14.04.2013 Views

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem<br />

mistika vivo, kiel oni dirus en kristana lingvaĵo.<br />

Mi timis tiun homon ĉar mi, kvankam kredanto kaj zorganto por solidigi<br />

aliulan kredon, nun aperte deziris, ke Dio iel forestu de mi por ke miaj revitaj<br />

komfortaĵoj, malgraŭ ilia ĉiam prokrastita plenumiĝo, ne risku perdiĝi. Dum<br />

la atendaj paŭzoj mi obskure ektimis, ke tiu ulo povu min breĉi kaj treni al<br />

kelka stranga direkto.<br />

Kaj jen ni antaŭ Patro Pio tuj post lia mescelebro. Ĉiu el ni povis, laŭdezire,<br />

kisi lian manon, kvankam li nur pro obeo al siaj superuloj kaj rezignacie<br />

tion akceptadis. Ĉiu el ni iom ĝenite estis gratulita je lia parolo, nemalofte<br />

gaje ŝerca.<br />

Jen mia vico ĉe la Patro, en la sakristio. Mi klopodis anticipi, ridete mienante,<br />

ke mi ne havas komplikajn spiritajn problemojn subigendajn al lia analizo,<br />

kaj intense esperis, ke lia atento rapide pasu sur la sekvantan vizitanton.<br />

La Patro haste apenaŭ tuŝis per la dekstra, okulrande min rigardante en la okuloj,<br />

mian hezitantan dekstran manon dum samtempe frapetis per sia maldekstra<br />

mano mian dekstran tempion dirante duonŝerce/duonserioze: “Ha! vi<br />

venis nur por ŝanĝi aeron!”, kaj tuj adresis siajn manon kaj parolon al la sekvanto.<br />

Mi min sentis feliĉa pro la evitita lia entrudiĝo en min: certe mi bonŝancis<br />

min teni for de miaj ĉiam pli komplikiĝantaj psik-spiritaj problemoj!<br />

Sed iom post iom min ekokupis dubo kiu fariĝis preskaŭ certeco: “Tiu ĉi<br />

homo komprenis ĉion pri mi... Li kaptis, ke mi kultas aliajn idealojn!... Ja,<br />

ŝanĝi aeron, ne vivon!”.<br />

Mi lin ne plu renkontis. Sed tiu vangofrapeto kaj tiuj vortoj, se dekomence<br />

mi sukcese deturnis el memoro, jarojn poste surmetiĝis al mia preskaŭ nostalgia<br />

analizo kun la espero trovi en ili ion pozitivan. Ĉu juĝo definitive negativa<br />

pri mi?<br />

Inter la personoj renkontitaj, iuj restas malplej longe en la memoro dum aliaj<br />

eble neniam forgesiĝos samkiel la juna paro, brila laŭ diversaj starpunktoj<br />

aparte en ĝia iremado tramonda kaj kvazaŭ aktoraj en la afabloplena rakontadarto.<br />

Precizaj en konversacioj kaj preskaŭ naivaj en fidemo al la proksimuloj,<br />

ili simpatiiĝis al mi ĝis min viziti ĉiusemajne kaj eĉ pli, kiam ni ripoze gastis<br />

en mia konvento. Mi opinias, ke funkciis kiel altirilo ĉe ili miaj interesoj pri la<br />

psikologio kaj psikanalizo, ŝprucigitaj de teologiaj ŝuteroj, kaj la de mi emfazitaj<br />

intuicioj-malkovroj de la psikologio de la grafologio, kiujn mi rakon -<br />

tadis verve kaj pasie. Certamomente ili decidis manifesti al mi sian familian<br />

amrilatan situacion: ĝuste tion mi provis eviti preferante esplori kaj pridiskuti<br />

244

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!