LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ellasis: ”Se vi atendas ankoraŭ iomete, vi farus kiel la sinagogestro Jaros kiu obtenis pri sia filino ne sanon sed resurekton! 1 ”. Surprizite, defunde mi lasis burĝoni humila inklino al la Dia volo. “Liberigu min el doloro, sed fariĝu via volo”. Ĉu cedo pro nepotenco aŭ kora allasiĝo? Mi ne volis tro analizi tiun dubon, por ke ne estu malkvietigita la nova eksinteniĝo kiu estis trapasanta mian enon, post nelonge tamen dementita, furioze dementita. Ke reeĥas funde de ĉiu kredanto senkredulo aŭ klopodanto muldi Dion laŭmezure de sia deziro, kiel mi ĉiam opiniis, nun tion mi en mi konstatis: denove mi provis, per erupcioj de ironiaĵoj, fleksi Dion al mia deziraro: ke li prirezignu siajn pretendojn, siajn planojn, sian nepenetreblan diecon, ke mem fariĝu pli homa inter homoj! Ke li ĉesu krei por malkrei. Ĉu estis tiuspeca la tento per kiu kribriĝis ankaŭ Kristo? En mia taglibro, malfermita eble por krei en mi iluzion de ordinareco kaj malgrundiĝi el aktualaĵoj, mi registris la subliniajn pensojn. Jam en la kolegiaj tempoj mi trejniĝis en la distanciĝado de tristaj eventoj per momenta kompleta pri ili vola ignorado. “Estas kiu venkas la tenton (nome kulpige entiri Dion kaŭzo de tristaj aferoj) tuj ĉe la komenco, kiel Jesuo; estas kiu faras el ĝi sian flagon kiel Satanistoj; estas kiu cedas al ĝi de tempo al tempo kiel Giacomo Leopardi (Ĝiàcomo Leopàrdi) kaj Eŭgeno Montale, estas kiu baraktas, eĉ dum mallongaj momentoj, inter jes kaj ne. Multo el tio kadras ateismon de nepovanto kohere kompreni kiu logiko gvidus la vivon kiam ĝuste ĝi efektas senracie destinita kaj sencela, aŭ ateismon de volanto, ke la vivo havu celon senombran, kaj de klopodanto krei al si novan brilan celpunkton ignorigante aŭ bataligante kontraŭ Dio, perceptita kaŭzo de sufero aŭ mensnebuliĝo. Se iu alvenas al tiuj deziro kaj klopodo, tiu ĉi povus eniri en senton de kontentiĝo kaj de sindediĉo kaj amo al la homaro kaj povus sin juĝi logikema kaj engaĝiĝanta pli ol la supozita Dio mem, kiu nepre ne plu necesus, eĉ perturbus la korektan ordon de la mondrigardo. Sed en tiaj impreso kaj agado oni miksas du problemojn kaj atribuas al unu la trajtojn de la alia. Kian celon Dio proponas al la unuopa homo? Problemo jam solvita: alveni, kiel al unika feliĉofonto, al la eterna vidalvido pri Dio mem. Treniĝante tra kiuj vojoj? Problemo neniam solvebla ĉar mistera punkto, kiu tamen ne detruas la klarecon pri la unua. Ne detruas 1 Sinagogestro (laŭ Marko kaj Luko), aŭ nur eminentulo (laŭ Mateo). Kutime estas legata la Luka evangelia raporto (Lk 8, 40-56). Dum la patro estas, for de sia hejmo, peteganta Jesuon, venas novaĵo, ke lia filino jam mortis. Tiam Jesuo, pliposte, ne sanigos malsanulinon, sed resurektigos mortintinon. 404
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ja jes, sed la dua povas enkotigi eĉ la unuan”. Tia estis la konfuza kohorto de pensoj/sentoj, de koleraj rezonadoj tuj dementitaj, de ribelemo kun submetiĝo, de plurmomenta kvietiĝo ĉar la deĵorado ĉe la malsanulino disvolviĝas orde, kun ŝoko antaŭ tia mia kvietiĝo pro la suspekto, ke Elvira ekvalorus malpli ol ĝi. Okazis ankaŭ momentoj de mutismo inter mi kaj Albina. Kvazaŭ riproĉo, kies sensenco kaj maljusto ne tuj eniĝas en indulgemajn konsiderojn, pro tio ke ankaŭ ŝi restis senpove kaj inerte falanta sub la dispreme muelaj eventoj. Unu el tiu momentoj tuj forsaltis de mi kiam preskaŭ kune ni konstatis ekaperon sur la korpo de Elvira krispaĵetoj kun flankflankaj pustuletoj kaj pufiĝoj. La malsano, kial dubi?, procedas sendepende de niaj reciprokaj animperturbiĝoj! Dum ripoza hejmrestado, post longa deĵoro ĉe ŝi en hospitalo, la dolora disfalo iom distanciĝis, ke mi povis, antaŭ ŝiaj konfuze kunŝutitaj manbrodaĵoj pro ŝia jam forvaporiĝanta geedziĝo, ĉion iom fremdiĝe observi kaj kontemple enmiksigi inter la kutimaĵoj la imagitajn neprobablajn feliĉojn kaj tiel travadi kviete sendormajn noktojn. Dum tiuj ĉi malstreĉiĝoj mi eĉ skizis senriman kaj formetrikan poemeton, por mi allasantan iun disiĝon el doloro. Nun mi, ĝin, kvankam preskaŭ senpoluran, relegas nomante “ploro senplora” ĉar mi min imagas jam orfigita de ŝi, kaj do nur rememoranta pri ŝia iama ĉeesto kaj la ploro estas kvazaŭ pli konsola memkontemplado ol larma senespera esprimdoloro. 1. Ridetis ŝiaj okuloj je ĉiu kudrilpaŝaĵo, dum ŝia penso antaŭenflugis je ĉiu desegna kreskaĵo. 2. Nenio mistera en ŝiaj okuloj ĉar tuj ili informas kaj ĉiuj invititas rigardi kaj kontempli ŝian revon.. 3. Al ŝia gaja rido ŝajnige respondis mia rideto kun la ama ŝajnigo de patro scianta, ke tiu rido, 4. ke tiu gajo, ke tiu monda novaĵo, ke tiu florbeleco, ke tiu filina amo lante fatale kaŝe senmaltrafe 405
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 409: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 421 and 422: vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 447: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?