LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

More documents

Recommendations

Info

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem stranga la anoncanton. Poste mi konkludis, ke eĉ la certigaj kaj serenigaj Kristaj vortoj ne breĉas en la animon kiam tiu ĉi estas tro tratruata de, eĉ subkonsciigitaj, afekciaj distaŭzaĵoj: eĉ la kristana anonco postulas animon kaj menson liberaj! Tiupunkte eliris el mi la kuraĝo kun la vervo nutrita je konsideroj farĉitaj per psikologiaĵoj. “Estas du manieroj reveni antaŭ la kreinto per morto: morti senkonscie kaj do sensufere, kaj morti konscie, eble sufere. Oni deziru la utilan laŭ la stato de sia animo, la plej taŭgan al plia alproksimiĝo al Dio”. Kaj preterportata de mia emo enmemiĝi kvazaŭ por ekzempli pli efike, mi aldonis: ”Por mi, mi petas de Dio tiun pli taŭgan al mia repacigo kun Li, sendepende de sufero”. Fulme pasis tra mi ilia admiro kun mia momenta memkontentiĝo. Estus la piedestalo de vana gloro, se al tiu ĉi cedus mia inklino. Sed mi estis vere sincera kaj, subsube, petanta al Dio la forton por daŭre tion voli! Preterlasigis tiun tonon de mistikulo la paralela sekva komunsenta finaĵo, spontane ellaborita de iu virina voĉo: “oni povas ne murmuradi kontraŭ la doloroj kaŭzitaj de morto, sed ne povas preterforgesi la postmortan sorton de la forpasanto kiam li ne havis tempon nek mensajn fortojn por ĝin pripensi”. Klara eĥo de kristana prizorgo asisti ne nur korpe kaj psikologie la mortantojn, sed ĉefe spirite, tio estas meti ilin en eblon sin remeti en la ordon de siaj konvinkoj rilate Dion. Male ol tio, hodiaŭ per frape naiva humaneco oni elektas akompani al morto malkonsciigante la mortanton. Tiel fariĝas neperceptata la krista liberigo el timego de morto. Kune, ni kun vizititoj kreis tiun rezonadkonkludon: se ne ekzistus transvivo kun resurekto, tio estas se la morto estus la lasta kaj fina stadio de la homa ekzistado, Dio estus nekomprenebla, surbaze ke li sin montrus senlime saĝa kreinte la homon, kaj samtempe senlime mallerta por savi ĉion, kion li kreis. El taŭgeco de l’ kristanismo respondi al iliaj postuloj, vizititoj foje glitis al esprimo de bedaŭroj rilate la eklezion nemalfoje taksatan pli agentejon por bonstatigo ol renkontiĝejon kun Dio. Nemalofte, krome, ekestis deziro, ke kristanismo estu diversa, malpli misterplena, kvazaŭ tio dependus de la homa volo. Ĝuste prie mi rimarkis, ke la kritiko venis pli intensa el personoj malpli partoprenantaj en la eklezia vivo. Mi renkontis ankaŭ, en du nemalkleraj personoj, subkuŝantan volon aŭ deziron ke kristanismo, sendepende de ĝiaj vereco aŭ racia/historia konsisto, estu forigata aŭ humiligata kvazaŭ lukto kontraŭ ĝi nenion povus ol nobligi. El kio tiu sinteno kontraŭkristanisma? malgraŭ subokulaj senfinaj, el kristana medio, ekzemploj de senprofitcelemo kaj altruismo al la proksimuloj en la 206
La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem tuta mondo? Restis mistero ĉe miaj konsideroj ĉar tiu fenomeno ŝajnas okazi nur ĉe la kristana medio. Laŭ iuj el ni, tiu kontraŭkristana tendenco fontas pli el malakcepto de la firmiteco kaj absoluteco de la kristanaj dogmoj ol el malaprobenda konduto de kristanoj. Trafe maltrafe eliris ankaŭ jena eta rimarko: ĉar ni agis duope aŭ plurope, miaj kunvizitantoj flustris, eble sen kritika intenco, ke la parolo el miaj lipoj malofte spontane pasas al la lipoj de kunuloj. La aliaj, laŭ mia kritikata emo okupi la tutan scenon, nur ĉefhelpu! La kutima akademio eventis ĉe la kvara priteologia finlernojaro. Prepare al tio ni povis dediĉi oportunan tempon. Kombiniĝis fakte kio alpaŝadis: la romaj superuloj dekretis, ke la teologia jarkvaro de nun fariĝu jarkvino kun novaj studotaj