LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ni, ke mi estas senhelpa antaŭ tia junularo kaj jen, post dek jaroj, lasi la postenon al malpli maljunulo! Kaj mi petis emeritiĝi. Grandioza festo, grandaj omaĝoj, grandaj aplaŭdoj min akompanis eksterlernejen, kiun tamen mi daŭrigis viziti de tempo al tempo, ĉiam festata kaj aŭskultata, almenaŭ opininivele. Tosto kun poemeto en kiu estas laŭdataj miaj engaĝiĝo kaj sindonemo kaj altruismo kaj sendanka dispono de mia tempo por didaktikaj bezonoj ktp. Estis dum tiuj adiaŭaj tostoj ankaŭ, respektvorte kaj preterpase, ŝatige aludata mia iama pastreco. Kaj tio min ne multe plaĉis ĉar vidiĝis pliafoja postlasaĵo de neforstrekebla tabuemo, aŭ suspekto, ke min oni akceptis kaj taksis inda kaj fidinda pro mia pastreca deveno malgraŭ ke eĉ tio limige sonas en medioj nebonvolemaj al religio pro supozita dogmismo juĝata pli kiel deirpunkto ol kiel alvenpunkto. Eĉ ekslernejanoj de antaŭaj jaroj ĝentile partoprenis, lasante tamen en miaj iom konfuzaj pensoj elstariĝi pli la aspekto de iu nedifinita ŝatorespekto, kiel kutimas la gejunuloj al la malnovaj generacioj (ne ĉiam tamen!), ol tiu de la skolaneco kaj solidareco aŭ dankemo. Maljunuliĝo foje identas kun suspektemo: eble nun estas okazanta pruvo ke tiu proverbo ne naskiĝis el nenio Resubstrekiĝu, ke la lernejo ne tute elpelis min, male ĝi invitis min ne tute rezigni intertempan kunlaboron. La sekvan jaron liceanoj premis kaj obtenis, ke mi prelegu en lerneja simpozio pri la filozofiaj esploroj kaj taskoj en la nova scienckultura etoso. Mi klopodis konduki la partoprenan atenton sur ĉiam pli disvastiĝantan difinon pri esenco de filozofio: ĉu ĝi estas esence priserĉo? Tiu jam komuna opinio tiom tiklas, ke sugestas ne eliri la dubstaton: se oni iam trovus la serĉitaĵon, ĉesus filozofio kaj filozofiado ĉar ties esenco estus nur priserĉo. Plivere ĝin oni difinu priserĉo por alveni al vero. Pensulo, per la eltrovo de la vero, akiras la novan funkcion de pensulo pri ĝi. Eble iuj filozofoj timas perdi funkcion kaj gravecon ne konsiderante, ke la vero estas neelĉerpebla en siaj diverstavolaj faldoj do ĉiam plipostulanta pluan esploron pere de la racio. La sekva konversacio tuŝis la rilatojn inter filozofio kaj revelacio: ĉu tiu ĉi povas influi filozofion sen senigi ĉi lastan je aŭtonomio? Mia jesa konvinko, okaze sen taŭga pruvo escepte de tiu historia, lasis en aero dubojn, por liberigi el kiuj necesus plia preparo en la preleganto kiel same en la aŭskultantaro. Estas tamen la racio kiu malkovras kaj juĝas okazinta, eventuale, la memrevelacion de Dio pri Dio, el kio poste la racio povas kaj rajtas ricevi kaj akcepti influon. Por alia renkontiĝo oni ne firmigis min tra difinita temo. Tiuokaze mi ĝin 346
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem sonigis: kristanismo antaŭ la ora regulo: ‘Agu kun la aliuloj tiel, kiel vi dezirus, ke aliuloj agu kun vi’. Kvankam ĝi troviĝas en la Biblio (krom en aliaj religiaj tradicioj), eĉ en la Nova Testamento 4 , ĝi ne enlistigeblas inter la karakterizaj moraleroj de kristanismo. Ties vera morala normo sonas: amu kaj traktu la aliajn kiel Dio ilin traktas. La ĝustagrado de la vera amo al la aliaj estas la konduto de Kristo, kiu amis kaj indulgis senkondiĉe. Kristanismo identiĝas kun Persono, adhero al Persono, konstruemo kun tiu Persono, kunagademo kun tiu Persono. Estis puŝite ankaŭ tuŝi pli specifan demandon, nome antisemitismon. Iuj publikaj sintenoj, kaj eksterigoj de gejunuloj dum sportaj manifestacioj, timigis homojn pri renaskiĝo de tiu plago. Hazarde, mi pritraktis la temon en dumpromenada konversacio kun gejunuloj, ilin aŭskultante. Jen nia preterkura dialogo kiel resume ili poste priskribis en sia interna ĵurnalo kun la titolo: Ĉu vere antisemitismo aŭ ĉu vere antihebreismo aŭ simple antiisraelismo? "Saluton, geliceanoj!... Denove kaj refoje vi refalas en antisemitismon kaj en... Ne miskomprenu nin, profesoro! Ni estas imunaj kontraŭ antisemitismo... eble eĉ hebreoj mem ne plu semitas, ni estas anticionistoj!... Tamen vi mokas holokaŭston kaj montras malsentemon... Ne! Ni ne mokas, ni estas mokataj! Cionistoj, kun siaj lokaj peristoj, provas igi nin eterne plorantaj pro holokaŭsto... Kvazaŭ ne enscenejiĝis kaj ne enscenejiĝas nun similaj genocidoj, eĉ se ne procente aŭ nombre samgravaj. Ni volas pri ĉiuj plori: armenoj, kulakoj, antikvaj palestinanoj, kamboĝanoj, afrikanoj… La rusoj genociditaj dum la soveta revolucio havas patrojn kies nomojn oni hezitas prononci. La juda ŝoaho estas vere apartaĵo en la senco ke ĝi trovas kulpulojn de kiuj daŭre peti monan reparacion dum la aliaj genocidoj trovas nek kulpulojn nek reparacion… Dum ni ploras pro la ŝoaho, ili influas nian pensadon, kaj enŝtelas siajn ekonomiajn politikojn malfavorajn al ni... Nin daŭre tenante en ploron, ne senkulpigitan, ili sukcese provas nin transigi en sian politik- ekonomi- soci-mueladon, laŭ skemoj, allogaj por ni, fruk- 4 En la Nova Testamento la ora regulo: agu kun aliuloj tiel kiel vi dezirus, ke aliaj agu kun vi, troveblas ekzemple ĉe Mt 7, 12: “ĉion ajn do, kion vi deziras, ke la homoj faru al vi, vi ankaŭ faru al ili; ĉar tio estas la leĝo kaj la profetoj”. Vidu ankaŭ “pardonu al ni niajn ŝuldojn, kiel ankaŭ ni pardonas al niaj ŝuldantoj”. Por la Malnova Testamento, vidu Eliron kaj Readmonon. Kaj komparu kun tiu de Hilelo: “Kio ne estas agrabla al vi tion ne faru al alia, ceteraĵoj estas nur komentario. Ceteraĵoj estas komentario”. 347
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 351: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 357 and 358: Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 363 and 364: alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?