LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem Iun vesperon ni, mi kaj Albina, renkontis ĉe la kluba sidejo novan vizaĝon, novan kolegon al kiu ni pretis doni kuraĝon kaj helpon por la reordigo de liaj pensoj kaj sentoj. Jen lia historio rakontita de li senvuale. Malkovrite de kelkaj paroĥanoj en kaŝitaj kunvivaj rilatoj kun fraŭlino, kun kiu jam pretigis sian geedzan destinon loka junulo, li devis forlasi la lokon kaj atendi, en Milano, la amatan edziniĝeblan, al li ĉi-foje, promesitinon kiu, tamen, ne venis kaj solicitita de li ne respondis ignorante promeson kaj novpromesiton. Jen homo, trideksepjara, senlabora, preskaŭ senmona, malorde vagante en la plej profundaj sentoj, malŝatata de sia origina familio kiu, el venetia kampara trimilanima vilaĝo, invitis lin ripare cikatrigi la malfacile sorbeblan honton. Li akceptis gasti ĉe ni sukcesante post du monatoj trovi, helpe de ĵurnala anonco, dungiĝi kiel leterportisto ĉe privata firmao. El la solviĝintaj problemoj de laboro kaj de hejmo emerĝis impete la alia: tiu de la kreiĝo de propra familio. El la suferita seniluziiĝo, tamen, plu restis en li spuroj de malestimo pri si mem kun emo ekscesi ĉe kontaktoj kun aliseksaj personoj. Li sin turnis al svatanoncoj en gazetoj per nekomuna esprimo (Ĉu troveblas fraŭlino inklina korespondi kun tridekokjarulo reveninta el gravaj superitaj elreviĝoj?), ricevante plurajn pozitivajn respondojn kiuj sekve preskaŭ fatale interrompiĝis kun lia pli kaj pli granda reenfosiĝo en nesuperitajn blokantajn memsenvaloriĝojn. Pasis du jaroj kiam ĝuste en mia hejmo kreiĝis la... svatiĝo: propre, li venis min viziti ĝuste kiam mia edzino estas konversacianta kun onklino, dudekokjara siavice elementlerneja instruistino, de bazlerneja infaneto de sia klaso. En la konversacion mi antaŭenigis ankaŭ la novan gaston, aludante, iom senmezure, kaj simplaĉe laŭ mia edzino, ke el ilia soluleco, eblas amikiĝo, kaj, pretekste, ni lasis la du en soleca konversacio. Samvesperon la du rapidis kune nesti, post unu semajno ili anoncis sian intencon pare kunligiĝi, post du monatoj ili, kunigante siajn malmultajn aĵojn, komencis kunan novan, klubane solenatan, vivon. Geedziĝo, filoj, kaj nunaj feliĉaj geavoj de tri nepinoj, kiuj min nomas onklo. Kiom da problemaj, koraj kaj ekonomiaj, baraĵoj forigas ŝajnfrivolaj instruistinoj! De tempo al tempo kun Albina mi iris pasigi duontagon ĉe konventoj kie eblas renkonti iamajn kaj neniamajn kunulojn: la konversacio riĉigis niajn mensojn simpatie partoprenantajn en iliaj apostolaj verkoj. Iuj el tiuj miaj kunuloj volis partopreni en ceremonio funebra pri miaj patro unue kaj patrino baldaŭ poste. Ili, vere, venis viziti plurfojojn la malsanulojn kaj levis min el nova stranga timideco aŭ psika bloko: por miaj gepatroj 296
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem mortantaj mi ne trovis la vojon por paroli al ili per la vortoj de la kristana espero. Iu bloko aŭ iu speca reteniĝemo forsvenigis el miaj lipoj la vortojn, kiujn mi tiom spontane diradis al aliaj. Estis en tiu kazo, ke mi perceptis kiom belas anonimeco kaj senzorgeco eĉ rilate la kredon: certa ĝeno sinesprimi kaj montri sian kredadheron kovras aŭ devenas ankaŭ el deziro resti kaŝita. Neniam ni pensis, ke tia aspiro povis okupi, eĉ se laŭ malmulta tempo, min. Vere de ĉiam, kostis al mi penon montri piecon, nun tio foje ŝajnas kosti al mi sensacon ludi groteskaĵon. Se mi ĉiam devis spekulativi por nuligi ĝenon en prireligiaj sindeklaroj, nun mi devas lukti por rezisti akriĝon de la sama tento farita preskaŭ sensaĵo. Esti racie pelita al tia parolado kaj samtempe provi honton pro tiu parolo, jen nova strangeco de mia situacio, certe ne antaŭvidita. Eĉ plej profunda konvinko povas suferi je la forto de onia pensmaniero kaj de konvenaĵoj. Reliefis tiun paneon ekspastriĝinto, kiu iam el konvento sekvis mian eksiĝon, sin envicigante tamen inter la ekstremaj kredantaj kontestuloj, malgraŭ miaj kontraŭaj instigoj kaj kialigoj. Lia rimarko, kundividita de lia edzino, pri nia eble nekonscia deziro pri anonima deŝarĝiĝo en socio, male, multmaniere furore komunikiĝanta, montriĝis la sola akordopunkto de la ekspastraj renkontiĝuloj, aparte el la flanko de publikemaj batalantoj. Li sintezadis tiel: “Senti devon evangelizi kun honto evangelizi! Fakte malmultaj konigas, kun sia ekspastra stato, eventulan ĉeeston de volo anonci kristanismon, des malpli kun la fiereco de liberiganto de la mondo. Tia amiko ekzaltis tian paneon rilate la tutan religamplekson, invitante kaj incitante, ke ni ne cedu al paneo kiam ekgrundiĝas batalo kontraŭ katolikaj malfruigantaj antaŭjuĝoj. Mi decide, sed kun maksimumo de malmalico, rezistis lian inviton militi aperte kontraŭ la eklezio por ĝin, laŭ liaj enŝovoj, korekti kaj fari el ĝi reale la edzinon de Kristo priservanta la “popolon de Dio” aŭ, plejbone kaj plejsimple, la popolon ĉar nur tio estus nuna ekzistokialo de la eklezio. Li allasis, ke nun eĉ la vortoj eĥigantaj aŭ elvokantaj ion katolikan suferigas lin kaj agacas lian animon, eĉ spronas por ke li agu kontraŭ. Por kontrasti kun tia argumento-psikostato ne sufiĉas inteligento kaj kulturo aŭ frata simpatio. Mia rezisto impetis tiom energie, ke eĉ la forpermesa ŝajnflata frazo: “katolikismo almenaŭ edukis vin igi feliĉa vian belan edzinon!” ne havis ŝancon lin serenigi. 297
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
“Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 301: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?