LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem blan kaj precipe por reakiri la psiksocian memfidon? Aŭ li kredis, ke el tia psika kaj morala malkombiniĝo sparkos, tra lia gvido, rezoluta unucela konscienco? Eble ambaŭ gvidlinioj lin konsilis. Se anticipi, iam kuros klaĉoj pri lia supraĵeco en la akceptado de aspirantoj. La nova religiula komunumo tuj eknutris sentojn de simpatio al mi taksinte min plua velkinĝanta sproso de la venetia trodetaleme rigida disciplino kaj de la ekscesa fidmanko al la edukendaj kandidatoj, penstradicio kaj edukaj metodoj jam brue kritikitaj en religiulaj fakaj kunvenoj. Ne direndas, ke de tiu juĝo, tro severa laŭ mi, profitis mia lerteco kvankam perceptita kiel ne multe objektiva. Efektive, en tiu ĉi klerikejo oni rajtis kontakti kaj komuniki laŭvole kun eksterstudentejaj konventanoj kaj ankaŭ eksterkonventanoj, oni povis elekti kaj sekvi sian kulturan preferatan terenon partoprenante prelegojn, diskutojn, dramojn ludatajn ankaŭ en urbaj teatroj, eĉ se nur per supraĵa interesiĝo. La novaĵo min plenigis je korvibro kaj entreprenemo kaj de kulturriĉaj kontaktoj, kaj mi ne mankis eĉ sciigi, kun la triumfanta gajeco de prizonulo liberiĝinta spite siajn karcergardistojn, tion al la klerikoj de la venetiaj miaj, trudite forlasitaj, kunkovituloj. Sed tio kaŭzis plendojn ĉe la regiona superulo flanke de mia origina komunumo. Ties protestoj atingis la tegmentan generalan superulon en Romo, kiu rekomendis al miaj novaj edukantoj pli atentan observadon pri mi antaŭ ol mi enordeniĝu per la definitiva votpromeso, pro la manifesta neeta kvanto da kaŝita ribelemo kaj venĝemo. Sekve de tio, per oficiala kunvoko, la regiona superulo, iom “iritita” pro la rimarko el Romo, min admonis agi korekte kaj avertis, ke tiu malprudentaĵo kostos al mi ion. Pri kio li
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem ŝirmi agnoskante al mi la rajton pli ŝati studojn ol manlaborojn kaj sekvi mian plej fortan inklinon en la realiĝo de vokiĝo eĉ en tiu kampo. Preskaŭ ĉiuj alklamis la saman... filozofion: ni ne rajtas disdegni la manlaborojn kaj krome por la misiista entreprenemo ege utilas ĉiofaremo. Se mi emis bedaŭri kaj plendi pri la studhoroj deprenitaj pro ĉiutage urĝaj farendaĵoj, ĝenerale ili kontentis pri tio, kaj elkore min lasis al mi mem, al miaj frenezigaj studoj. Ilia neprepariĝo, se komparata kun la mia konstanta engaĝo, konsekvence, elstariĝis, nemalofte, dum la enlernejaj verkotaskoj, aparte tiuj en klasĉambro; sed ili rapide ellernis superi ĉiun ĝenon. Kiamaniere? Estis mia momento: fakte, multaj petadis helpon de mia “furioza atrakcio al la studoj” kaj mi sukcesis, foje, inspiri, fakte prepari, ankaŭ tri aŭ kvar komentojn pri la taskigitaj bibliaj tekstoj aŭ pri geneziĝo kaj signifo de moralaj principoj aŭ pri laŭjarcentaj ekleziaj dokumentoj. Krom estimo de suĉebla geniuleto kaj de nelaciĝa ĝisostulo en la serĉado “ene malene” de libroj kaj fakaj revuoj, mi lukris ankaŭ delikataĵojn, vestaĵojn, prifilozofiajn kaj priteologiajn librojn malfruantajn eniri, per la malalta buĝeta bazo, en la studentejan bibliotekon. Tiuj lastaj konstituis mian plej veran frandaĵon: miaj amikoj transformadis la malavarecon de siaj parencoj, proksimaj kaj malproksimaj havaĵe bonstataj, al mendoj pri indikitaj, neĉiam preze okulindulgaj, libroj, kiujn finfine legis preskaŭ nur mi montrante sekve, iom parade, al la profesoraro almenaŭ mian studpasion kun problem-sentemo. Entute, ene de mallonga tempo, mi estis gratulite taksata membro soleca de apenaŭ ekekzistanta kategorio de studemaj studentoj. Ĉiuj manlaboristoj, do, miaj amikoj! Estis la ĝenerala rekantado: Laboristoj de la tuta mondo, unuiĝu! La sono de tiuj vortoj igis rabotantaj kaj plibonigantaj kaj ĉiofarantaj iliajn manojn por pruvi al si mem kaj al la aliaj, ke ne estas forpelitaj, ĉe religiuloj nerafinite akuzataj pri socidamaĝa mallaboremo (en mondo, bedaŭrinde, trafita de vasta procento de senlaboruloj), la laborpenado kaj la pano pene prilaborita. Al la obĵeto, ke en la mondo miloj da miloj scipovas realigi tiujn metiobjektojn, eĉ bedaŭrinde multaj senlaboras pro manko de laborfontoj mem, oni senafekte eĥis daŭrigante manlabori... kaj se mi aŭdacis enŝoveti, ke ni specife taskiĝas science koni la fundamentojn de Kristanismo por science ilin komuniki al homoj, ili supozigis, ke mem, kvankam etstude provizitaj aŭ eĉ preskaŭ pli efike ol studsofaj kuŝintoj, kapablos tiun faron. La ekscesa sofa komparo ekscitadis ridon sed bildigis preskaŭan priridon. Ankaŭ sekularaj amikoj, laŭokazaj babilantaj kun ni, kvitancis kaj admiris tiujn eksterstudajn pasiojn kiel laŭevangeliajn kondutojn por ekkontakti- 191
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?