LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
de miaj ne tute kaŝeblaj ruzecoj kaj penskonduto, certe suspekteblaj enkadriĝi
en la slogano militevitemo = envokiĝemo?
Tiu ĉi, je humanisma psikologio sperta, tuje ekkomprenis, ke mia hipotezo
enkadriĝeblas, pli ol en pura teorio, en persona problemo. Fakte, ĉesinte esplori
teorie, li ekparolis, eble sobriĝante pri sia kutima emfazo ekzalti la religiulan
staton, pri la sekulara laika vivo, pri kieloj kaj kialoj per kiuj ĝi liveras
eblaĵon kreski socie kaj morale, kaj kie oni povas akceli sian dignecon kaj
kristanan formigon de la socio. En tiu ĉi momento mi admiris la neeksterscian
flankon de edukanto de religiaj vokiĝoj kiu porokaze enŝtelas epitalamon
pri la sekulara vivo: estis kvazaŭ poeto kantus inspire pri sia kutima senkonvinkaĵo.
Fakte ĉi fojon la poemo sentigis veran poeton, tiom, ke mi, senfundamente,
suspektis en li ion da sopiro. Eble li intuiciis, ke la hipoteza kaj ŝajnteoria
kazo estas ŝarĝita ankaŭ je persona sufero. Li, min forsalutante, kvankam
delikate, instigis, ke mi laŭkonscience elektu mian estontan sorton. Eble malfacilas
priskribi miajn komplikajn esprimojn kun li por ke mia intenco ne aperu,
baraktante samokaze por ke mi ne meritu, ĉe mi mem, intiman kulpigon de
konscia mensogo antaŭ homo libere elektita kiel spirita konsilanto. La muaro
pri vero pri mi plu subgastis en mia animo sendistinge kunmiksante en mi ion
hontecan kaj fieran. Kaj la konversacio finiĝis en subtilan paŭton pri mi mem.
Hodiaŭ, je distanco de jardekoj, mi komprenas, ke por eliri el mia ĉarpentumaĵo
mi bezonus je amiko al kiu mi estus povinta min laŭfadene rakonti.
Klopodo sin rakonti rivelante intimajn konfliktojn, foje, funkcias kiel spegulo
reflektanta bildon analizendan eĉ pri karakterizoj senpere nevideblaj. Sed amiko
tiuspeca rigore klasiĝis entruda kaj leza ĝuste ĉe mi jam tro kutimiĝinta
sensufere montri sintenon malsaman ol tiun veran.
Atenta psikologo povus diri, ke miaj oftaj kaj neĝisfundaj konfidoj anstataŭis
la probleman solvon kiun mi ne volus akcepti. La ŝajna provo utilis por
pacigi konsciencon kiu tamen restis malkontenta.
Ĉar dum la noviceja enfratuliĝa stadio oni studas, kaj klopodas ensorbiĝi je
la spiritualeco de Sankta Francisko, kaj enprofundiĝi en ties vivkonceptadon,
ties celojn, ties rilatojn kun aspirantoj sub lia eduka agado, ties influon la tutan
eklezion ktp. Inter unu preĝo kaj medito oportune oni muntis apartajn instruajn
lecionaĵojn pri franciskanismo… kun perlaj plusoj.
La perlaj aldonaĵoj estis abruptaj, neatenditaj intermezoj ruze elvokitaj de
la novicmajstro por sondi, antaŭ ol la testito komprenu ke enfokusiĝas sondilo,
la gradon de spontana aŭ vola akcepto de la franciskanaj idealoj kaj de la
sincereco kaj kvalito de la aspiro al la vivo laŭ Sankta Francisko. Temis pri
63