LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem sekulariĝi portempe, unu aŭ du aŭ tri jarojn, por sentonde vidi tion kio nun igas vian kaj nian vivon tiel malrekta kaj malfeliĉa? Kaj post tio vi revenos por alfronti per nova energio la plenumon de la surprenitaj votoj? Kiu ajn konvento, de vi enirita ĝis nun, vin forpelas kaj ne eĉ provas alkutimiĝi al vi. Tia surpriza duonsolvo rajtiĝis, oni pliposte diradis, pro miaj kontraŭdiraj sintenoj. Dirite farite! Mi senfrokiĝis kaj dungiĝis kiel komercagento pri varo je larĝa konsumo. Nek amikoj, nek parencoj, nek kundungitoj informiĝis pri mia situacio, ne eĉ la pensiono ĉe kiu mi unuatempe loĝis. Samtempe por okupi la liberan tempon mi entreprenis ion aldonan: sendependa organizanto de spektakloj por infanoj pri kiuj mi jam akiris sperton. Profitante je mia, eĉ se eta, kapablo ludeti facilajn muzikaĵojn, kaj je miaj antaŭaj aliroj ĉe ĝustaj personoj, mi sukcesis malkovri kaj preskaŭ impresarie ludigi infanajn aktorojn kaj kantantojn kaj trovi spektaklejojn kaj ne disdegnis ankaŭ gajnojn: ne multe, tamen, pro la motivo speguligata en la jenaj vortoj de persono ekkonita en tiuj monatoj kies nomo plurfoje ekaperos en kelkaj el tiuj ĉi romaneroj: “vi havas tro emon al kompato... kiel funde apartenas al via persona historio”. Tiu persono estis unu el la kelkaj informitaj pri mia efektiva situacio. Adresiĝante al tiu persono prizorganta inter infanoj de mia spektakloj, opiniiganta, ke mia dumtempa tramonda feriado jam sojlas ĉe definitiva sekulariĝo, mi lasis eliri el miaj lipoj tiun ĉi esprimon: “Se mi devus edzinigi virinon mi devus trovi tiun kiu vin similas”. “Kial ne min?”, ŝi rebatis min embarasante kaj ĉesigante sur miaj lipoj ĉiutipan sonon. Ni ridis, ŝercante per vortbataletoj, ĉion ruzete enmiksante inter la teatrumaj spritaĵoj. Male, tio ne malvekiĝis kaj fariĝis deirpunkto de belaj estontaĵoj, neantaŭviditaj sed arde deziritaj. Temas pri virino sufiĉe religiema kvankam ne envolviĝinta en katolikaj movadoj. La memoro pri ŝi peris al mi, de tempo al tempo, kreadon de ŝanco eltrovi kompanulinon atendantan, ke la duondorma viro vekiĝu… kiu, en la faktoj, nepaseme preskaŭ sekularigita, daŭrigas odori je religiuleco unu mejlon for. Estis ŝia juĝo. Mi vivis preskaŭ inkognite kun malmultaj vivŝanĝoj, kvazaŭ la pasintaj vivspertoj estus definitive stampitaj en mi. Kiam mi, post ne malplaĉaj spertoj kies eĥoj intensiĝos pliposte en mia animo, revenis al la konvento, kiel akordite, nenio el miaj sentoj kaj pensoj estis ŝanĝita kaj rekomenciĝis la vivo malkontentiĝa por mi kaj por aliaj. Io stranga, tamen, paralizadis min: deziri 252
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ŝanĝi kaj ne kuraĝi ŝanĝi! Vorte mi montradis grandan decidemon, fakte mi restis eterne sopiranta. Tiuj ekkonfliktoj kun ĉiuj tiom multiĝis, ke la situacio postulis definitivan solvon. Kaj jen la providenca decida turno, avidata kaj samtempe timata. La superuloj min kiel akuzitulon procesigis antaŭ porokaza puntribunalo koncedante la beneficon de la advokata defendo kun aliro al la pruvoj, tratalpe enketis kaj pridemandis atestantojn pri miaj deklaroj kaj konduto, kaj konvinkiĝinte pri la negativa reputacio pri la Ordeno de mi “transmisiita” al eksteruloj kaj al fratuloj per disklaĉaĵoj aŭ publikaj misreputaciigoj kaj senkreditigoj (en gazetoj ktp) emantaj fakte al ĝia dissolvo kaj, ke jam min tute gratulas nur deeksteraj kaj mondumaj aproboj, deklaris elĉerpitaj ĉiujn provojn por breĉi mian kontraŭvokiĝan rifuzon kaj fine sentencis definitiva mian elpelon el la franciskana ordeno kaj min senigis je rajto mescelebri kaj administri sakramentojn kaj vesti franciskane; kaj antaŭ al miaj dialektikaj enŝovaĵoj la tribunalo min taksis “plorinda kunestaĵo de kontraŭdiraĵoj el kiuj eliras minaco de la ordena dissolvo”. Sed ĝi ne mankis ankaŭ substreki, ke seneble tiuj kondutaj bizaraĵoj kaj kontraŭdiroj eruptas nur de vivstato neakceptita, kunfluanta kaj riveliĝanta en avangardemo senkonkluda. Kaj kvankam la ekzamenintoj de miaj ideoj pri katolika kredo juĝis, ke en tiuj ĉi nur ŝajne estas sammulte “hereza” ol en tiuj de la samnaturaj laikaj kontestuloj, iom akre plu aldonis la prokuroro, ke “tiu sinjoro ĵetas sur nin siajn malkontentiĝojn ĝis roli klaŭne siajn vokiĝajn taskojn. Ne aŭdacante kulpe forlasi la ordenon, li kontraŭdire laboras, age kaj vorte, por ĝin detrui”. En la dekreta verdikto estis dirate: li arde revas kaj vivas kiel jam liberiĝinto el votoj, sed timas pasi al vivo ekskonventana kaj aŭtonoma. Li atendas, ke ni forpuŝu lin pro skandala konduto”. En la fina verdiktita dispozicio oni sin rajtigis prognozi la atingojn de mia sekulara vivo kvazaŭ aposteriora konfirmo pri forkonventigo: “Bedaŭrinde, li estos priklanta en sia ĉiuspeca kunigejo sian malkontentiĝon kun malteno de vorto”. Ili ĉiuj estis gratulitaj de la konventoj pro la kuraĝo min demeti. Vane, kaj sendube kontraŭdire, mi apelaciis, kvazaŭ por prioritatigi ĉioelaĉetan dignon, al la rajto statŝanĝi dum dramaj vivmomentoj aŭ al la rajto disponi je si ĉiumomente: mi volis liberiĝon ne forpuŝon. Ili neis la ekziston de tiu rajto ĉe religiulo kaj plenmane ekskludis min de la religiula vivo, dum mi ektimis albordiĝon al nekonata lando, kvankam jam spertita. Estis ordonite, ke ene de tri tagoj mi lasu la konventon. Kaj tiel mi min trovis laikigita sur la mondaj stratoj. Samtempe la ordenestraro adresis min ĉe luiganton kiu pretigis por mi en 253
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 257: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?