objektoj aŭ plilarĝiĝo de aliaj jam studitaj. Tio al mi ne malplaĉis. Tiun ĉi fojon la akademio esprimu siajn enhavojn ne prelege sed dialoge aŭ surscenigante reciprokajn intervjuojn. Estis imagita rondtablo en montara konvento ĉirkaŭ brulanta kameneto kun ekstere vento kaj neĝo. La publiko konsistis el la studentaro kun profesoroj kaj laikaj eruditoj, persone invititaj kiuj alkuris multnombre. La temo priparolenda estis tre tikla kaj atentokapta ene de la publiko: miraklo. Jen la vidpunktoj, aspekte tiam novigaj, pri kiuj mi estis la precipa, foje kaŝita, referanto, kiel tretanto de propra grundo, kun plena komuna akcepto pro tio ke mi jam estis taskita pretigi kaj koherigi la dialogojn laŭ drameca formo kaj trovi rolantojn de apartaj historiaj personuloj aŭ tiufakaj pensuloj, ĉi tie krokizitaj pli per konceptoj ol per kulisaj rolludoj. 1) Malfacilas, verŝajne neeblas, unusenca difino pri miraklo. La malpli neperfekta, laŭ mi, limiĝas al tio: interveno de Dio favore al l’ homo, jen en aferoj eblaj ankaŭ al la homaj aŭ naturaj potencivoj, jen en aferoj superaj al la naturaj fortoj. Kaj ĉio tio en konteksto de tujeco kaj surmomenteco. 2) La kreiĝo kaj disvolviĝo de la prisciencaj teorioj jam alportas al la akcepto, ke jam ne eblas distingi kion kapablas aŭ ne kapablas plenumi la naturaj fortoj, nome ni ne povas pruvi ĉu iu ajn fenomeno estas laŭnatura aŭ eksternatura. Nune pliekzaktas la scienca metodo kaj la interpretoj pri la sciencaj malkovroj kiuj almetas scienculojn antaŭ novaj problemoj. 3) Nur la eklezio havas kriteriojn por dekreti ĉu iu okazintaĵo rajtas enkadriĝi en la kategorio de miraklo, sendepende de ĝia natureco aŭ supernatureco. Kaj tiu kiu havas la saman metron de la kredo povas konvinkiĝi, ke kon- 207
Page 1 and 2:
Armando Zecchin LA HOMO KIU NE SUKC
Page 3 and 4:
La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 195 and 196: “Kiam mi ekestis virineto lasis f
Page 211: La homo kiu ne sukcesis trompi sin
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
Page 279 and 280:
Page 281 and 282:
Page 283 and 284:
Page 285 and 286:
Page 287 and 288:
Page 289 and 290:
Page 291 and 292:
Page 293 and 294:
Page 295 and 296:
Page 297 and 298:
Page 299 and 300:
Page 301 and 302:
Page 303 and 304:
Page 305 and 306:
Page 307 and 308:
Page 309 and 310:
Page 311 and 312:
Page 313 and 314:
Page 315 and 316:
Page 317 and 318:
Page 319 and 320:
Page 321 and 322:
Page 323 and 324:
Page 325 and 326:
Page 327 and 328:
Page 329 and 330:
Page 331 and 332:
Page 333 and 334:
Page 335 and 336:
Page 337 and 338:
Page 339 and 340:
Page 341 and 342:
Page 343 and 344:
Page 345 and 346:
Page 347 and 348:
Page 349 and 350:
Page 351 and 352:
Page 353 and 354:
Page 355 and 356:
Page 357 and 358:
Aŭ Ĉimatene, tuj post la duondorm
Page 359 and 360:
Page 361 and 362:
Page 363 and 364:
alia”. Aŭ Mi: “Mi nemulte esti
Page 365 and 366:
Page 367 and 368:
Page 369 and 370:
Page 371 and 372:
Page 373 and 374:
Page 375 and 376:
Page 377 and 378:
Page 379 and 380:
Page 381 and 382:
Page 383 and 384:
Page 385 and 386:
Page 387 and 388:
Page 389 and 390:
Page 391 and 392:
Page 393 and 394:
Page 395 and 396:
Page 397 and 398:
Page 399 and 400:
Page 401 and 402:
Page 403 and 404:
Page 405 and 406:
Page 407 and 408:
Page 409 and 410:
Page 411 and 412:
Page 413 and 414:
Page 415 and 416:
Page 417 and 418:
Page 419 and 420:
Page 421 and 422:
vid-palpi la vizaĝon ĉiam suriran
Page 423 and 424:
Page 425 and 426:
Page 427 and 428:
Page 429 and 430:
Page 431 and 432:
Page 433 and 434:
Page 435 and 436:
Page 437 and 438:
Page 439 and 440:
Page 441 and 442:
Page 443 and 444:
Page 445 and 446:
Page 447:
show all

LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?