LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem En septembro de 1949 mi eldiris mian enprogramitan prelegon, jam legitan sed ne tute aprobitan de la profesora paro. Estis permesite uzi la italan lingvon pro tio, ke “jam ni devas ekuzi teĥnikan aŭ kompreneblan lingvaĵon ankaŭ en la itala lingvo ĉar igas pena kaj senefika pensi kaj akademii latine kaj paroli alilingve”. La latinan jam oni uzis nur pri religiaj teknikaĵoj aŭ en transigo de la taŭga senco de la dogmoj. Jen mia kvarŝtupa tezaro, netimide proklamita en la scivolema prelegejo, kaj kerne konservita. La kristana pento estas a) nek sento de kulpo aŭ malagrabliĝo devenanta el konscio transgresinti la grupajn leĝojn al kiu la pentinto apartenas kaj suferas pro la rompo nun riparenda. Tio ĉi pli similas instigan tabuon ol moralan memkondamnon, similas pli honton pro la malbela impreso pri si travidigita ĉe la similuloj, aŭ pli timon pro la dia venĝo ol la memkondamnon pro la vundo al la konfesita moralo; b) nek sento de bedaŭro, per kiu oni taksas la pasintajn pekajn agojn nur kiel erarajn kaj damaĝajn agojn. Tia sento estas senefika kaj do senutila krom devia, kaj deturnas la atenton el la vera kvalito de la ago plenumita; c) nek sento de rimorso. Tiu ĉi turnigas la atenton al la pasinto lasante en la animo konscion de neelaĉetebliĝo el la kulpo. Se konscio pri kulpo kuniĝas al sento de neelaĉetebliĝo el kulpo, la rezulto estas manko de espero en la pardonanta mizerikordo: la orgojlo ne pardoni sin mem kvazaŭ estus pli noble, pli grandioze, pli elstare sin turmenti ol zorgi por ripari la kulpon kaj havi la pardonon de la ofenditulo; ĉ) je kio esencas la kristana pento? Ĝi estas bedaŭro pro ofendo farita al Dio, malplezuro pro kulpa rompo de la amikeco kun Dio; ĝi koincidas ne eĉ kun la rompo de la morala normo ĉar la konscienco direktiĝas trans la morala normo, sed kun la malobeo aŭ malrespekto al Dio. Paradigma pri la tuta afero rezultas el la evangelia Luka parabolo pri la Erarinta Filo. Mi provis devenigi miajn tezojn el versegoj Skribaj aŭ el patristikaj aŭ mistikulaj citaĵoj: ankaŭ por eviti, ke oni juĝu la tuton tro skema aŭ aferece senfundamenta. Krome, inspiriĝinte al pripentaj kaj pentofaraj kriterioj de la Sankta Jaro ĵus proklamita de Pio la XII, mi ekzemplis konkludan legon de mia, iom cerebra verŝajne, kvazaŭnovelo temanta pri la spirita disvolviĝo kaj maturiĝo, inter la sortimento de similaĵoj, de la pentaj sentoj en la klasika pekulo Donĵuano, eklaŭiranta modernajn vojojn de konvertiĝo, dum imagita lia pilgrimado al Jubileaj Lokoj. Jen: 176
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem La lasta aventuro de Donĵuano El bedaŭro, el rimorso, el sento de kulpo kaj el similaĵoj, al la kristana pento “Spertinte ĉiujn plezurojn el la vivo kaj orgojle suĉinte ĉiujn aplaŭdojn de la publika opinio, same kiel tiun konsideriĝi la ĉampiono kaj simbolo de la libera, pli precize liberecana, penso, nun antaŭ la nenio en kiun estas lin forpelanta la morto-proksimiĝo, Donĵuano repripensas la aferon kaj forveturas al la Jubileaj Lokoj de la milnaŭcenkvindekjaro. Kaj provas malfermi al Dio kaj manifesti al la homoj sian koron ensorbitan en la morala sinpuriĝo; kaj miras, ke li longatempe povis sin pensi senbezona je pento kaj pardoniĝo. “Trajno, aviadilo, taksio kaj multege da pensoj. Herolde pensoj. Li perceptas, ke li mem nun sopiras al la iama kredo por ke Dio pluekzistu kaj, ke estu vere, ke li mem estas amata de Li. Aferoj tro belaj kaj iam tro tretitaj de li. Tia deziro, kompreneble, kuntrenas siajn sekvojn, same kiel iun eknaŭzon pri propra pasinta vivkonduto, tiom ŝatata sed senfrukta kaj senvalora, kaj bedaŭron ne povi plimultigi la malgrandajn okaze plenumitajn moralagadojn iam taksitajn subnivelaj. Tamen unu fojon pluan li provas pravigi sian iaman konduton per ekskuzoj kulpigante eksterajn cirkonstancojn: Se ne estintus tiel, se estintus tiel ĉi, se eventoj ne komplotintus... Sed li eksuspektas, ke tio ne solvas la problemon de bezono de konscienca repaciĝo kun Dio kaj ne kontentigas liajn novajn psikajn kaj spiritajn bezonojn kaj perdigas tempon. Tempo ne revenas per bedaŭriĝo aŭ malbedaŭriĝo! “Forlasinte tiun senkulpigan vojon, li nun preferas enprofundiĝi en naŭzon pro sia pasinto bedaŭrinde fama, aspekte, kaj laŭdata kaj fetiĉigata kaj imitata ĉe homarparto. La kolero invadas lin kaj samokaze ia reteniĝemo perceptata kiel neeblo esti akceptata ĉe Dio: kaj se ne eblas, kvazaŭ suĉite en definitivan forĵetindecon, akceptiĝi ĉe Dio, konvenas pluiri laŭ la naŭza pasinto. Sed li samtempe ekkonscias, ke tiu rimorssento similas al provo sufokiĝi en la kulpo, al konscio de neriparebleco de la kulpo kvazaŭ el ĝi ne estus elaĉeto: tial li intuicias, ke per tiu sento li ne akordiĝas kun Dio, kiu estas apenaŭ ekster li kaj jam atendanta eniri en lin. “Superinte bonŝance tiun mornan naŭzon kaj spiton pri si, Donĵuano sin lasas okupi de nova sento, sento de kulpo, ia speca psikofizika ĝeno originanta el konscienco esti transgresinta la normojn de la saviga grupo, al kiu li devintus senti sin ligita. Kia la rolo de Dio en tiu sento de kulpo? Ĉu ĝi vere atingigas la kristanan penton? Kvankam tenajle kaptita de tiu tabuo en kiu ne aperas la dia vizaĝo, lin flugtuŝas diverssplita pentosento kojnanta kaj superanta kaj malaperiganta ĉiujn aliajn sentojn, li konsciiĝas ke mem estas baraktiganta Dion 177
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 181: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?