14.04.2013 Views

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem<br />

En la Verona konvento la kaprino estis provizore (provizore por la tuta korta<br />

brutaro, destinita forlasi la urbon freŝordone de la urbestro) enstaligita apud la<br />

porkejo, jam evakuita de kiam la aviada bombado igis liberaj promenantoj tra<br />

la urbaj stratoj la porkojn. El tie venis de tempo al tempo amuzaj beadoj. Foje,<br />

ni iris kun li kooperi al la melkado kiun mem faris: kaj ne estu preteratentitaj<br />

la ŝercoj kaj amuzaĵoj ŝprucantaj el buŝoj de klerikoj! La kaprino laŭ niaj amuziĝdiroj<br />

enpersoniĝis je rolo de edzino: kiel fartas via edzino, nigra kaj ĉarma?<br />

Ĝiaj bleketoj... ĉu per ili ĝi ne ĝeme protestas, ke vi ne fidelas? dum ŝi fidelas<br />

ĝis la donado de sia lakto, de sia vivo?<br />

Okazis, ke marĝene de melkado ĝi foje elmetis fekaĵboletojn kun furzetoj. Senlace<br />

la ŝablona fenomeno ekscitis la fantazion de ĉeestantaj klerikoj: ili metaforigis<br />

ĝin al la ĉasteco: Ho ve, via edzino pudorofendas! Ĉu via edzino daŭrigas<br />

publike malĉasti? Ĉu vi konscias, ke via edzino ne kontentas je vi? Vetu,<br />

ke via senidigita kaprino igos vin patro. Kial vi ne ekloĝas kun ŝi?<br />

Li montris la simplanimecon de homo kiu vivas kun Dio, kaj sin sentas akceptata<br />

kaj amata de Jesuo Kristo kaj de la kunfratuloj ĉiam zorgantaj pri li.<br />

Morto lin surprizis partoprenanta al la porfratia Meso: sidiĝinte en sia ĥoreja<br />

seĝo, de la revenantoj el komuniiĝo li estis trovita senspira, kvazaŭ dormanta.<br />

Nia doloro estis pli ceremonia ol kora: nia senrezerva estimo al li etosigis<br />

nin en plicertecon, ke li estas nia kristale pura kaj senpeka stafeto al la ĉielo ĉe<br />

Jesuo Kristo.<br />

Ĝisĉiloka leganto, se ne jam tedeĝinta, certe rimarkis la abundon da repetiĝantaj<br />

metaforoj je seksaj aŭ geedzaj realaĵoj ekflorantaj el la buŝoj de klerikoj.<br />

Ĉu tiu lingvaĵo travidebligas bedaŭron aŭ nekonscian deziron? aŭ altruditan<br />

rezignon pri la seksa kuniĝo? Demandoj konstante rekonceptitaj sed kiuj<br />

tiam postulis pli taŭgan respondon.<br />

Tiu lingvaĵo oftiĝis nur ĉe eta parto de ni, sed ne rifuzitis de aliaj kiuj konsente<br />

partoprenis per aproba ridado samkiel en komunaj goliardaĵoj. Ĉu tio devus<br />

alarmi la edukantojn? Ĉu nur mia inklino al psikanalizo vidis iun translokiĝon de<br />

ankoraŭ pli esprimita ol konsentita deteno el edziĝa perspektivo kaj amoraj rilatoj,<br />

kaj nereteneble kaŝitan deziron en tiu lingvaĵo malpli surprizanta ol ĝenanta?<br />

Eblas, certe. Sed eĉ tion edukantoj kuraĝis suspektigi al ni kaj... maltrikadi,<br />

senmetafore, en la kaŝitaĵoj de la metaforoj.<br />

“Viaj metaforoj, foje belaj eĉ poeziaj, reliefas la potencon kaj neelimineblecon<br />

de la emo kaj bezono ĝui je la tenereco de kompanulino... barakti por<br />

nuligi ĝin kreus psikan tordaĵon: tiu de la anstataŭiĝo per malpli rompanta<br />

objekto kovranta la unuan...<br />

164

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!