LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
Ĉapitro naŭa
Luktoj por sin mem damaĝi
Iom post iom mia spirito sereniĝis kaj akceptis la novan situacion. Kontribuis
al tio ankaŭ la nova etoso de la unua kurso pri teologio, tute absorbanta
en la ĝojigan okupon de studado kaj diskutadoj pri teologiaj temoj antaŭe ne
eĉ aŭditaj kvankam ekdisipiĝantaj en la batalo de la baldaŭaj politikaj balotoj,
startigita per la ega moto “komunismo forbalaas religion”. Jam la katolika
partio, sub influo de malsukcesoj en lokaj kaj regionaj balotoj kaj pro malkonsento
de altprofilaj ekleziuloj, ekfendiĝis kaj baldaŭ preskaŭ malaperis el
la politika areno, lasante la civilan ampleksan spacon al la partio de katolikoj,
en kiu nome prefere asociiĝas katolikoj kaj nekatolikoj kaj alireligianoj, jam
organizita kaj plenpove batalema, dum la religiaj aŭtoritatoj ĝin apogas kaj lasas
travideti, ke Marksismo jam kondamnita kiel doktrino en la Enciklikoj de
papo Pio la XI en Mit brennender Sorge kaj Redemptoris Divini, nun eĉ ĝiaj
kompartiaj adeptoj estos ekskomunikitaj fare de la Romaj Sanktaj Kongregacioj.
Efektive tia kondamno okazos, sed post la balotaj rezultoj. Al multaj el
ni ŝajnis, ke tiu kondamno devintus esti enkanonigita antaŭ la balotoj, kvankam
ĝi, laŭ nia opinio, ne multe efikintus por deteni la nemalgrandan parton
de la kristana popolo el la voĉdonemo favora al la komunistoj aŭ al iliaj aliancanoj.
Ĉiel ajn, ĝi aplikeblis, memevidente, nur al katolikaj kompartiaj dirigentoj
kaj propagandistoj, neniel al nekredantoj komunistoj.
La nova etoso portis min mobiliziĝi en publikaj konkurdueloj kun studentoj
de urbaj liceoj. La venko, se uzi tiun bataleman vorton, laŭ onidiroj, estis
ĉiam mia, nivele de oratora argumentado kaj en prezenta artifikado de la bildigo
pri la promesoj de la kristanaj partiaj idealoj kaj pri la danĝeroj de la perspektivoj
de la kompartio-reĝimo, sed mia konvinkigarto kelkfoje ne sukcesis
elirigi nemalvastan studentan frakcion el ĝiaj vidanguloj kaj ŝanceliĝo akrigante,
eble, ilian ekoponadon, eble pro dialektika eksceso kaj io tro sinmontrema
aŭ tribuneska. Mia malatuto, laŭ posta analizo, estis ĝuste verveco kun
kultureca parado, kiu foje semis impreson de aroganteco pli konsona al la
dekstrulaj partioj ol al demokratio de la frateco.
Kial la itala katolika eklezio batalis politike kontraŭ komunismo? - Por savogardi
siajn ekonomiajn profitfontojn en koterio kun kapitalismo - aplombe
saĝultonis ĉefkomunistoj. Por defendi la rajton al estiĝo de la religio - redo-
173