LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
antaŭ aliaj instruistinoj: “Nun ni informiĝas ankaŭ pri viaj malvirtoj. Estas
disraportite, ke vi emas plezuriĝi per vino, ke foje vi ne disdegnas amuziĝi per
ĝi kun amikoj ĝis gaja elmemiĝo”. El ridetoj de ŝiaj koleginoj, mi komprenas,
ke malantaŭ miaj ŝultroj je miaj elspezoj amuziĝas la tuta instruistaro.
“Mi preskaŭ neniam vinon trinkas, eble unu/du trikvaronan litran botelon
semajne. El kio tiu via emfazita skandaliĝo?”.
Jen la origino de la “klaĉado”. Dum vespermanĝo, hejme kun samkondiĉiaj
amikoj, post trinkado de kelkaj glasoj da vino, mi rifuzis pluan ĉar “la trinkitaj
jam turnigas mian kapon, jam mi vidas duoble, jam ŝanceliĝas miaj kruroj…”
Tion dirante mi ŝajnigis, por malŝatigi ebria kion oni ŝatas sobra, ne
plu koheran kun mia parolado same kiel mi iam ripetadis por amuzi amiketojn
de mia filino. Tiaj kaj similaj frazoj impresis Elviran kiu rakontos, aldonante
el sia infana fantazio miksanta veron kun versimilo, la apartaĵon de mia ĉiutaga
ebriiĝo malgraŭ precizigoj de mia edzino. La epizodon ŝi tiom verve kaj fiere
rakontadis, ke enŝaltiĝis, ene kaj ekstere de sia klaso, kliŝo kiun mi, post
ŝajnjubile reaga ridado, nur penante sukcesis korekti. La instruistinoj ŝanĝis
opinion, sed en siaj kolegecaj flustradoj ili inertece daŭrigis min longatempe
kromnomi laŭ tiu malvirto, malgraŭ sufiĉe dementita de la sinsekvaj precizigoj
de la ĉiam pli maturiĝanta filino.
Ĉio tio (eĉ tion mi volas sciigi), okazis ene kaj kune de nova kaj aparta por
mi sentado. Kiam, en la pasinto mi legis kaj aŭdis ke Dio estas Patro, ke tiu
nocio precipas en la sugestioj evangeliaj, ĝuste tia difino perceptiĝis iomete
abstrakta ĉar la amo de mia patro, malgraŭ ĝiaj ĉeestiĝo kaj konstatiĝo, aspektas
io tro normala kaj tro komuna. Sed nun brakumante la filinon kiu bezonas
ĉion kaj mi pretas koste de ĉiuspeca ofero min al ŝi dediĉis, la nocio de patreco
ekriveliĝis tute nova kaj ekskluzive kaptanta. Mi spontane konkludis: Dio-Patro
amas kiel mi-patro amas! Eble sen la sperto de patreco oni ne povas kompreni
la tutan amon de Dio por ĉiu homo!
Ĝojoj forgesigas la malplaĉojn, sed tiuj ĉi povas pluresti en la memoro elirontaj
el ĝi ne jam kvietigitaj. El tiuj foje inspektiĝas la plej subtilaj kaj insidaj, okazintaj
kiam en la unuaj tempoj kun parada efikeco mi montradis la sortimenton de
la varo vendota. Dum mi estis varmiĝanta emfazi la bonkvaliton kaj utilecon
kaj la statsimbolecon de mia varo, iu diableto refoje trapasadis mian animon
rimarkigante la kadukecon kaj la sensignifecon de miaj ofertoj al homoj kompare
al la solideco kaj nepreco kaj humanigeco de la eternaj varoj kiujn mi devintus
ekzalti laŭ ties veraj valoroj. Jam mi min perceptis tiam mergita en surteraĵoj
obeante al la urĝeco gajni por min vivteni kaj ankaŭ por pliigi komfortojn;
302