LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem montriĝas homo sennuanca anstataŭ homo nuancstreba”. Kaj sprite kaj distriĝe antaŭen laŭ vesperhoroj por skeĉe adapti niajn pensojn kaj sentojn ĝis unu aspektis al la alia tro streĉiĝanta. Kaj se tio humuras pli intence ol vere, direndus ke tiu observo ne estas tiom vera kiom estis vera nia vivĝojo! Preterpase diratu, ke la timo de Albina pri mia eventuala sento de finiĝo kun invada transiro sur ŝiajn hejmestrecajn ekskluzivajn kampojn, apogiĝis sur ŝia neniam tute venkata suspekto, ke la instruado estis ankaŭ ektransformiĝanta por mi en iun leĝan, kaj ne tute regatan, manieron vibrigi la volon de povo: eble pli tento ol pekfalo, aŭ konstanta risko al maskita kaj ŝvelparola allogemo, ne sufiĉe lerte kontrastata laŭ ŝi. “Duminstruade vi senelspeze rolas imperiestron, ŝvebigante super kelkaj vian superecon inteligentan kaj kulturan kaj... regvolan. Super kiuj, finfine? Sur akceptemaj adoleskantoj. Kiu scias ĉu vi nekonscie restarigas vian pasintan imperion?... kie tamen mankis la moderiga reĝino... serĉinda aliloke!”. Kaj la reĝino estis ŝi! Laŭ ŝi, tiu mia nevirta emo ĉion majstri, moderige kontrolita sed neniam malfajrigita, estus frukto de la klerika edukiteco kaj de la pasinta pastorala agado, en kiu pastro okupas ĉiam la unuan postenon kaj deklamas la definitivan sentencan verdikton. Tiu emo jam fariĝus en mi karaktera, ŝi diradis tra vero kaj amuzo, tial senutilus batali kontraŭ ĝi! En malpli distriĝaj momentoj ŝi deklaris, ke en la rilato inter klerika edukiteco kaj karaktero misdistingiĝas kio estas la kaŭzo kaj kio la sekvo, malgraŭ ke tia eduksistemo mem celas trejni precipe al kontrolo pri superrego de sia naturaj tendencoj. “Iuj viaj... ŝajne senfilistrecaj... virtoj estas postidoj ankaŭ de tiu edukiĝo!“. Ŝajne senfilistrecaj por ŝi signifis “nur aspekte sencelaj kaj senmemkontentiĝaj”. Ŝi konsentis plenkore kiam sciis, ke mi ekpensas rakonti, por eble helpi implikiĝintojn en similajn malfacilaĵojn kaj aventurojn, ekinte el amuzaj familia leksikonaĵo kaj kuriozaĵoj de miaj spertoj, miajn kaj ŝiajn travivaĵojn, kaj, ke la rakonto estas jam prenanta romanformon en la esperanta lingvo ĉe nia amiko de la supra etaĝo. Sed, ne nur ŝerce ŝi mentoris: “Ne ĉifu niajn sentojn por paradkampigi mian kaj vian nomojn!…Nu vi povas pranci… esperante”. “Pranci” ĉar ŝi ŝerce referencas ion pri mi de la konventaj tempoj kiam tedegitaj fratuloj min difinis “eterne prancanta”. Kaj la timata, plibone eble opiniata, okupo de ŝiaj spacoj okazis nur, fakte, kiel interdivido de malpli malpenigaj faraĵoj. 358
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Bonas ĝui estimon ĉe konatoj kaj najbaroj, kvankam, foje, tio rabas tempon kaj kuntrenas, alikaze, ekscesajn kaj, foje, strangajn konfidencojn. Jen unu el tiuj kaŭzita de mia najbarulo. Mi renkontis lin sur la trotuaro, proksime de nia komuna domego kiam ekmalheliĝis kaj la publikaj elektraj lampoj komencis brili. Kiel kutime, la cigaredo en la lia buŝo iom pendis je la maldekstra flanko. Saluton rapidan miaflanke, sed li montris deziron konversacii: li, fakte, respondis al mia saluto iom senhaste kvazaŭ tempumante por serĉi la ĝustajn hokecajn vortojn. Kvindekjara fraŭlo, alta kaj bele prosperaspekta kaj senĝene reganta pri ĉio lin koncernanta, ĉiam aspekte ĝentile rafinita, kutime malmultparola kun rideto de stabila memfido; oni cirkuligis pri li, ke li, kvankam sola, efektive ligiĝas al granda kaj fidela amo. Vera interŝanĝo de opinioj, inter mi kaj li, okazis nur hazarde, kutime en grupaj personoj. Tiam okaza, kvankam nekutima, malavara afableco konfidigis lin paroli pri si: li amas la multrilatan vivon sed emas ne sin ligi definitive al iu ajn, li vivas plenakceptiĝe sola, kaj “ĉar la vivo preterpasas fluge, ni kaptu el ĉiuflanko kaj senskrupule la forglitemajn plezurerojn”; li sin liberigis el ĉiu premo de “alienaciigaj pensoj aŭ realaĵoj abstraktaj transcendaj aŭ transtombaj definitive kaj pruve senvalorigitaj de liberpensulo”. Pri tiuj lastaj aferoj, se li ne sin detenis esprimi sian opinion tio okazis nur pro mia ne hazarda, sed serĉata, enŝteliĝo en aferojn kutime ne priparolendajn en komunaj konversacioj. Kun mi, fakte, kvazaŭ pro konvencia rokdento, liaj okazaj salutaj esprimoj ofte entenis ion aludantan al tiuj flugaj konversacioj pri postvivaj personaj eblaj eventoj. Kvazaŭ retenata de lia enviebla fizika figuro kaj eĉ pli multe de lia elmontro de sentimeco, mi ne havis ĉiam la forton aŭ kuraĝon por montri, ke mi ne havas la samajn pensojn. Foje, en la grupa brurido, mia silento, estinganta pormomente miajn admirajn konsentojn al liaj spritaj vervaĵoj, kaj senkonsenta kaj senaplaŭda, altiris liajn okulojn prefere en la direkton de mi; tiam li sin sentis devigata ripeti kelkajn, kvazaŭ por igi ilin pli efikaj, siajn brilvortojn de ironia skeptikulo. Fakte, lastfoje, fikse min rigardante, li pliigis la energion reasertantan la ĵus aplombe deklaritajn konceptojn, nemalsimilajn al tiuj de lia famo, laŭ kiu, krom konsenton al la materialismaj vivstiloj de nuntempuloj, li aperte konfesas la materiisman pensfluon. Hodiaŭ lia responda saluto, malfruigita de hezita momento sed intense komunikiĝa, pelas min elbuŝigi, kiel mia kutimo, ion neatenditan, devigantan la interparolanton iom heziti por trovi respondon. Miaj salutaj ekscentraĵoj konsistas el jeno: mi ellipigas la unuan vorton hazarde dancantan sur miaj lipoj 359
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?