LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem “La laborposteno gravas, sed aliaj aferoj plej gravas, kiel la sendubeca inklino de siaj sentoj, la korsento akompaniĝi, pare kaj porĉiame, kun persono ekspastriĝinta...”. “Ja, kuraĝo! Heroeca kuraĝo! Kuraĝo kiu trudas tro da sufero!… Tiam mi sensaviĝas”. “Ne, vi havas multe da savaj ŝancoj”. “Ĉe vi, ĉu? Ĉu vi havas tiun certecon, tiun kuraĝon?”. Mi atendas respondon dum la tempo disdividiĝas en milojn da subsekunderoj dum kiuj la ĝojo kaj afliktiĝo infanece alternas. Ŝi interrompas la konversacion per silento apenaŭ klinante sian kapon sur mian ŝultron kaj flugtuŝante spire mian vangon. Kion silento ludas en ŝia koro? “Ni revenu! Mi venos baldaŭ vidi vian loĝejeton kaj disciplinigi viajn grandvalorajn fatrasaĵerojn... kaj refari homon el amaseto da intelektulaĵoj!”. Ni tagmanĝis en restoracio. “Pagas mi”, mi malimplicas. “Jes, estas via tasko”. Sed dume ŝi provas enmanigi al mi paperan monon, kiun mi unue ekrifuzas sed tuj taksas bonvena por min rajtigi al la jena komento: “Justege, ĉar inter ni ĉio komunas de nun...”. “Ja, vi devas ŝpari por elfari nupta-reĝan loĝejon!”. Al la lastaj paŝoj flanke de la trajno ŝi mallaŭtigas la adiaŭan tension interplektante sian brakon kun la mia kaj ankoraŭ flustrante ion, eble decide eble timide: “Pri dungiĝo, kial ne reveni al la antaŭa parenteza okupo, kiel komercagento, ĉe la iama firmao?”. Ne estas tempo por respondi, ke mi hontas prezentiĝi post abrupta preskaŭ cinika forlaso de la posteno kiam la firmaoestroj kredis, ke mem jam profite elspezis monon por la preparo de la ĝusta komercagento. Tiam ili akuzis min je maljusta maltaskiĝo kaj proteste rezistis antaŭ ol pagi la servofinan promesitan kuraĝigan sumeton. Ni ĝisis sen elĵeti al la kolo unu de la alia la brakojn, kvankam la miaj kaj la ŝiaj sopiris sin allasi al tensio, eble pro timo ke ties intenso mirigus vojaĝantojn, eble pro tio ke unu jam certas pri la sentoj de la alia. El la pasaĝerkajo laŭmomente ŝi mansvingis larĝe kaj malĝenate kvazaŭ estus malfatala forveturo kaj poste, malleviĝinte la manojn, paŝetis flanke de la ekmoviĝanta trajno kvazaŭ ŝi provus kure kunvojaĝi kun mi; kaj ĉesante paŝi, kiel senmova statuo, fikse rigardis al mia direkto, eble okupita de penso kiun mi laŭ tuta revenvojaĝo centofoje provis, ĉiam pli glatigite, diveni. 264
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Ĉio laŭprograme kaj laŭdezire; nur unu afereto restis ne plenumita: ni ne haltadis por vidi, almenaŭ elekstere, ŝian gepatran hejmon kun ĝia korta verda laŭbo kun tablo kaj benko ĉirkaŭata de arboj, laŭ ŝia priskribo, rande de rivereto kunliganta la du precipajn lagojn de la Varesa regiono. Estis ĝuste tiu ŝia priskribo kiu reemfazis mian deziron kaj ĝin miksis kun la espero esti prezentata al ŝiaj familianoj. Mi apenaŭ senvualis tiun deziratan interprezentiĝon sed ŝi ne igis invito la aluditaĵon: antaŭ ŝia domo, duonkaŝita funde de interna korto, ni aŭte pasos estontece sen viziti tamen ŝiajn familianojn. Mi returne vojaĝis kun la certeco, ke ŝi min akceptas kaj pretas ame kunpartigi ĉion kun mi kaj en mia memoro mi trairis ŝiajn gestojn, kiujn mi interpretas pli esprimaj ol ŝiaj vortoj. En mia eno la ĵusaj okazintaĵoj certe aspektis seriozaj kaj laŭtege aplaŭdotaj, sed sur mi ekaperumetis la okuloj de eksteraj observantoj igantaj pliretenataj miajn pensojn ekesprimiĝantajn per vizaĝmovoj; ĉio ekkonturiĝis brila ene de mi mem kaj merita eĉ sursceniĝi eksteren: preskaŭ apenaŭ mi sukcesis eviti ridindigon kaj mokon! Kiom naiva tia enamiĝo! Kaj rekonsciiĝis ankoraŭfoje, ke mi ne trovis okazon por elmeti la demandon, ĉiam marĝenigitan de io nova: “Kial nun via hararo malligita al la ŝultroj? Ĉu por min pli allogi?”. Se tio estis forgesita, alio estis vole ignorita. Al ŝi mi ne malkaŝis pri mia unua gajncela okupiĝo, estiĝinta en la pord-al-porda vendado de libroj per kontanta mono (unuvolumaj enciklopedioj, kaj altkulturaj libroj de malvasta konsumo): mi devis kontakti personojn kaj ilin konvinki aĉeti; mi persvadis nur mian fraton kaj iun religiulan fratulinon, al kiuj tamen estis dekalkulita la duono de mia procentaĵo. Nun pri tiu silento mi provas praviĝi kaj dispeli eksentojn de senmotiva malfido ofenda. En tiu afero, de la ofertado de pordo al pordo, al mi mankis io, eble devenanta el la duboj pri mia sukceskapablo: ĉiu instigo konsideri kaj ekuzi la teĥnikajn sugestojn de merkatiko frakasiĝis kontraŭ la muro de mia negajeco: fakte, hontosento ekvagis en mia spirito ĝis la spontana kaj nekonscia aspekto de tristmienulo. Kaj tio min lacigis ĝis igi min, per subtila deziro ĉion malfari, ne tute sennostalgianta, se ekstreme dirite, pri realbordiĝo al la malnova stato, operacio tamen neebla ĉar la religia ordeno ne rajtas reakcepti elpeliton pro kontraŭordena transleĝiĝo aŭ pro dispenso. Foje, fronte al la sama monotona konstanta rifuzo por la miaj ofertaĵoj, laŭmomente la deprimo fariĝis perdo de la kapablo montri intereson pri kio ajn. Kelkajn semanojn poste, eĉ perdante iom da mono, kuraĝe mi akceptis la insistajn konsilojn de klubanaro kaj liberiĝis je tiu ĉi deprima laboro komen - 265
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 269: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?