protektantan sanktulon en dormoĉambro!”. El tiuj ŝiaj vortoj ni gepatroj vidas eliranta senrimedan sinkompaton danĝeran almenaŭ tiom kiom la sento de malplivaloro pro ŝiaj lastaj fizikaj ŝajnoj. Ni, same kiel ŝia fianĉo, ekkredis nian devon provi inventi distraĵon por ke ŝi ne tro enpensiĝu pri si kaj parolu pri si malgajatone, alie ŝi kapablas abrupte 406
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ripeti asertojn kaj levi demandojn kiajn: “Vi restos tute solaj”. Kaj: “Paĉjo, kial la Sinjoro min senigas je ĉio?”. Mi ne rajtas elmontri al ŝi la tutan malesperon en kiu enfosiĝas mia animo kaj des malpli la kaŝitan ribelemon kontraŭ Dio; sukcese mi nuligas tion, samtempe, tamen, penante altiri sur lipojn konsolan respondon. Ĝin trovinte aŭ kreinte, mi devas ĝin prononci en la cirkonstanca tono, kiu konsolige formiĝas nur se devenanta de la vero kaj se tia adekvatiĝo al la vero estas sincera. Haste miaj ribelaj sentoj/pensoj senkonturiĝas kaj realĝustiĝas sin reharmoniigante kun Dio kaj sincerece al li submetante: “Ni ne certas, ke Li en tiu ĉi kazo estas deprenanta. Ĉiukaze, se li senigas nin je io, tio okazas pro tio ke li estas donacanta ion pli taŭgan kiel okazis kaj okazos al ĉiuj”. “Kial tiukaze ĝuste al mi, paĉjo?”. “Tio estas demando pli scivolema ol problema. Se Dio mastras la eventojn kaj se li agas por la bono de siaj kreitaĵoj, ne multe valoras malkovri la kriteriojn de lia agado. En preĝoj oni povus tion fari, senaroge kaj respektante tamen lian malsamecon. Ni lernu de Jesuo...”. Dum mi, jen kun aspekta senzorgo jen kun nobla persona malaltiĝo, ellasas tiujn vortojn, preskaŭ bedaŭre percepteblas, eĉ en ilia nehipokriteco, io retorika kiun mi ne sukcesas malaperigi malgraŭ ke nun okazas, fakte, ke mi devas reŝarĝiĝi je la tasko malhelpi, ke ŝi fiksiĝu, en silentaj momentoj, pri sia mizero kaj deziru esti kompatata. La tagoj pasas, sed oni volus, ke ili ne pasu ĉar ĉiu tago forprenas de ŝi ion vivrestaĵan ne plu revenontan. Se la tagoj ne pasas, ni restas senpove mergitaj en la horora kontemplado de nia senpovo. Sed ili kun senpieca kompato pasas dum memoraĵoj kovriĝas je neforigeblaj obsedaj imagoj kiuj finiĝas en hororajn konstatojn. Estas maturiĝanta en ŝi sento de konscia rezignacio preskaŭ kvietiganta ŝian vizaĝon kiu pliviviĝas kiam, invitita preĝi kun ni, ŝi respondas la patronian, kvankam foje pro laciĝo duonkonscie ŝi susuras “Daŭrigu vi, mi sekvas nur mense” kaj mallaŭte: ”Mi nun eĉ por penseti suferas laciĝon”. De nun por ne ŝin lacigi, oni kalkulu ankaŭ la vortojn kaj moderigu la deĵorajn esprimojn. “Gepaĉjoj, nun fine vi havas sufiĉajn motivojn por konsideri min harmonirompa...”. La floroj de la fianĉo ridetmovas ŝiajn lipojn nur momente; kiam li foriras, al ŝi, sur lito aŭ sur sofo, apenaŭ reziduas ankoraŭ fortoj por flustri: “Mizera 407
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 411: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 447: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?