LA HOMO KIU NE SUKCESIS TROMPI SIN MEM - UECI

La homo kiu ne sukcesis trompi sin mem
meon, ĝi devis reiri, iom sekrete, al kaŝita aparato aŭ al la radigaleno ricevantaj
nelokalizeblajn aliancajn elsendojn, ofte allogantaj per la Behetovena kvinsinfonia
“ti.ti.ti.ta”. Prefereblis amerikana okupo ol amerikanaj bomboj!
Mian „galeneton“, kiam kunuloj kredis momente pli sekura ĉe mi, mi tenis
ĉiam poŝe por eviti, ke superuloj estu devigitaj ĝin malkovri kaj konfiski.
Inter la edukantoj foje, eble en gravaj momentoj, oni ekanoncis la principon:
nia junularo kontaktiĝu ankaŭ kun la reala vivo ĉar la forcejaj floroj, se tro
zorge apartigitaj, vivas malmulte elmetitaj en aperta aero. Tiu principo nemalalte
taksiĝis ĉe la klerikejaj studentoj. Kadre de tiu principo al mi estis, provizore
kaj prove, destinita la kontaktiĝo kun personoj vizitantaj la sakristion,
komisiantaj mesojn aŭ almoze bonfarantaj al la fratularo. Foje la konversacio
kun vizitantoj plilarĝiĝis ĝis manifestiĝo de suferoj kaj penoj fare de konfidenculoj:
mi tiaĵojn preferus ignori sed ili elrompis tiaj, ke mia koro pleniĝis
de kompato. Fratulaj robo kaj bonkoreco al mi trapuŝis aŭskulti kaj trovi la
ĝustajn vortojn kaj tonon. Foje la konfidencoj fariĝis tiom intimaj ke ili atingis
prikorajn kaj priamajn aferojn. Estis precipe junulinoj kiuj rakontadis pri
siaj foraj kaj malrekrutiĝe forfuĝintaj fianĉoj: ili malfermis animon, certe sekurigitaj
el la sankta vesto kaj altiritaj ankaŭ de la juna aspekto de la konfidencricevanto
kaj eble esperante igi malpli necerta la sorton de la amato. La
edukistoj tamen malkonsilis eniri en tiujn koramajn aferojn aŭ sentimentalajn
kontemplajn aludaĵojn pro tio ke ni apenaŭ eksuspektas la kompleksaĵojn de
la homa koro, kaj mia konfesprenanto arde puŝis min pliesplori ĉu tiaj konversacioj
estu ankaŭ kuraĝigitaj de nekonscia deziro boleti (estis lia vorto), nivele
de emocioj, en la samaj koreventoj. Nekonscia protagonismo vivita en alia
simpatia persono.
Ne manku informo ke tiujn tagojn en Gemona plenpleniĝis el militvidvinoj:
komencis alveni, fakte, oficialaj noticoj pri itala torpedita ŝipo plenplena de
Gemonaj “alpinoj”, sinkigita en la Egea Maro. Pereis plurcentoj da homoj.
Nova juĝo, samtempe, pri populara religieco, ekformiĝis en mi. Datiĝas
tiutempe la ekpenso, tiam taksita sakrilegio, ke se ne estus suferoj eble homoj
ignorus religion kaj Dion. Sufero ŝtupo al Dio: vere! Sed se ne estus sufero,
kio homa en homo puŝus lin priserĉi Dion?
Ankaŭ en la tasko de la kvestado oni engaĝis nin por ke ni vidu per kia
kosto la bonfaraĵoj de niaj bonhavuloj kontribuas al nia prepariĝo al la pastra
misio. Mi akompaniĝis kun oficiala kvestisto plurfoje laŭ du sinsekvaj tagoj:
antaŭ la ne ĉiam brila bonstato kaj antaŭ manpalpebla malavareco de
bonfarantoj mi certe ne povis min riproĉi pro manko de seriozeco en la studaj
133